Επειδή εμείς, οι άνθρωποι, εύκολα αμαρτάνουμε με τις σκέψεις, ο Πλάστης μας πρόσταξε να έχουμε ως πρωταρχική φροντίδα την καθαρότητα του νου, που είναι ο ηγεμόνας του ψυχικού μας κόσμου. Οι πράξεις του σώματος, για να πραγματοποιηθούν, χρειάζονται και χρόνο και κόπους και συνεργάτες και τις κατάλληλες ευκαιρίες. Οι κινήσεις, όμως, του νου επιτελούνται ταχύτατα και σε κάθε καιρό, δίχως κόπους και ιδιαίτερες φροντίδες. Όπου, λοιπόν, η αμαρτία είναι εύκολη και γρήγορη, εκεί απαιτείται και αυξημένη επαγρύπνηση. «Φυλάξου», μας φωνάζει ο Θεός, «μην αμαρτήσεις με καμιά κρυφή σκέψη της ψυχής σου».

Ας παραμείνουμε, όμως, στο πρώτο μέρος του αγιογραφικού αυτού λόγου: «Πρόσεχε τον εαυτό σου!». Τα ζώα έχουν έμφυτη από τον Θεό τη δυνατότητα να αποστρέφονται ενστικτωδώς τις βλαβερές τροφές και να αποζητούν τις ωφέλιμες. Σ’ εμάς, όμως, ο παιδαγωγός Θεός έδωσε το παράγγελμα της προσοχής, ώστε με τον νου μας να μπορούμε να επιλέγουμε ελεύθερα και να κάνουμε ενσυνείδητα ό,τι τα ζώα κάνουν ασυνείδητα. Έτσι, με τη συνεχή και προσεκτική επιστασία των λογισμών μας, μπορούμε να γινόμαστε πιστοί τηρητές των θείων εντολών, αποφεύγοντας την αμαρτία, όπως τα ζώα αποφεύγουν τις δηλητηριώδεις τροφές, και επιδιώκοντας την αρετή, όπως εκείνα τα θρεπτικά χόρτα.

«Πρόσεχε τον εαυτό σου!». Δηλαδή, από κάθε μεριά να παρακολουθείς προσεκτικά τον εαυτό σου. Ακοίμητα να ’χεις τα μάτια της ψυχής σου. Περπατάς ανάμεσα σε παγίδες. Κρυφές θηλιές έχει στήσει στον δρόμο σου ο πονηρός. Να κοιτάς ακατάπαυστα με προσοχή ολόγυρά σου, «για να σωθείς σαν το ζαρκάδι από τα βρόχια, σαν το πουλί από του κυνηγού το χέρι» (Παροιμ. 6:5).

Φυλάξου, μην πέσεις στην παγίδα της αμαρτίας και γίνεις θήραμα του διαβόλου, αιχμάλωτος στα δικά του τα θελήματα.

Ιερά Μονή Παρακλήτου