Ιούλιος - Αύγουστος 2013
Ο σύγχρονος πολυσύνθετος τρόπος ζωής κομματιάζει όλο και περισσότερο τη ζωή μας. Η πολυφωνία των συμφερόντων, των δραστηριοτήτων και των αγαθών, συνθέτουν μία χορωδία που τραγουδάει τρομερά φάλτσα.
Ζούμε σε μια δύσκολη ταραγμένη εποχή. Τα πάθη κυριαρχούν στις καρδιές των ανθρώπων. Η βία και η τρομοκρατία κάθε μέρα και πιο πολύ γίνονται καθημερινές επικίνδυνες εκδηλώσεις. Η διαφθορά και η ανηθικότητα, σε υψηλούς και χαμηλούς χώρους, παίρνει διαστάσεις ανησυχητικές. Οι αιρέσεις, οι δαιμονικές και ανατολικές θρησκείες αλωνίζουν τη χώρα μας με καταστρεπτική μανία. Η διαφθορά του πολιτικού κόσμου και οι κοινωνικές διαμάχες ταράζουν την κοινωνία. Η ελευθερία θυσιάζεται στο βωμό της ασυδοσίας. Οι πολεμικές εστίες, αντί να λιγοστεύουν, αυξάνονται.
Το πιο τραγικό γεγονός απ’ όλα, είναι η αισθητή και συνειδητή εχθρική στάση υπεύθυνων και ανεύθυνων εναντίον του Θεού. Το κέντρο της ζωής έχει γίνει η ύλη, η πρόσκαιρη απόλαυση, η ηδονή, η εφήμερη ικανοποίηση, η απάτη, η κλοπή και η κομπίνα στην πολιτική ζωή που θερίζει πολιτικούς και μη. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η δημιουργία μιας διαλυμένης κοινωνίας, με ανθρώπους αγχώδεις, καταθλιπτικούς, δυστυχισμένους και μισότρελους. Το πλήθος του λαού ζητάει πολλά, τώρα και χωρίς κόπο. Ζητάει και κανείς δεν έχει να δώσει. Λύση εδώ κάτω στον πλανήτη γη δεν υπάρχει.
Ο σύγχρονος ταλαιπωρημένος άνθρωπος δεν έχει καμία επιλογή. Δύναμη για να λύσει τα υπαρξιακά του προβλήματα δεν διαθέτει. Οι σοφοί της εποχής μας διακηρύττουν ότι ο άνθρωπος σήμερα δεν είναι σε θέση να κάνει το καλό. Αργά ή γρήγορα οδηγείται στο γκρεμό της αυτοκαταστροφής του.
Ο Θεός είναι ο μόνος που μπορεί να αλλάξει ριζικά τον άνθρωπο, την κοινωνία, το έθνος μας, ολόκληρο τον κόσμο.
Είναι ο Μοναδικός, Παντοδύναμος και Πανάγαθος Θεός, που θέλει και μπορεί. Κανένα άλλο πρόσωπο ή κοινωνικό σύστημα, όσο και να θέλει να σώσει τον άνθρωπο, δεν μπορεί να το κάνει. Και δεν μπορεί, γιατί δεν διαθέτει την υπεράνθρωπη και υπερφυσική δύναμη που ο Θεός διαθέτει. Ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται αυτή και μόνον αυτή τη δύναμη: Τη δύναμη του Θεού. Η δύναμη του Θεού είναι η μόνη που μπορεί να αντισταθεί στο κακό μέσα του και γύρω του. Είναι η δύναμη που διαλύει και εξαφανίζει ριζικά όλα τα εσωτερικά κακά, που σκοπό έχουν να τον καταστρέψουν.
Ας γίνει, λοιπόν, γνωστό ότι ο Θεός και μόνον ο Θεός διαθέτει την καλή δύναμη που ξαναδημιουργεί τον άνθρωπο. Τον ξαναγεννάει, τον κάνει έναν εντελώς καινούργιο άνθρωπο, με υπερφυσικές και υπεράνθρωπες δυνάμεις που ενεργούν θετικά και αποτελεσματικά, τόσο στη ζωή του, όσο και στο περιβάλλον του.
Μάιος - Ιούνιος 2013
Πολλά ακούγονται και γράφονται στις μέρες μας ως προτάσεις για την επίλυση των σύνθετων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα. Ας ακούσουμε ένα μικρό απόσπασμα από τον προφήτη Αμώς, που έζησε τον 8οπ.χ. αιώνα στην περιοχή των βασιλέων του Ιούδα. Είναι αξιοσημείωτο ότι η περιγραφή της τότε κοινωνικής ζωής, δηλ. πριν 2800 χρόνια, ακούγεται σαν σημερινή!
