Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012

Όταν οι μαθητές του Χριστού ήταν μόνο δώδε­κα και δεν υπήρχε στη σκέψη κανενός η Εκκλησία, όταν ακόμα η ιουδαϊκή συναγωγή ανθούσε και η ασεβής ειδωλολατρία κυριαρχούσε σ' ολόκληρη σχεδόν την οικουμένη, ο Κύριος είχε προφητέψει: «Πάνω σ' αυτή την πέτρα (δηλαδή πάνω στην ομο­λογία πίστεως του Πέτρου) θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου, και δεν θα την κατανικήσουν οι δυ­νάμεις του άδη» (Ματθ. 16:18).

Διαπιστώνεις την αλήθεια αυτής της προφητείας; Βλέπεις την εκπλήρωσή της; Σκέψου πόσο σημαντικό γεγονός είναι η εξάπλωση της Εκκλησίας σχεδόν σ’ όλη τη γη μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σκέψου πως άλλαξε τη ζωή τόσων εθνών και οδήγησε στην πίστη τόσους λαούς, πως κατάργησε προγονικά έθιμα, πως απελευθέρωσε από μακροχρόνιες συνήθειες, πως σκόρπισε σαν σκόνη την κυριαρχία της ηδονής και τη δύναμη της αμαρτίας, πως εξαφάνισε σαν καπνό την ακάθαρτη τσίκνα των θυσιών, τις ειδωλολατρικές τελετές, τις βδελυκτές εορτές, τα ξόανα, τους βωμούς και τους ναούς, πως οικοδόμησε παντού άγια θυσιαστήρια, στην πατρίδα μας και στις χώρες των Περσών, των Σκυθών, των Μαύρων, των Ινδών. Τί λέω; Ακόμα και στα Βρετανικά νησιά, που βρίσκονται μακριά από τη Μεσόγειο, στον ωκεανό, απλώθηκε η Εκκλησία και χτίστηκαν θυσιαστήρια.

Το έργο της απελευθερώσεως τόσων λαών από μακροχρόνιες αισχρές συνήθειες, καθώς και η με­ταβολή του τρόπου της ζωής από τον εύκολο στον πολύ δύσκολο, είναι πράγματι θαυμαστό, μάλλον υπερθαύμαστο. Αποδεικνύει θεία ενέργεια, ακόμα κι αν κανείς δεν το είχε εμποδίσει, ακόμα κι αν επικρατούσε ειρήνη και πολλοί το είχαν βοηθήσει. Γιατί η εξάπλωση της Εκκλησίας δεν ερχόταν σε σύ­γκρουση μόνο με την αρχαία συνήθεια, αλλά και με την ηδονή, τον ευχάριστο τρόπο ζωής. Είχε δηλα­δή δυο ισχυρούς αντιπάλους, που τυραννούσαν τους ανθρώπους: τη συνήθεια και την ηδονή.

Όσα οι άνθρωποι είχαν παραλάβει, πολλούς αιώνες πριν, α­πό τους πατέρες, τους παππούδες και τους αρχαι­ότερους προγόνους, ακόμα κι όσα είχαν παραλά­βει από φιλοσόφους και ρήτορες, όλ' αυτά συμ­φώνησαν να τα περιφρονήσουν, πράγμα εξαιρετι­κά δύσκολο. Έπρεπε ακόμα να δεχθούν έναν νέο τρόπο ζωής, και μάλιστα πολύ δυσκολότερο. Γιατί απομάκρυνε από την τρυφή και οδηγούσε στη νη­στεία. Απομάκρυνε από τη φιλαργυρία και οδη­γούσε στην ακτημοσύνη. Απομάκρυνε από την ασέλγεια και οδηγούσε στην αγνεία. Απομάκρυνε από το θυμό και οδηγούσε στην πραότητα. Απο­μάκρυνε από το φθόνο και οδηγούσε στη φιλία. Απομάκρυνε από την άνετη κι ευχάριστη ζωή και οδηγούσε στη δύσκολη, τη σκληρή, τη γεμάτη θλί­ψεις. Και μάλιστα οδηγούσε σ' αυτήν εκείνους, που είχαν συνηθίσει στη ζωή των ανέσεων. Γιατί δεν έ­γιναν, βέβαια, Χριστιανοί, άνθρωποι που ζούσαν σ' άλλους κόσμους και δεν είχαν αμαρτωλές συνήθει­ες, αλλά έγιναν εκείνοι που είχαν σαπίσει μέσα σ' αυτές και είχαν γίνει πιο μαλακοί κι από τον πηλό. Αυτούς κάλεσε να βαδίσουν τον σκληρό και τραχύ δρόμο. Και τους έπεισε να τον βαδίσουν!

Πόσους έπεισε; Όχι μόνο δύο ή δέκα ή είκοσι ή εκατό, αλλ' αμέτρητους. Και με ποιούς τους έπεισε; Με δώδεκα ανθρώπους αμόρφωτους, ακαλλιέρ­γητους, άσημους, φτωχούς, χωρίς περιουσία, χω­ρίς σωματική δύναμη, χωρίς δόξα, χωρίς λαμπρή καταγωγή, χωρίς ρητορική ικανότητα. Με δώδεκα ανθρώπους που ήταν ψαράδες, σκηνοποιοί, αλλό­γλωσσοι. Γιατί ούτε καν την ίδια γλώσσα δεν είχαν με τους ειδωλολάτρες. Μιλούσαν την εβραϊκή, που ήταν πολύ διαφορετική απ' όλες τις άλλες γλώσ­σες. Μ' αυτούς λοιπόν τους δώδεκα οικοδομήθηκε η Εκκλησία και απλώθηκε στα πέρατα της οικου­μένης.

Πηγή: Ι.Μ.Παρακλήτου

Μάιος - Ιούνιος 2012

Πώς αποδεικνύεται ότι ο Χριστός είναι Θεός; Στο βασικό αυτό ερώτημα ας μην προσπαθήσουμε ν΄ απαντήσουμε με το επιχείρημα της δημιουργίας του ουρανού και της γης, γιατί ο άπιστος δεν θα το παραδεχθεί. Αν του πούμε ότι ανέστησε νεκρούς, θεράπευσε τυφλούς, έδιωξε δαιμόνια, ούτε τότε θα συμφωνήσει. Αν του πούμε ότι υποσχέθηκε ανάσταση νεκρών, βασιλεία ουρανών και ανέκφραστα αγαθά, τότε, όχι μόνο δεν θα συμφωνήσει, αλλά και θα γελάσει.

Η απότομη και απρόσμενα γρήγορη εξέλιξη της τεχνολογίας καιτης επιστήμης έχει δημιουργήσει έναν άνθρωπο με τρομερό εγκέφαλο, δυνατούς κοινωνικούς και οικονομικούς μύες, αλλά με αναιμική καρδιά. Πήγε η επιστήμη μπροστά και άφησε τον άνθρωπο πίσω, κενό και ανήμπορο να χαρεί την πρόοδό του. Ο σύγχρονος άνθρωπος, παρά τα πολλά αγαθά της επιστήμης καιτης τεχνολογίας, κάθε μέρα και πιο πολύ ζει με άγχος, με φόβο, με κατάθλιψη, με στενοχώρια, με στρες, μόνος μέσα σε πολλούς, φορτωμένους με συναισθήματα κατωτερότητας. Η πρώτη, λοιπόν, μεγάλη ανάγκη του ανθρώπου είναι να ελευθερωθεί από αυτά τα σύγχρονα δεινά και να ηρεμήσει.

Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...

Ο Κύριος και σήμερα κάνει θαύματα. Ένας από τους φυλακισμένους που επισκεπτόμασταν αποφυλακίστηκε και ήρθε να με βρει στο Κέντρο μας. Με δάκρυα μετάνοιας στα μάτια, μου διηγήθηκε – και μου είπε να το λέω σε όλους – ότι με ένα μαχαίρι τραυμάτισε μια γυναίκα στα χέρια και το πρόσωπο.

Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...

Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζήσει ευτυχισμένος με τον Θεό και τους ανθρώπους, στην οικογένεια, στην Εκκλησία και στην κοινωνία. Η μοναδική σωτηρία, που προσφέρεται μόνον από τον Ιησού Χριστό, τον ελευθερώνει από τη δυστυχία και τον τοποθετεί σε μια νέα ζωή εσωτερικής γαλήνης και ευτυχίας.

Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...

Η εποχή μας έχει χαρακτηριστεί ως εποχή της σύγχυσης, της ανησυχίας, του άγχους, της κατάθλιψης και των ψυχικών και διανοητικών παθήσεων. Η σύγχρονη πολυδιάστατη και πλούσια σε υλικά αγαθά και ανέσεις ζωή, δεν προσφέρει καμιά ουσιαστική ανακούφιση και χαρά. Ο άνθρωπος σήμερα παραμένει ταραγμένος, νευρικός, αγχώδης, καταθλιπτικός και φορτωμένος με ψυχικά πραγματικά και φανταστικά βάρη, ψάχνοντας να βρει καινούργιους τρόπους να ελευθερωθεί, να ανακουφιστεί και να εκτονωθεί. Με λίγα λόγια, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος. Γιατί ευτυχία σημαίνει εσωτερική γαλήνη και ηρεμία, εσωτερική χαρά και μόνιμη ειρήνη και ικανοποίηση. Ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...

Όλοι οι άγιοι άνθρωποι, που χρησιμοποιήθηκαν από τον Κύριο για το καλό της ανθρωπότητας, ξεχώριζαν από τους άλλους ανθρώπους σε ένα σημείο: αγαπούσαν τον Κύριο με όλη τους την καρδιά, την ψυχή, το νου και τη θέληση. Την αγάπη τους αυτή την έδειχναν στον Θεό, με το να βρίσκονται πάντοτε μαζί Του σε πολύωρη συζήτηση και συντροφιά. 

Πατήστε για να δείτε ή να "κατεβάσετε" το βιβλίο...