Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2024
OΛA ΔYNATA ME THN ΠPOΣEYXH
Πώς Έρχονται οι Απαντήσεις στις Προσευχές
Μην φείδεσαι τον εαυτό σου, αλλά προσεύχου με ζέση και αν ακόμα έχεις κοπιάσει όλη την ημέρα. Μην παραμελείς την αγία προσευχή. Προσεύχου μέχρι τέλους στον Θεό με όλη την καρδιά σου, διότι αυτό είναι το καθήκον σου απέναντι του Θεού. Εφόσον έθεσες τα χέρια σου επάνω στο άροτρο, μην βλέπεις πίσω. Αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να προσεύχεται χωρίς προσοχή και όχι με την καρδιά σου, μην πας στο κρεβάτι σου να κοιμηθείς μέχρι να καθαρίσεις με τα δάκρυά σου ενώπιον του Θεού την αμαρτία σου.
Πρόσεχε, λοιπόν, να μην βάλεις ως εμπόδιο την σάρκα σου ενώπιον του Θεού, αλλά περιφρόνησε χάριν Αυτού την σωματική σου ανάπαυση.
Αν έχεις ως κανόνα της ζωής σου να λέγεις ορισμένες προσευχές, καλώς το κάνεις. Όμως να λες τις προσευχές με συναίσθηση βαθιά και να μην κάνεις αυτή την εργασία του Θεού με την καρδιά σου διαιρεμένη στα δύο, ώστε το ένα μέρος αυτής να ανήκει στον Κύριο και το άλλο μισό να ανήκει στην σάρκα σου. Ο Θεός είναι Θεός Ζηλωτής και δεν θα ανεχθεί την διπλοπροσωπεία σου. Θα σε παραδώσει στον διάβολο και ο διάβολος δεν θα αφήσει την καρδιά σου να αναπαυτεί, διότι περιφρόνησες τον Θεό, που είναι η πραγματική ειρήνη της καρδιάς.
Ο Θεός θα κάνει ό,τι είναι για το καλό σου, ώστε να κρατάει την καρδιά σου κοντά Του. Διότι κάθε ανειλικρινής προσευχή απομακρύνει την καρδιά σου από τον Θεό και την κάνει εχθρό, ενώ κάθε θερμή προσευχή πλησιάζει και προσφέρει την καρδιά σου προς τον Θεό και έτσι την κάμνει θεία.
(Από το βιβλίο, Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ, του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης, σελ. 78)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2024
OΛA ΔYNATA ME THN ΠPOΣEYXH
Πώς Έρχονται οι Απαντήσεις στις Προσευχές
Παραπονιόμαστε πολλές φορές, ὅτι ὁ Κύριος δέν εἰσακούει τήν προσευχή μας. Ξεχνᾶμε ὅμως κάτι πολύ σημαντικό, δέν ἐπιθυμοῦμε Ἐκεῖνον, ἀλλά κάτι ἀπό Ἐκεῖνον. Ἔτσι, ὁ Χριστός δέν ἀνταποκρίνεται στά αἰτήματά μας, διότι δέν ξέρουμε τί ζητᾶμε (Φωνή Κυρίου, 21 Ἀπριλίου 2024).
«Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν», αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στο κεφάλαιο 6:33. Και αυτό είναι το «μυστικό» της επιτυχίας του ανθρώπου.
Στο 1ο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στο βιβλίο της Γενέσεως, και συγκεκριμένα στο κείμενο της δημιουργίας αναφέρεται η φράση: «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» (Γεν. 1:26). Ο Χριστός μας έπλασε, αν μπορούμε να το πούμε απλά, κατά τον εαυτό Του. Άρα, ο άνθρωπος ζει σωστά, όταν αναζητεί τον Δημιουργό του.
Αυτός είναι και ο λόγος που αναφέρεται στην αρχή του παραπάνω άρθρου από την Φωνή Κυρίου, ότι ο Χριστός δεν ανταποκρίνεται εάν δεν επιθυμούμε Εκείνον, αλλά μόνον τα αγαθά Του.
Αυτός είναι και ο λόγος που στο κατά Ματθαίον Άγιο Ευαγγέλιο έχουν διασωθεί τα λόγια του Ιησού Χριστού: Να ζητάμε πρώτα από όλα τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός Του, και τότε όλα όσα ζητάμε θα μας δοθούν, διότι όλα περικλείονται εντός της βασιλείας του Θεού.
Γι’ αυτό βλέπουμε στην εικόνα του Αγίου Πορφυρίου να αναγράφεται: «Ο Χριστός είναι το παν». Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν τις εκβιάζει, δεν τις παραβιάζει. Αντίθετα, σε αυτούς που Τον έχουν βάλει Κύριο στην καρδιά τους, τον Κύριο και Δημιουργό του σύμπαντος και του κάθε ανθρώπου, ο Χριστός απαντά τις προσευχές τους. Διότι οι προσευχές μας γίνονται πλέον κατά το θέλημα του Θεού, αφού ο Χριστός είναι η αγάπη μας.
Στην Θεία Λειτουργία, αλλά και σε πλήθος άλλων ακολουθιών, ακούμε τον ιερέα να λέει: «Της Παναγίας, Αχράντου, Υπερευλογημένης, Ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Ολόκληρη την ζωή μας την παραθέτουμε στον Θεό, στον Χριστό. Όπως η Παναγία, όπως όλοι οι Άγιοι. Έτσι να κάνουμε κι εμείς και τότε θα δούμε την χάρη του Χριστού ενεργή στην ζωή μας, θα βλέπουμε απάντηση στις προσευχές μας.
Κ. Γεννάδης
Ιούλιος - Αύγουστος 2024
OΛA ΔYNATA ME THN ΠPOΣEYXH
Όταν Προσευχόμαστε, Να Μην Βιαζόμαστε
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να αναφερθώ σε ένα γεγονός που δεν συνέβη στη Μονή Φιλοθέου, αλλά χρόνια αργότερα στην Σουρωτή.
Θυμάμαι τον Γιώργο. Στρατιώτης 20 χρονών είχε ένα ατύχημα στο στρατό και έμεινε φυτό. Η μητέρα του έμαθε ότι εκείνες τις ημέρες ο Γέροντας Παΐσιος βρισκόταν στη Σουρωτή. Πήγε αμέσως στο μοναστήρι, όμως οι μοναχές της είπαν πως ο Γέροντας όλη τη νύχτα έβλεπε κόσμο και μόλις είχε αποσυρθεί. Δεν μπορούσαν να τον ενοχλήσουν πάλι.
Η μάνα του Γιώργου απελπισμένη, ξέσπασε σε γοερό κλάμα. Ο Γέροντας Παΐσιος άκουσε και βγήκε. Πήγε κοντά της και με πολλή αγάπη της είπε: «Μην κλαις... Με προσευχή και νηστεία θα ξυπνήσει». Έτσι και έγινε. Έπεσαν όλοι στα γόνατα και ο Γιώργος ξύπνησε ανήμερα των Θεοφανίων, μετά από 2,5 χρόνια έμπονης προσευχής. (Μαρία Μουρζά, «Προσανάματα», Εκδόσεις Εν Εσόπτρω, 2014).
Τί μας διδάσκει ιστορία του στρατιώτη Γιώργου; Ότι η προσευχή μας δεν πρέπει να έχει μέσα της το στοιχείο της βιασύνης. Όταν γίνεται ταπεινά, με πίστη και υπομονή, έχει τη δύναμη «να σπάσει τους κωδικούς πρόσβασης» και να μας βάλει στο «διαδίκτυο» του ουρανού.
Από το βιβλίο του Μιλτιάδη Βιτάλη: Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου
Μάιος - Ιούνος 2024
OΛA ΔYNATA ME THN ΠPOΣEYXH
Του Μεγάλου Βασιλείου
Θεέ μου και Κύριε του κόσμου, Συ ο αγαθότατος πατέρας των ανθρώπων, Σύ που είσαι άναρχος και αιώνιος και αναλλοίωτος και αμετάβλητος, Σύ που η ουσία σου και το μέγεθός σου και η αγαθότητά σου η άπειρη, δεν χωρεί στον μικρό και περιορισμένο νου μας, Σύ που είσαι η πλουσιώτατη πηγή και η απερίγραπτη άβυσσος της δύναμης και της σοφίας, σ’ ευχαριστώ και σε δοξάζω που είδες με συμπάθεια και αγάπη κι εμένα το μικρό και αδύνατο και αμαρτωλό.
Σ’ ευχαριστώ που με λύτρωσες από σκέψεις και πράξεις κακές, μοχθηρές και μάταιες και με έσωσες από τις πολλές και διάφορες παγίδες του διαβόλου, που είναι ο άρχοντας του σκότους και της πλάνης.
Σ’ ευχαριστώ, Κύριε, και σε δοξολογώ, γιατί έδειξες με θαυμαστό τρόπο την αγάπη σου σε μένα και έγινες ο φιλανθρωπότατος τροφοδότης μου σε όλες τις περιπτώσεις, και κυβερνήτης, και φύλακας, και προστάτης, και καταφύγιο, και σωτήρας, και κηδεμόνας της ψυχής και του σώματός μου.
Σ’ ευχαριστώ, πού, παρ’ όλη την απροσεξία και την αμέλειά μου, με αρπάζεις και με γλιτώνεις από το κακό, όπως η μητέρα το μικρό της παιδί.
