Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

Ο θεοφώτιστος και οσιότατος μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος (Ι340-1431), ο διδάσκαλος των αγίων Μάρκου του Ευγενικού και Γενναδίου, του πρώτου πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μετά την άλωση, σε ομιλία του εντοπίζει τις αιτίες των θλίψεων που βρήκαν το γένος στην παραχώρηση του Θεού «δια το πλήθος των αμαρτιών μας». Δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του καθηγητού Απ. Βακαλόπουλου, «Πηγές της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού».

…Πολλοί από μας χρησιμοποιούν στις βρισιές τους την ορθόδοξη πίστη, το σταυρό, το νόμο, τους αγίους, και αυτό το σώμα του Χριστού, όπως δεν το χρησιμοποιεί κανένας άπιστος. Πιστεύουμε απατηλά ότι οι εποχές, η τύχη, η μοίρα, το ριζικό, τα ζώδια, τα αστέρια, διευθύνουν τη ζωή μας. Πάμε κάθε μέρα σε μάγους, μάντεις, γύφτισσες και μέντιουμ και ζητάμε βοήθεια από τα μάγια για κάθε αρρώστια. Με τα μάγια νομίζουμε άλλοτε ότι δένουμε ή λύνουμε ζώα και ανθρώπους.

Καταδιώκεται συνεχώς η αρετή και επιδιώκεται η αμαρτία. Οι άρχοντες είναι άδικοι, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι δικαστικοί δωροδοκούνται, οι μάρτυρες λένε ψέματα. Φαίνεται ότι όλες οι διδασκαλίες λέγονται στα χαμένα. Οι προτροπές και οι συμβουλές θεωρούνται φλυαρία, ανοησία και αφορμή επιδείξεως. Περισσότερο αφορμή επιδείξεως. Πιο πολύ τιμώνται όσοι ζουν με ατιμία, παρά όσοι προσπαθούν να ζήσουν με αρετή. Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα; λέγει ο Χριστός. Πολλοί από μας ζουν με λαιμαργία, μεθύσια, πορνείες, μοιχείες, ακαθαρσίες, ζήλειες, φθόνους και κλοπές. Γίναμε υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, ανυπάκουοι, άρπαγες, προδότες, ανόσιοι, άδικοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι.

(Από το βιβλίο Διαχρονικές, Λυτρωτικές αλήθειες)