Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

Το Τραίνο Ερχόταν Κατά Πάνω μας

Το επεισόδιο αυτό έγινε πριν από πολλά χρόνια. Εργαζόμουν τότε ως βοηθός τεχνίτης σε ένα στρατιωτικό εργοστάσιο στους Αγίους Αναργύρους. Τα βράδια, αυτοκίνητα φορτηγά μας μετέφεραν στην Αθήνα. Ένα βράδυ, ενώ το αυτοκίνητό μας κατέβαινε, η μηχανή του έσβησε ενώ βρισκόμασταν επάνω στις γραμμές του τραίνου, εκεί στις Τρεις Γέφυρες. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε και το σφύριγμα του τραίνου που ερχότανε κατά πάνω μας. Και μείς όλοι είμασταν κλεισμένοι μέσα στην κουκούλα του αυτοκινήτου. Όλοι προσπαθούσαμε να πηδήξουμε από πίσω. Με τον συνωστισμό έκλεισε η έξοδος. Και το τραίνο ζύγωνε και σφύριζε. Άλλοι με σουγιάδες σκίζανε την τέντα να ανοίξουν τρύπα να βγούνε. Εγώ βρέθηκα στους τελευταίους. Είδα ότι δεν μπορούσα να βγω με κανένα τρόπο. Έμεινα λοιπόν μέσα και περίμενα. Δεν έκανα τίποτα. Μα όχι. Κάτι έκανα. Είπα: «Κύριε, αν είναι η ώρα μου να με πάρεις κοντά σου, δεν έχω καμμιά αντίρρηση. Μα πάλι αν θέλεις να σταματήσεις το τραίνο, μπορείς να το κάνεις». Άκουγα όμως τον βόγγο της μηχανής που πλησίαζε και τις φωνές των πανικόβλητων συναδέλφων μου. Έ!... λοιπόν το τραίνο έφτασε και σταμάτησε σε απόσταση ενός μόνο μέτρου από το φορτηγό μας. Ποιος λέτε να το σταμάτησε; Ίσως η μηχανοδηγός. Εγώ λέγω πως το σταμάτησε ο Θεός με την προσευχή μου και ίσως με την προσευχή κάποιου άλλου, που δεν γνώριζα. (Α.Φ.)

Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι στα χέρια του Θεού. Πολύ περισσότερο του ανθρώπου που πιστεύει και στηρίζεται στην αγάπη και στη δύναμη του Θεού. Μπορεί χίλιοι δύο κίνδυνοι να φαίνονται κάθε μέρα στη ζωή μας πως μας απειλούν, μα τίποτα δεν μπορεί να μας βλάψει χωρίς τη δική Του άδεια. Και όταν καμμιά ελπίδα δεν υπάρχει, ο Κύριος και πάλι έχει τον τελευταίο λόγο.