Μάρτιος και πάλι, ο ιερός μήνας του Ελληνισμού, ο μήνας της διπλής γιορτής της χριστιανοσύνης και του έθνους. Τιμάμε την επέτειο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την επέτειο της έναρξης της επανάστασης του 1821, που οδήγησε στην απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Με την λέξη Ευαγγελισμός αναφερόμαστε στη χαρμόσυνη είδηση ης επικείμενης γέννησης του Ιησού Χριστού, που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς τη Μαριάμ.
«Χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου· ευλογημένη συ εν γυναιξίν».
«Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι, διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται, υιός Θεού».
«Κανείς ποτέ, από τη δημιουργία του κόσμου και μέχρι τη συντέλειά του, δεν γεννήθηκε και δεν θα γεννηθεί κατά τον τρόπο, κατά τον οποίο γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Κανείς ποτέ δε γεννήθηκε χωρίς άνδρα. Κανείς δε γεννήθηκε και δεν θα γεννηθεί με την επέλευση του Αγίου Πνεύματος. Σε κανέναν ποτέ δεν κατοίκησε το Άγιο Πνεύμα με τέτοια ολοκληρωμένη πληρότητα, με την οποία εγκατοίκησε στην Παναγία Παρθένο Μαρία. Κανέναν δεν επισκίασε η δύναμη του Υψίστου και τα μητρικά σπλάγχνα καμμίας γυναίκας δεν αγίασε, με τέτοια πληρότητα και δύναμη, όπως τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας… Όλοι εσείς, που είστε ομόψυχοι με μένα, πέστε μου, μπορεί να υπάρχει ανώτερη και καθαρότερη χαρά από αυτή, που δίνει η αίσθηση ότι μαζί μας είναι ο Κύριος; Ότι μας αγαπά, επειδή φυλάσσουμε τις εντολές Του και ότι θα έλθει μαζί με τον Άναρχο Πατέρα Του και θα κατοικήσει μαζί μας!» (Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού)
Η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου τιμά τη στιγμή που ο Θεός ανύψωσε την Παναγία μέχρι τον ουρανό, δια της οποίας ο Σωτήρας μας ήρθε στη γη. Την αξίωσε να γίνει η πλατυτέρα των ουρανών που θα κρατούσε στην αγκαλιά της τον Θεάνθρωπο Χριστό. Τι πιό ωραιότερο νέο από αυτό; Ο Θεός επισκέπτεται τον άνθρωπο και όχι μόνον τότε, αλλά και κάθε μέρα, όπως ανέφερε παραπάνω ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός.
Η σκέψη μας επίσης πηγαίνει τις ημέρες αυτές στα πυκνά εκείνα γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1821, μελετώντας τα λαμπρά εκείνα παλικάρια και τις μάχες που έδωσαν μέχρι θυσίας για την ελευθερία της Πατρίδας μας.
Ο ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος υπολογίζει ότι ένα εκατομμύριο χριστιανόπουλα εξισλαμίστηκαν στα γενιτσαρικά τάγματα. Ο Κολοκοτρώνης διεκήρυξε: «Η επανάσταση η δική μας δε μοιάζει με καμία απ’ όσες γίνονται τη σήμερον στην Ευρώπη. Ο δικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος». Οι αντιξοότητες ήταν πολλές. Οι νίκες των Ελλήνων θαυμαστές και οι σφαγές που πραγματοποίησαν οι Τούρκοι εναντίον των Ελλήνων τόσο απάνθρωπες, ώστε προκάλεσαν τον θαυμασμό και τη συμπάθεια των ευρωπαίων πολιτών. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα ισχυρό φιλελληνικό ρεύμα με αξιόλογους Φιλέλληνες που βοήθησαν στον απελευθερωτικό αγώνα.
Φέρνοντας στη μνήμη μας τα δοξασμένα εκείνα χρόνια, το μυαλό μας δεν ξέρει πού να σταθεί και τι να πρωτοθυμηθεί. Με το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» ρίχνονταν οι πρόγονοί μας στη μάχη. Ο αγνός πατριώτης και πολεμιστής Γιάννης Μακρυγιάννης επτά φορές λαβώθηκε και ξέφυγε από τον θάνατο. Μετά την απελευθέρωση δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για την επίλυση προβλημάτων που προέκυπταν στην Ελλάδα. Στα απομνημονεύματά του γράφει: «Το λοιπόν, αν θέλουμε το λίγο να γίνει μεγάλο, πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, να αγαπάμε την Πατρίδα και να’ χουμε αρετή. Τα παιδιά μας να τα μάθουμε γράμματα και ηθική». Ο μεγάλος οπλαρχηγός της Πελοποννήσου, ο Γέρος του Μοριά, απηύθυνε τα επόμενα λόγια στους σπουδαστές από την Πνύκα: «Πριν απ’ όλα φυλάξτε στην ψυχή σας την πίστη και την Πατρίδα σας. Εμείς περισσότερο από τα τουφέκια ελευθερώσαμε την Πατρίδα μας με την πίστη στον Χριστό και την αγάπη στην Πατρίδα». Στη Λαμία οι πασάδες επιχειρούν να πείσουν τον Αθανάσιο Διάκο να προσκυνήσει, να αρνηθεί την Πατρίδα, να αλλαξοπιστήσει. Απέτυχαν όμως για να ακούσουν και πάλι το θρυλούμενο δίστιχο: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Άλλος μεγάλος οπλαρχηγός της Επανάστασης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, κατά γενική αποδοχή, υπήρξε γενναιότατος και με στρατηγική ευφυία μεγάλη. Ήταν ο στρατηγός γεννημένος για μεγάλες θυσίες. Ο Κωστής Παλαμάς, ο μεγάλος ποιητής μας γράφει: «Ένας ξεχώριζε του Γένους το καμάρι, της καλογριάς ο γιός». Το ίδιο με τους άντρες πολεμιστές, γενναίες και αποφασιστικές στάθηκαν και οι γυναίκες. Η Μαντώ Μαυρογένους, η ατρόμητη Μπουμπουλίνα, οι ηρωίδες του Μεσολογγίου, οι γυναίκες στη Νάουσα, οι Σουλιώτισσες και όπου αλλού τις καλούσε η Πατρίδα.
Αξίζει λοιπόν με συνειδητοποίηση της υποθήκης που μας κληροδότησαν, να γονατίσουμε ευλαβικά μπροστά στο μεγαλείο του διαχρονικού τους παραδείγματος και να τους τοποθετήσουμε στην πρώτη γραμμή της ιστορικής μνήμης και τιμής.
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός