Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2017

Στο θέμα της κοινής πνευματικής ζωής, που θεμέλιο έχει την καθημερινή κοινή προσευχή του ζεύγους και αγκαλιάζει όλες τις εκδηλώσεις της ζωής τους, είναι αλήθεια πως γίνονται πολλά και μεγάλα λάθη. Εκείνοι που είναι πιο θερμοί στα πνευματικά, είναι δύσκολο πολλές φορές να καταλάβουν ότι αρετή δεν είναι ό,τι νομίζουν ως αρετή, αλλά το να γίνουν τοις πάσι τα πάντα, για να σώσουν τον συνοδοιπόρο της ζωής τους.

Αρετή είναι να βιώνουμε σύμφωνα με τον αποστολικό λόγο: «Εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδίσω». Και αν κάποια στιγμή χρειασθή να μιλήσουμε για κάτι στον σύντροφό μας, ας ακολουθήσουμε τον τρόπο που μας υποδεικνύει ο αββάς Ισαάκ: «Πίστευε ότι για κάθε πράγμα χρειάζεσαι διδαχή, και θα βρεθής σε όλη σου τη ζωή σοφός… Αν ειπής κάτι από τα χρειαζούμενα, να μιλήσης σαν μαθητής και όχι σαν αυθέντης με αναίδεια. Να κατακρίνης τον εαυτό σου από πριν και να δηλώσης σ’ αυτόν που σε ακούει ότι είσαι κατώτερός του,… κι έτσι να τον παρακινήσης, να ακούση τα λόγια σου και να σπεύση να τα εφαρμόση… ό,τι μπορείς να πης, πες το με δάκρυα, για να ωφελήσης και τον εαυτό σου και τους ακροατές σου, και η χάρις του Θεού να είναι μαζί σου».

Ο λόγος του αββά Ισαάκ είναι οδηγός στην κοινή πορεία της αγάπης του ζεύγους. Γράφει ο μεγάλος διδάσκαλος της πνευματικής ζωής: «Σταυρώσου και μη σταυρώσης… Αδικήσου και μην αδικήσης. Συκοφαντήσου και μη συκοφαντήσης…Να ευφραίνεσαι με εκείνους που ευφραίνονται και να κλαίς με εκείνους που κλαίνε, διότι τούτο είναι γνώρισμα της καθαρότητας. Με τους αρρώστους αρρώστησε, με τους αμαρτωλούς πένθησε… Να μην ελέγχης ούτε να ονειδίζης κανένα, ούτε τους πολύ κακούς στη διαγωγή. Άπλωσε το πανωφόρι σου στον αμαρτωλό και σκέπασέ τον. Και αν δεν μπορής να πάρης επάνω σου τα πταίσματά του… τουλάχιστον δείξε υπομονή και μην τον ντροπιάσεις».

(«Το Μυστήριο του Γάμου», Ιερομ. Γρηγορίου, σελ. 51,52)