«Ακούστε τα αυτά, εσείς που συντρίβετε τους φτωχούς και παραγκωνίζετε τους δυστυχισμένους της χώρας. Λέτε: «Πότε θα περάσει η γιορτή της νουμηνίας και το Σάββατο για να ανοίξουμε τις σιταποθήκες και να πουλήσουμε το στάρι μας; Θα μικρύνουμε τα δοχεία της μέτρησης για να δίνουμε λιγότερο, θα βαρύνουμε τα σταθμά για να εισπράττουμε περισσότερο ασήμι και θα σκαρτέψουμε τις ζυγαριές. Θα πουλήσουμε ακόμη και τα’ αποκοσκινίδια του σταριού με κέρδος. Θα πουλήσουμε για δούλους τους φτωχούς, που δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους, έστω κι αν χρωστούν μονάχα ένα ζευγάρι σανδάλια». Ορκίστηκε, ο Κύριος, που γι’ αυτόν ο λαός του Ισραήλ τόσο περηφανεύεται: «Δεν πρόκειται να λησμονήσω ποτέ τις πράξεις τους».
Ποιος αμφιβάλλει ότι γι’ αυτές τις πράξεις σας η γη δεν θα σειστεί κι οι κάτοικοι της χώρας δεν θα κατατρομάξουν; Ολόκληρη η χώρα θα τραντάζεται, θα υψώνεται και θα χαμηλώνει, σαν τα νερά του Νείλου στην Αίγυπτο» (Αμώς 8:4-8).
Ο Θεός, όταν βλέπει την κοινωνική αδικία, δεν μένει αμέτοχος, αλλά δημιουργεί καταστάσεις όπως στο τέλος της παραπάνω περικοπής, ώστε να οδηγήσει τους ανθρώπους σε αυτοσυνειδησία της κακής κατάστασης στην οποία οδήγησαν τη χώρα.
Το ευχάριστο είναι πως ο Θεός αλλάζει τον ρου της ιστορίας, όταν δει τους κατοίκους μιας χώρας να μετανιώνουν συνειδητά και ειλικρινά. Αν διαβάσουμε το βιβλίο του προφήτη Ιωνά, θα δούμε ότι οι κάτοικοι της Νινευή (σημερινή Μοσούλη στο Ιράκ) με την φαυλότητά τους οδηγούνταν σε καταστροφή. Έστειλε ο Θεός τον Ιωνά να τους κηρύξει να αλλάξουν, και πράγματι μετάνιωσαν. Ζήτησαν μάλιστα το έλεος του Θεού, αποφασίζοντας να νηστέψουν όλοι, ακόμα και τα… ζώα (Ιωνάς 3:7-9). Παράλληλα όμως, εγκατέλειψαν και την κακία και τις άδικες πράξεις τους. Όταν ο Θεός είδε την έμπρακτη μετάνοιά τους, μεταμελήθηκε και σώθηκαν από την καταστροφή.
Η προσευχή μας είναι να βιώσουμε παρόμοιες συνθήκες έμπρακτης μετάνοιας στη χώρα μας, με εγκατάλειψη της αδικίας και της κακίας που τόσο πολύ μας έχουν κατακλύσει.
Κ. Γεννάδης
Μάιος - Ιούνιος 2013
Η Ελευθερία γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και βιώθηκε στην Ελλάδα. Οι Πατέρες μας, από τα πολύ παλαιά χρόνια, ταύτιζαν την εθνική ελευθερία με την πνευματική και τη θρησκευτική ελευθερία. Πολεμούσαν «υπέρ βωμών και εστιών». Πολεμούσαν «για του Χριστού την πίστιν την αγίαν και της πατρίδος την ελευθερίαν». Η εθνική ελευθερία, που βασίζεται στην ατομική, εσωτερική και πνευματική ελευθερία, μπορεί να κάνει τους εθνικά ελεύθερους Έλληνες δούλους στον ίδιο τον εαυτόν τους, στα ανθρώπινα πάθη, στις αδυναμίες και στις κακίες τους.Τόσο η εθνική όσο και η πνευματική ελευθερία εμπνέονται από σεβασμό στα δικαιώματα του άλλου. Ελευθερία δεν είναι να κάνω ανεύθυνα ό,τι θέλω. Ο Πυθαγόρας είπε: «Ουδείς ελεύθερος, εαυτού μη κρατών». Δηλαδή, κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος όταν δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτόν του. Και ο Λακορντέρ συμπλήρωσε: «Ελευθερία είναι το δικαίωμα του να κάνεις ό,τι δεν βλάπτει τον άλλον».
