Θέλεις να Γεννηθείς Άνωθεν;
H άνωθεν γέννηση είναι η αναγέννηση που κάνει ο Θεός στη ζωή του ανθρώπου ο οποίος ειλικρινά μετανοεί για την αμαρτωλή του ζωή, πιστεύοντας στο έργο του Χριστού στο Σταυρό και γίνεται συνειδητό μέλος της Εκκλησίας, που είναι το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς περιγράφουν αυτή την ξαναδημιουργία του ανθρώπου με τα παρακάτω λόγια: «Ανόρθωση, αποκατάσταση, αναστοιχείωση, μεταποίηση, αναπτέρωση, ανάπλαση, αναμόρφωση, ανακαίνιση, καινή κτίση, ανακεφαλαίωση, αναγέννηση, νέα ζωή, αληθινή ζωή» (βλ. Φωνή Κυρίου 10.11.85).
Ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται υπεύθυνα να διαλέξει: Ή να συνεχίζει να ζει όπως ζει, μακριά από τον Θεό και να πληρώνει κάθε μέρα το κόστος της εκλογής του ή να πει «τέρμα στη ζωή αυτή, στρέφομαι στον Θεό, εμπιστεύομαι σ’ Αυτόν και ζω σύμφωνα με τις εντολές Του».
Γράφει πάνω σ’ αυτό η Φωνή Κυρίου της 22.1.1989: «Όπως ο απ. Παύλος, έτσι και οι Άγιοι γνωρίζουν από προσωπική εμπειρία ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Σωτήρ του κόσμου». Όποιος έχει προσωπική πείρα της σωτηρίας του Χριστού, όποιος έχει αναγεννηθεί, είναι ο πραγματικός, ο αληθινός, ο γνήσιος Χριστιανός.
Στη Σαμαρείτισσα οι πατριώτες της, αφού άκουσαν τον Χριστό, είπαν: «Η πίστη μας δεν στηρίζεται στα δικά σας λόγια, γιατί εμείς οι ίδιοι Τον έχουμε ακούσει και ξέρουμε πως πραγματικά Αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός».
Αν ο άνθρωπος δεν αναγνωρίσει ότι, παρά τις επιτυχίες του σε πολλούς τομείς της ζωής του, έχει αποτύχει να ζει ήρεμος, ευτυχισμένος, ικανοποιημένος, χωρίς άγχος και ψυχικά βάρη και δεν ζητήσει τη βοήθεια του Θεού να τον ξαναδημιουργήσει, θα συνεχίσει να ζει στην εσωτερική ψυχική μιζέρια και απόγνωση.
Τη στιγμή που ο άνθρωπος σοβαρεύεται, γίνεται μέσα του ένας διανοητικός και συναισθηματικός αγώνας. Ο άνθρωπος κρίνει, αποφασίζει να μετανοήσει, ζητά συγχώρηση και ο Θεός τον συγχωρεί και τον κάνει ένα καινούργιο δημιούργημα. Αποφασίζει με το μυαλό του και με την καρδιά του ν’ αλλάξει ζωή, να στραφεί στον Θεό. Και για να πραγματοποιήσει την απόφασή του αυτή απαιτείται μετάνοια, λύπη και ντροπή για όσα έκανε και αδίκησε, λύπησε ή δεν συγχώρησε. Λύπη για τα τόσα χρόνια που έζησε μακριά από τον Θεό.
Την κραυγή αυτή για τη σωτηρία τη βλέπουμε και στον Άσωτο Γιο. Όταν συνήλθε είπε: «Θα σηκωθώ και θα πάω στον Πατέρα μου και θα του πω: Πατέρα αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα. Δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου» (Λουκάς 15:19).
Έτσι αλλάζει ο άνθρωπος: «Θα πάω στον Πατέρα». Και πήγε στον Πατέρα και ο Πατέρας τον δέχτηκε, τον συγχώρησε και άρχισε μια καινούργια ζωή. Μέσα σε μια στιγμή έγινε ένας καινούργιος άνθρωπος, όπως έγιναν το ίδιο καινούργιοι άνθρωποι ο ληστής στο σταυρό, ο Ζακχαίος, η Μαρία η Μαγδαληνή.
Κι εμείς, που είχαμε την ευλογία να βαπτισθούμε μικροί, τώρα που καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, μπορούμε να πούμε και με τα δικά μας λόγια, τα λόγια που είπε αντί ημών ο νονός ή η νονά μας: «Αποτάσσομαι τον σατανά, συντάσσομαι με τον Χριστό»!!! Και όταν μπει ο Χριστός στην καρδιά, όλα αλλάζουν.
Έχεις, αγαπητέ μου, μια τέτοια στιγμή στη ζωή σου ή μια περίοδο που ένιωσες να γίνεται τεράστια αλλαγή μέσα σου; Έχει γίνει αυτή η ριζική αλλαγή στη ζωή σου; Ο άνθρωπος που δεν έχει την εμπειρία της «άνωθεν γέννησης», της αναγέννησης, είναι νεκρός, είναι πεθαμένος. Αυτό το είπε ο πατέρας του Ασώτου στους δούλους του: «Ο γιός μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε» (Λουκ. 15:24). Πώς ήταν νεκρός αφού μακριά από τον Πατέρα γλεντούσε και διασκέδαζε; Ήταν πνευματικά νεκρός, ψυχικά νεκρός, εσωτερικά νεκρός, ουσιαστικά νεκρός, όπως ο σύγχρονος άνθρωπος που ζει μακριά από τον Θεό. Πώς αναστήθηκε; Μετανοώντας. Ο αείμνηστος Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έγραψε: «Η μετάνοια εξασφαλίζει τη χάρη του Θεού και την αναζωογονεί». Η μετάνοια, η αλλαγή του νου, μετα-νοώ, δηλαδή αλλάζω νου, καθώς και η πίστη στο Χριστό, κάνουν τον άνθρωπο ένα καινούργιο δημιούργημα (Όταν κάποιος ανήκει στο Χριστό είναι μια καινούρια δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν· όλα έχουν γίνει καινούρια. Β΄ Κορινθ. 5:17).
Ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα ανανεώνει το μυαλό του ανθρώπου, ώστε να βγάζει σκέψεις καλές, σωστές, χρήσιμες. Ο Ιερός Χρυσόστομος βροντοφωνάζει: «Η μετάνοια είναι είσοδος παραδείσου». Ο Χριστός και μόνον ο Χριστός ανανεώνει τον μετανοημένο άνθρωπο, ώστε να βγάζει αγάπη, καλοσύνη, συμπόνια, υπομονή, χαρά και ειρήνη.