Σ’ ευχαριστώ και σε δοξολογώ που βάζεις μέσα μου θέληση μετανοίας για τις αμαρτίες μου και μου χαρίζεις μύριες ευκαιρίες για να επιστρέφω σε Σένα.
Σ’ ευχαριστώ και σε δοξολογώ που με δυναμώνεις στις ώρες της αδυναμίας και δεν μ’ αφήνεις να πέσω, αλλά απλώνεις το παντοδύναμο χέρι Σου και με σηκώνεις και με φέρνεις κοντά Σου. Τί να ανταποδώσω, Πανάγαθε Θεέ μου, για όλες τις ευεργεσίες που μου έκανες και εξακολουθείς να μου κάνεις; Ποιες ευχαριστίες να σου πω; Γι’ αυτό σαν το γλυκόλαλο αηδόνι θα σε υμνώ και θα σε δοξολογώ.
Και όλες τις ημέρες της ζωής μου θα ευλογώ το Άγιο Όνομά Σου, Δημιουργέ και Ευεργέτη και Προστάτη μου άγρυπνε, μολονότι δεν είμαι άξιος να μιλώ μαζί Σου στις προσευχές. Η δική σου όμως αγάπη για μένα και η μακροθυμία Σου, μου δίνει το θάρρος να σου μιλώ, να σ’ ευχαριστώ και να σε δοξολογώ.
Και θα το κάνω πάντοτε, γιατί μου κάνει πολύ καλό. Αμήν!
Μάρτιος - Απρίλιος 2024
OΛA ΔYNATA ME THN ΠPOΣEYXH
Όταν ο Θεός επισκέπτεται την ψυχή μας, θέλει και απαιτεί να τη βρίσκει σε προσευχή
Ο άνθρωπος, όταν προσεύχεται εις το Θεό, απορροφά, τρόπον τινά, τις ιδιότητες του Θεού. Ο Θεός, να πούμε, είναι αγαθός, δεν οργίζεται, μακροθυμεί. Και συ μετά την προσευχή, σου έρχεται ένα τέτοιο πράγμα, μακρόθυμος, ό,τι να σου κάνει ο άλφα, ο βήτα, δεν πειράζει, ε, δεν πειράζει αυτό. Επειδή η χάρις σε χαρίτωσε. Θα σε κάνει κατόπιν, πως να πούμε, πάντα προσευχόμενον. Ναι. Επήρες αυτή την ιδιότητα, προσευχόμενος εις το Θεό.
Όταν φέρουμε τη δημιουργία του Θεού, με τι σοφία το έκανε αυτό ο Θεός όλο, δεν μπορεί παρά ο νους να προβιβάζεται σε ανωτέρα θεωρία, και θαυμάζει και εκπλήττεται με τη σοφία του Θεού, την αγάπη, την οποία έχει ο Θεός, ότι εδημιούργησε όλο το σύμπαν και τελευταία έκανε τον άνθρωπο. Αφού τα έκανε όλα, τελευταίον έκανε τον άνθρωπο. Βασιλέα της κτίσεως. Από κεί θα ’ρθουν όλες οι θεωρίες οι χαροποιές.
Τώρα ο αδερφός λέει στην εκκλησία: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Πού πηγαίνεις; Να πάρεις τον Θεό. Τότες χαίρεσαι. Εάν μεν έχει προηγηθεί η χαρά, δεν μπορείς παρά με δάκρυα να προσέλθεις να μεταλάβεις. Όταν έχουν προηγηθεί δάκρυα λύπης προσεύχεσαι και λες: «Θεέ μου, συγχώρησέ μου τας αμαρτίας μου. Εις το έλεός Σου, εις την ευσπλαχνία Σου, στην αγάπη Σου. Μας το είπες ότι ο Θεός είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος» (Εξ. 34,6).
Μας το είπες. Εκεί στηρίζομαι και προσέρχομαι αναξίως. Ουδείς άξιος, λέει και ο ιερεύς όταν προσεύχεται. Και εκεί περισσότερο στηρίζεσαι και προσέρχεσαι…
Να σας πω, πολλοί από τους πατέρας τους Κατουνακιώτας, πολλοί που ερχόντουσαν να μεταλάβουν, δεν άκουες τίποτες, μόνο έβλεπες τα δάκρυα που έτρεχαν και τους μετελάμβανες. Ε, ο γέρος αυτός, να πούμε, όλη τη Λειτουργία δεν μιλούσε καθόλου, αλλά ήτανε σκυμμένος και τώρα, είτε σε θεωρία ερχότανε, είτε σε βαθυτέρα έννοια της ευσπλαχνίας του Θεού.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης»,
έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους