Η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου τιμά την απερίγραπτη με λόγια στιγμή, που ο Θεός ανύψωσε τη γυναίκα με το άγιο χέρι Του. Την ευλόγησε και την αξίωσε να γίνει αυτή η πηγή του μυστηριακού μεγαλείου της ζωής, η πλατυτέρα των ουρανών, αυτή που θα κρατήσει στην αγκαλιά της τον Θεάνθρωπο, η γλυκιά μας Παναγιά.
Όλες οι γενιές μέσα στις αιώνες ευχαριστούμε την Παναγία Μητέρα για την ταπείνωσή της, που προσέλκυσε την χάρη του Θεού στη ζωή της και γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Μάλιστα, λέει η ίδια στο κατά Λουκάν Άγιο Ευαγγέλιο (1:49):
«Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα Αὐτοῦ, καὶ τὸ ἔλεος Αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τοῖς φοβουμένοις Αὐτόν»
Παράλληλα, την ίδια ημέρα τιμούμε την εθνική μας γιορτή, την Επανάσταση του 1821. Πολυδιάστατη και ουσιαστική η συμβολή των γυναικών στην Εθνεγερσία του 1821. Ο Σολωμός γράφει γι’ αυτές τις γυναίκες: «Θαυμάζω τις γυναίκες μας και στ’ όνομά τους μνέω». Κανείς πάντως δεν μπορεί να αρνηθεί ότι όλοι οι ηρωικοί αυτοί καθημερινοί άνθρωποι, γνωστοί και άγνωστοι, είχαν μια μάνα που της φιλούσαν το χέρι και έλεγαν: «Μάνα μου δωσ’ μου μια ευχή, να πάω να πολεμήσω».
Η Επανάσταση του 1821 δεν είναι παρά η κατάληξη μιας μακροχρόνιας προετοιμασίας στην οποία εμπεριέχονται πράξεις αντίστασης, εξεγέρσεις και ολοκαυτώματα, με πολλούς φανερούς, αλλά και αφανείς ήρωες και ηρωίδες, που «πρωτοσπείρανε της λευτεριάς τον σπόρο» και γίνανε οι πρωτεργάτες του ξεσηκωμού, σύμβολα και οδηγοί για τις κατοπινές γενιές.
Αρκεί να θυμηθούμε μερικά ονόματα, όπως: τον Ρήγα Φεραίο, εθνομάρτυρα και πρόδρομο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Τον Οδυσσέα Ανδρούτσο που μέσα από την προκήρυξή του τονώνει και ενθαρρύνει τους υπόδουλους Έλληνες να δράξουνε τα άρματα μια μέρα και να στραφούνε καταπάνω στους τυράννους τους. «Τί τη θέλουμε» έλεγε «βρε αδέλφια αυτή την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε κάτω από τη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων να κουνιέται στα κεφάλια μας; Τίποτε δεν μας απόμεινε. Οι εκκλησίες μας γεννήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει κάτι δικό του, γιατί αύριο βρίσκεται φτωχός σαν διακονιάρης στη στράτα. Δεν πρέπει αδέλφια μου να σταυρώσουμε τα χέρια και να κοιτάμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου, ας το βάλουμε γρήγορα σε δράση και ας είμαστε βέβαιοι πως ο Χριστός μας θα βάλει το χέρι επάνω μας».
Και ο Κολοκοτρώνης μας επισημαίνει μεγάλες αλήθειες, διαχρονικές που ισχύουν και στην εποχή μας: «Οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργούν. Με τη διχόνοια κινδυνεύουν να αφανιστούν. Η Πατρίδα μας δεν αντιμετωπίζει κινδύνους μόνο από εξωτερικούς εχθρούς όσο από τον εσωτερικό διχασμό, την ασυνεννοησία και τους εγωισμούς μας». Ας σκεφθούμε τι οφείλουμε σε αυτούς τους ήρωες που πολέμησαν για να μας ελευθερώσουν από τη μακραίωνη σκλαβιά. Πώς μπορεί κανείς να ξεπληρώσει αυτό το χρέος; Πώς αλλιώς παρά με την αγάπη προς την Πατρίδα. Ας έχουμε πάντα μέσα μας την αγάπη αυτή. Ας τη βάλουμε βαθιά στην καρδιά μας, ας είναι οδηγός στις πράξεις μας και στις σκέψεις μας. Γιατί στους ήρωες αυτούς που με αυταπάρνηση έδωσαν τη ζωή τους, θέτοντας πάνω από όλα τα συμφέρον της Πατρίδας τους και τα ιδανικά τους, χρωστάμε σήμερα την ελευθερία μας.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός