Μάρτιος - Απρίλιος 2022
Ο Άγιος Γρηγόριος Ο Θεολόγος
Αντιμετωπίζει Θλίψεις
Έτος 379, νύχτα Μ. Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα. Ο άγιος Γρηγόριος βαπτίζει με ιεροπρέπεια τους κατηχουμένους. Όλοι φορούν κατάλευκους χιτώνες. Η τελετή είναι κατανυκτική. Ξαφνικά όλα αναστατώνονται, ανατρέπονται. Πολλοί ένοπλοι ροπαλοφόροι αιρετικοί (οπαδοί του Αρείου) ορμούν σαν αγριόχοιροι στην ήρεμη χριστιανική αγέλη. Φωνάζουν μεγαλόφωνα, υβρίζουν πρόστυχα, απειλούν, λιθοβολούν, χτυπούν το εκκλησίασμα με ρόπαλα, χαλούν τον κόσμο μέσα στην εκκλησία. Ο άγιος Γρηγόριος τραυματίζεται επικίνδυνα στο πρόσωπο από κάποια πέτρα που πέταξε ένα βέβηλο χέρι! Τα αίματα λούζουν το πρόσωπο και τα ρούχα του. Μερικοί φωνάζουν Γρηγόριε, φύγε! Θα σε σκοτώσουν! Ο άγιος ατάραχα ζητά μια πετσέτα, σκουπίζει τα αίματα και λέει ήρεμα:
— Ακίνητοι όλοι! Το μυστήριο συνεχίζεται.
Οι εξοργισμένοι οπαδοί του Αρείου τα χάνουν, μένουν αποσβολωμένοι και σιγά- σιγά απομακρύνονται ντροπιασμένοι! Τραυματισμένος ο άγιος Γρηγόριος τελεί ήρεμα, ατάραχα το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και το Βάπτισμα των Κατηχουμένων! Δεν αισθάνεται κανένα σωματικό πόνο, γιατί πάντα συνομιλεί με τον ουρανό!
Αργότερα προς το φίλο του Θεόδωρο, Επίσκοπο Τυάνων, γράφει: «Ποιος μπορεί, αγαπητέ μου Θεόδωρε, να αμφισβητήσει ότι τα γεγονότα του Μεγάλου Σαββάτου υπήρξαν φοβερά και τρομερά; Τα θυσιαστήρια του Θεού μολύνθηκαν, υβρίστηκαν. Τα θεία μυστήρια του Θεού σκορπίστηκαν. Λίθοι πολλοί εσφενδονίζοντο. Και μείς παραμέναμε ήσυχοι, ατάραχοι ανάμεσα σ’ αυτά τα έκτροπα, ανάμεσα σ’ αυτούς που μας λιθοβολούσαν άπρεπα, ανάρμοστα. Ένα μόνο όπλο και φάρμακο είχαμε στα χέρια μας. Προσευχές ολόθερμες για τους διώκτες μας!»
Όταν τέλειωσαν τα γεγονότα, πολλοί είπαν στον άγιο Γρηγόριο να υποβάλει «μηνύσεις» κατά των Αρειανών. Ο ανεξίκακος Γρηγόριος ήρεμα απάντησε. «Όχι! Όχι. Αδελφοί! Όχι μηνύσεις! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Η τιμωρία των ενόχων είναι μεγάλο πράγμα, γιατί είναι αρκετά χρήσιμη για τη διόρθωση των άλλων. Όμως ασύγκριτα μεγαλύτερο καλό είναι η μακροθυμία, η ανεξικακία, η συγνώμη, το να δίνουμε στους πολλούς από τους οποίους πάσχουμε το υπόδειγμα της μακροθυμίας. Η τιμωρία απλά κλείνει το στόμα της κακίας, η ανοχή, όμως, και η μακροθυμία πείθει τους κακούς να γίνουν χρηστοί, ενάρετοι!
(Σ΄ ευχαριστώ για τον πόνο! Θεοδ. Κ. Βγόντζας, σελ. 108, 109)