Ελευθερία δεν σημαίνει ασυδοσία. Δεν είναι η διάλυση και η καταστροφή των ηθικών αξιών. Ελευθερία δεν είναι ανεξέλεγκτη, άσωτη και εγωκεντρική ζωή, δηλαδή αυτό που βλέπουμε στις μέρες μας. Δεν σημαίνει ελευθερία να καταργήσω τα ήθη και τα έθιμα που κράτησαν το έθνος μας μέσα στους αιώνες, μεταφέροντας στην πατρίδα μας την ξένη, «εύκολη» διεφθαρμένη και καταστρεπτική ζωή. Ελευθερία δεν είναι να κάνω αυτό που με «βολεύει» και ικανοποιεί τον εγωισμό και το συμφέρον μου. Ελευθερία σημαίνει υπεύθυνη ζωή, που σέβεται την ελευθερία και την προσωπικότητα του άλλου. Ελευθερία είναι η δύναμη να δεσμεύω τον εαυτό μου και να μην κάνω αυτό που δεν πρέπει να κάνω, αυτό που βλάπτει το συνάνθρωπό μου. Αν ο Θεός δεν δέσμευε τον Εαυτό Του και χρησιμοποιούσε την Ελευθερία Του, η γη μας από καιρό θα είχε εξαφανισθεί.
Ο σύγχρονος, λοιπόν, Έλληνας είναι αδύνατος και ανήμπορος να κάνει το καλό. Ένα από τα σύγχρονα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, στατιστικά αποδεδειγμένο, είναι η ανικανότητα και αδυναμία του να κάνει το καλό. Χρειάζεται δύναμη πολλή και υπεράνθρωπη, έξω από τον εαυτόν του. Δύναμη μεγάλη, που μια για πάντα θα τον ελευθερώσει από όλα τα εσωτερικά και αρνητικά πράγματα που τον καταδυναστεύουν. Η δύναμη αυτή βρίσκεται αποκλειστικά στον Τριαδικό Θεό. Ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος, ο μόνος Ελευθερωτής, προσκαλεί το σύγχρονο φορτωμένο Έλληνα να Τον πλησιάσει ταπεινά, έτσι όπως είναι, κουρασμένος και φορτωμένος και Αυτός θα τον ξεκουράσει και θα τον ξεφορτώσει (Ματθ. 11:28).Ο πραγματικά ελεύθερος εσωτερικά άνθρωπος είναι αυτός που τον ελευθερώνει ο Ιησούς Χριστός.
Όταν ο Ιησούς Χριστός έλεγε: «Εάν ο Υιός του ανθρώπου (ο Ιησούς Χριστός) σας ελευθερώσει, θα είσθε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιωάν. 8:36),αποκάλυπτε τη μεγαλύτερη αλήθεια και πραγματικότητα όλων των αιώνων. Όσοι Τον πίστεψαν και ζήτησαν την ελευθερία τους, έγιναν καινούργιοι και ελεύθεροι άνθρωποι.
Το αποκλειστικό έργο του Ιησού Χριστού είναι η εσωτερική απελευθέρωση του κάθε άνθρωπο από οποιαδήποτε δεσμά. Ο Έλληνας, που εγωιστικά εμμένει στις δικές του απόψεις για το τί πραγματικά χρειάζεται και προσπαθεί μόνος του ή με οποιαδήποτε άλλα μέσα να ελευθερωθεί, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να παρατείνει την πνευματική του κακομοιριά.
Τα σύγχρονα ψυχικά προβλήματα του άγχους, της κατάθλιψης, της μελαγχολίας, του φόβου και της μοναξιάς, νικιούνται και φεύγουν από τον άνθρωπο μόνο μέσω του Ιησού Χριστού. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος, αν ο Κύριος δεν τον ελευθερώσει.
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
Παρασκευή πρωί του Μάρτη. Πέντε άτομα της Αδελφότητας επισκεφθήκαμε για δεύτερη φορά το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα. Το αυτοκίνητο φορτωμένο με διάφορα χρήσιμα πράγματα για τους νεαρούς κρατούμενους, και μετά από πορεία μιας ώρας περίπου, αντικρίσαμε τα κτήρια των φυλακών.
