Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2018

Τα Παντρεμένα Παιδιά και οι Γονείς τους

Από την αρχή της δημιουργίας, η Αγία Γραφή ορίζει τη σχέση των γονιών με τα παντρεμένα παιδιά με τα παρακάτω λόγια: «Γι’ αυτό το λόγο θα εγκαταλείπει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενώνεται με τη γυναίκα του, θα γίνονται ένα σώμα» (Γέν. 2:24). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα παιδιά εγκαταλείπουν μια για πάντα τους γονείς ή αδιαφορούν γι’ αυτούς και τους παραμελούν. Σημαίνει ότι το καινούργιο αντρόγυνο έχει κάνει δική του οικογένεια και από δω και μπρος θα ζουν μαζί και όχι κάτω από την προστασία και την καθοδήγηση των γονιών, ιδιαίτερα όταν αυτή δεν είναι ούτε επιθυμητή ούτε και αναγκαία.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά τους δεν είναι πια μικρά για να χρειάζονται τη συνεχή φροντίδα τους, όπως στα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια. Η δυσκολία των γονιών να αποτραβηχτούν από τα παιδιά τους βρίσκεται στις φιλοδοξίες τους. Οι γονείς έκαναν όνειρα να δούνε τα παιδιά τους όπως αυτοί ήθελαν και όχι όπως τα παιδιά τους τώρα θέλουν. Δεν μπορούν να συλλάβουν πως η χαϊδεμένη κόρη τους ή ο κανακάρης γιος τους θα ζουν μακριά από αυτούς. Πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το παιδί τους είναι αδύνατο να τα καταφέρει μόνο Του και χωρίς τη δική τους βοήθεια, για να κάνει αυτό που οι ίδιοι οι γονείς έχουν ονειρευτεί. Έτσι, είναι αδύνατον να συλλάβουν ότι το παιδί τους, μακριά απ’ αυτούς, θα μπορεί να ζήσει ευτυχισμένο, με έναν καινούργιο τρόπο ζωής, που αν και δεν θα έχει όλα τα «χαϊδέματα» των γονιών του, είναι όμως αυτό που θα το γεμίζει και θα το ευχαριστεί.

Στην Αγία Γραφή, που βρίσκεται η αλήθεια για κάθε θέμα της ζωής, βλέπουμε τους γονείς να παίζουν ρόλο συμβουλευτικό στα παιδιά τους και όχι να προσπαθούν να κατευθύνουν αυτοί τη ζωή τους. Πρώτα - πρώτα λέει στους γονείς ο Κύριος, να διδάσκουν τα παιδιά τους από τη μικρή τους ηλικία το δρόμο του Θεού και αυτά δεν θα απομακρυνθούν, ούτε όταν γεράσουν (Παροιμίες 22:6).

Η σωστή ζωή, η ζωή που έχει το φόβο του Κυρίου, είναι η μεγαλύτερη σοφία που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας, ώστε να ζήσουν όπως πρέπει. Όταν τα παιδιά παντρευτούν, η θέση μας στην οικογένειά τους είναι θέση σοφού συμβούλου, χωρίς την απαίτηση η συμβουλή μας να γίνεται αποδεκτή από αυτά. Ο σοφός Χριστιανός γονιός δεν ανακατεύεται στη ζωή των παντρεμένων παιδιών του. Αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό, το λέει στα παιδιά του σε μορφή συμβουλής. Όταν δεν δέχονται τη συμβουλή του, τότε το λέει στον Θεό. Στο Θεό προσεύχεται νύχτα μέρα και ο Θεός ξέρει πώς να μιλήσει σ’ αυτά.

Μιχάλης Κανταρτζής