Οπουδήποτε κι αν βρεθούμε θα έχουμε την ευκαιρία να υμνούμε τον ουράνιο Πατέρα μας, είτε αντικρίζοντας το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, είτε το καταπράσινο των πεύκων και των ποικίλων δένδρων και λουλουδιών. Να νιώσουμε το δέος, την ευφροσύνη, τη συγκίνηση μέσα στα πολλά εκκλησάκια της πατρίδας μας, που πανηγυρίζουν τις ημέρες αυτές του Ιουλίου και του Αυγούστου.
Μέσα στον Ιούλιο γιορτάζουμε τη μνήμη των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού στην 1η Ιουλίου, της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου, του μεγάλου προφήτη της Εκκλησίας μας, του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου, της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής και του Αγίου Παντελεήμονος 26 και 27 Ιουλίου. Μεγάλες γιορτές για να γεμίσουμε τις εκκλησίες μας και να προσευχηθούμε σε όλους αυτούς του αγίους για την προστασία και σωτηρία της πατρίδας μας και όλων των αδελφών μας.
Μέσα στη χρονική αυτή περίοδο εορτάζεται και η κοίμηση της Θεοτόκου τον Δεκαπενταύγουστο. Όλοι βέβαια τον γνωρίζουμε με τις παρακλήσεις του και τις νηστείες. Οι ακολουθίες αυτές προς τιμή της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι οι κατανυκτικότερες μαζί με τον Ακάθιστο Ύμνο. Οι πιστοί καταφεύγουν στην Παναγία και ζητούν με θέρμη ψυχής τη βοήθειά της. «Πάντων προστατεύεις αγαθή των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά Σου χειρί», ψάλλει η Εκκλησία μας. Είναι η μεσίτρια προς τον Θεό «πάντων ανθρώπων». «Και Σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξεις τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων». «Πολύ γάρ ισχύει δέησις μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου», γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Σήμερα που ο κόσμος ταλαιπωρείται από σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα, σήμερα που κράτη και λαοί δοκιμάζονται, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για προσευχή θερμή στον Θεό, ώστε να δώσει σοφία, σύνεση, λογική σε όλους μας και περισσότερο σε εκείνους που κυβερνούν τον κόσμο μας. Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτες κιόλας παρακλήσεις και μεσιτείες προς την Παναγία για μεσολάβηση στον Θεό, έγιναν την ίδια ημέρα της κοίμησής της από τους μαθητές του Χριστού, που προσήλθαν από τα πέρατα της Οικουμένης για να παρευρεθούν στην επιθανάτια κλίνη της. Κι αν είχαν οι μαθητές του Χριστού αυτή την ανάγκη, πόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε εμείς οι άνθρωποι με τα τόσα προβλήματά μας!
Ας ζήσουμε αυτό το Δεκαπενταύγουστο συνειδητά! Ας προσευχηθούμε για τα δικά μας προβλήματα, τις ανάγκες, τις θλίψεις και όχι μόνο για μας, αλλά και για τα σοβαρά προβλήματα όλων των αδελφών μας, απανταχού της γης. Μη μένουμε, όμως, μόνο στην προσευχή, αλλά και να βοηθήσουμε έμπρακτα, όσο και όπως μπορούμε.
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός