Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2019
Στην Αρχή του Καινούργιου Χρόνου
Ένας ακόμη χρόνος πέρασε στην άβυσσο του παρελθόντος, ενώ ο καινούργιος χρόνος, το 2019, ήρθε με όνειρα και σχέδια. Τον υποδέχτηκε ένας κόσμος με μεγάλη τεχνολογική άνθιση, αλλά και σοβαρά οικονομικά και ηθικά προβλήματα. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι ευχαριστημένος ούτε ειρηνικός. Ταλαιπωρείται από αβεβαιότητα, διάφορες φοβίες, αγωνία, που όλα αυτά του δημιουργούν μεγάλο άγχος. Αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα προβλήματα ατομικά, οικογενειακά, κοινωνικά, που δημιουργούν αδιέξοδα στο νου και την καρδιά και τον οδηγούν πολλές φορές σε απόγνωση και απελπισία.
Ο Χριστός όμως ήρθε στη γη, πήρε ανθρώπινη μορφή, με σκοπό να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα προβλήματα αυτά και να του δώσει λύση στα αδιέξοδα.
Η απελπισία είναι η τραγική όψη της ζωής. Είναι η συννεφιά στον πεντακάθαρο ουρανό, δημιουργεί αδιέξοδο, οδηγεί πολλές φορές τον άνθρωπο σε αδράνεια. Ευτυχώς όμως υπάρχει και η αισιόδοξη όψη της ζωής. Είναι ο ήλιος που διαλύει τα σύννεφα. Υπάρχει διέξοδος γιατί ο Θεός μάς έχει προικίσει με ελπίδα. «Η ελπίδα είναι για την ψυχή, ό,τι είναι η αναπνοή για το σώμα», γράφει ο φιλόσοφος Γκαμπριέλ Μαρσέλ.
Ελπίδα είναι μία δύναμη ψυχική, έμφυτη από τον Θεό, που υπάρχει μέσα μας. Είναι η τάση της ψυχής να προσμένει ένα καλύτερο αύριο. Η ελπίδα είναι από τις βασικές χριστιανικές αρετές. Αποτελεί μαζί με την πίστη και την αγάπη, το τρίπτυχο των χριστιανικών αρετών. «Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη» (Α’ Κορ. 13,13).
Η ελπίδα φανερώνεται σε δύσκολες στιγμές. Ελπίζω, σημαίνει πως έχω τη βεβαιότητα ότι, όπως και να εξελίσσονται οι καταστάσεις, τίποτε δεν είναι οριστικό και σταθερό. Υπάρχει πάντα διέξοδος προς το καλύτερο.
Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως κι όταν όλα μας εγκαταλείψουν, μένει η ελπίδα. Όπου υπάρχει ελπίδα, υπάρχει και ζωή. Αποτελεί ένα ανοιχτό παράθυρο που μπαίνει ο ήλιος σ’ ένα μισοσκότεινο δωμάτιο. Ρώτησε κάποιος τον φιλόσοφο Θαλή, έναν από τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας, ποια είναι, κατά τη γνώμη του, η πιο πιστή σύντροφος του ανθρώπου. «Η ελπίδα» απάντησε, «γιατί αυτή, κι όλα τα άλλα αν χαθούν, μένει στον ευσεβή άνθρωπο».
Η ζωή δεν έχει χρώμα, αλλά παίρνει κάθε φορά το χρώμα που της δίνει ο καθένας μας.
Το ίδιο γεγονός δίνει χαρά στον ένα, λύπη στον άλλο. Εκείνος που έχει την ελπίδα του στον Θεό, πιστεύει ότι η ζωή, παρά τις δυσκολίες της, έχει ομορφιά, νόημα και μεγάλη αξία. Η ελπίδα βρίσκεται σε όλη την πληρότητά της, όταν έχουμε πλήρη γνώση της άσχημης καταστάσεώς μας. Αυτή μας δίνει τη δύναμη να υπερνικούμε κάθε δυσκολία.
Πολλοί στηρίζουν τις ελπίδες τους σε απατηλά στηρίγματα. Γρήγορα όμως διαπιστώνουν πως η ελπίδα τους ήταν ουτοπία. Ο καταναλωτισμός και ο ευδαιμονισμός αδειάζουν την ψυχή και ικανοποιούν μόνον το σώμα. Οι Αρχαίοι Έλληνες θεοποίησαν την ελπίδα σαν κόρη του Δία και της Πίστης και αδελφή της Τύχης και της Ειρήνης. Έτσι τόνιζαν το ζωντανό σύνδεσμο της ελπίδας με τη θεότητα, με την πίστη και την αιφνίδια και απροσδόκητη τροπή στο καλύτερο των ανθρωπίνων πραγμάτων, που διασκορπίζει από την ψυχή μας τα σύννεφα της βαριάς απελπισίας.
Κάθε χρόνος είναι ένα καινούργιο όραμα δημιουργίας, που πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με δέος και ευθύνη. Εύχομαι οι δώδεκα μήνες που μας προσφέρει το 2019, να υφαίνονται πάνω στον αργαλειό της ελπίδας.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός