Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012
Ο Χριστός λέγει: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο» (Ιωάν. 16:33). Αλλού λέγει: «Ει τις θέλει οπίσω μου έρχεσθαι, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν και ακολουθείτω μοι» (Λουκ. 9:23). Και πάλιν λέγει: «Αγωνίζεσθε εισελθείν δια της στενής πύλης» (Λουκ. 13:24). Και πάλι τονίζει: «Έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου» (Λουκ. 21:17). Ο αγώνας του πιστού Χριστιανού είναι ένας συνεχής έμπονος αγώνας, κατά το ιερό Ευαγγέλιο. Ο άριστος ερμηνευτής του, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με τη γνωστή του επιμονή λέγει πως η θλίψη αυτή προξενεί ανάπαυση, πως η ζωή είναι στίβος, πως στο στίβο υπάρχουν αγώνες και τέλος βραβεία. Αυτοί που βλασφημούν στην ασθένεια, και τον πόνο υφίστανται και το κέρδος χάνουν. Ο άγιος Μακάριος συνεχίζοντας λέγει πως δεν υπάρχει δόξα δίχως παθήματα και κάθε κατά Θεόν θλίψη είναι έργο ευσεβείας. Η δε αληθινή αγάπη με τα ενάντια της ζωής δοκιμάζεται. Μη νομίζεις πως θ’ αποκτήσεις αρετή δίχως θλίψη. Το άλυπο είναι αδόκιμο. Τον ανηφορικό δρόμο του πόνου σου ανέβαινε μ’ ελπίδα.
Η «στενή και τεθλιμμένη» οδός του Ευαγγελίου αποτελεί, θα λέγαμε, συγκλονιστική εμπειρία για την ορθόδοξη πνευματικότητα. Μια πνευματική ζωή δίχως αγώνα και άσκηση είναι τελείως άγνωστη για την Ορθοδοξία. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει πως ο δρόμος για τον Θεό είναι ένας συνεχής σταυρός. Κανείς δεν πήγε στον ουρανό με άνεση. Σύγχρονος θεολόγος αναφέρει: Η άρνηση του σταυρού μαραίνει και μωραίνει την ίδια την Εκκλησία. Την εκκοσμικεύει, την κενώνει από τον εσχατολογικό δυναμισμό της (π. Μιχαήλ Καρδαμάκης). Ο βίος των Χριστιανών ήταν ανέκαθεν μαρτυρικός, ασκητικός, ομολογητικός, περιπετειώδης, τολμηρός και θαρραλέος. Αν επιθυμούμε ένα χριστιανισμό της ανέσεως, του «βολέματος», της αυτάρκειας και της ωραίας κουβέντας, απέχουμε πολύ μακριά του γνήσιου ορθόδοξου ήθους, που έμβλημά του, έχει το σταυρό, τον οποίο ακολούθησαν, προσκύνησαν και ύψωσαν όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας.
«Η ευλογία του πόνου και ο πόνος της αγάπης»
(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου σελ.22,23)