Περιμένοντας να έρθει η σειρά μας να επισκεφτούμε τα παιδιά, παραδώσαμε τα πράγματα που τους είχαμε συγκεντρώσει (ρούχα, είδη προσωπικής περιποίησης, τηλεκάρτες, κλπ) και συζητήσαμε με την Διοίκηση των φυλακών για τα θέματα που κυρίως τους απασχολούν. Όσα μας είπαν αντήχησαν στ’ αφτιά μας από περίεργα έως εκπληκτικά: Ο αριθμός των τροφίμων εκεί ανέρχεται σε περίπου 356 άτομα, από τα οποία τα 2/3 περίπου είναι αλλοδαποί. Η ηλικία τους μικρή, έως και 25 ετών. Παιδιά με πολλές ικανότητες που, αν δεν τους στερούσαν τα εφόδια το κακό οικογενειακό τους περιβάλλον ή κάποιο λάθος, σοβαρό ίσως, που έκαναν και έπρεπε να το «εξαργυρώσουν» με τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής τους, θα είχαν διακριθεί σε πάρα πολλούς τομείς και θα είχαν ξεχωρίσει με τα πολλά προσόντα τους.
Ήρθε η ώρα να συναντηθούμε με τους νεαρούς κρατούμενους. Παιδιά, απλά, χαμογελαστά, με εκφραστικά μάτια, που θέλουν να μας χαιρετήσουν με χειραψία, να μας καλωσορίσουν, εκτιμώντας την παρουσία μας εκεί για χάρη τους. Το μήνυμα από το Ευαγγέλιο, που ακούστηκε από τον υπεύθυνο της ομάδας μας, τα προσήλκυσε, διατηρώντας τα μάτια ορθάνοιχτα, να «ρουφάνε» σαν τα σφουγγάρια το πολύτιμο νερό της ζωής που τους προσφερόταν: Ο Χριστός αγαπά όλους, συγχωρεί, δέχεται χωρίς διακρίσεις αυτόν που με μετάνοια Τον καλεί στη ζωή του, αυτόν που πονά, που αμάρτησε, που έσφαλε. Οι ερωτήσεις πολλές, το ενδιαφέρον έκδηλο και ειλικρινές και η παράκληση: «Να ξανάρθετε»!
Η ξενάγηση στα κτήρια, μια ακόμα συγκλονιστική εμπειρία, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πιο άμεσα το περιβάλλον των φυλακών. Στον επάνω όροφο το Σχολείο. Πάνω από την πόρτα κάθε αίθουσας τα ονόματα γνωστών ποιητών μας: «Γ. Σεφέρης, Γ. Ρίτσος, Ο. Ελύτης, Κ. Παλαμάς»…. Μέσα στις αίθουσες τα θρανία, οι ζωγραφιές των παιδιών στους τοίχους και οι σύγχρονοι διαδραστικοί πίνακες, με τους οποίους γίνεται η διδασκαλία, μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Στον ίδιο όροφο η Αίθουσα Πληροφορικής με τους υπολογιστές, δωρεές πολιτών ή επιχειρήσεων προς το Ίδρυμα των Φυλακών. Εντυπωσιαστήκαμε από το τεράστιο ενδιαφέρον των καθηγητών για την πρόοδο των μαθητών τους, ένας μάλιστα μας ενημέρωσε πως συνεχίζει να διδάσκει εθελοντικά, παρ’ ότι βγήκε στη σύνταξη. Εκδίδουν επίσης και εφημερίδα με τίτλο ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ, η οποία βρισκεται και στο διαδικτυακό τόπο (http://gym-par-avlon.att.sch.gr). Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, το άκουσμα της θρακιώτικης μελωδίας μας τράβηξε προς την Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων, που φιλοξενούσε εκείνη την στιγμή τη χορευτική ομάδα με τη δασκάλα της.
Φύγαμε περνώντας για άλλη μια φορά από τους δαιδαλώδεις καγκελόφραχτους διαδρόμους, τις βαριές σιδερένιες πόρτες με τις αυτόματες κλειδαριές και τα γραφεία. Βγαίνοντας από την κεντρική σιδερένια πόρτα, προσπαθήσαμε να φανταστούμε το συναίσθημα εκείνου που, μετά από εγκλεισμό μηνών ή και χρόνων, περνά την έξοδο προς την ελευθερία. Τέτοια συναισθήματα προϋποθέτουν μεγάλη ευαισθησία, κατανόηση, αγάπη, έλλειψη κατάκρισης και πόνο για το συνάνθρωπο. Μόνον Εκείνος, ο Μόνος γνώστης της ψυχής και της καρδιάς του ανθρώπου, ο Μόνος που πόνεσε τόσο βαθιά και αληθινά για τον άνθρωπο μπορεί να νιώσει, να παρηγορήσει, να συγχωρήσει και να ελευθερώσει.
Μάρτιος - Απρίλιος 2013
25η Μαρτίου ! Μέρα της Ελευθερίας!
Ελευθερίας μήνυμα ήταν αυτό που έφερε ο Άγγελος στην Παρθένο. Ελευθερίας μήνυμα ήταν αυτό που με μια φωνή οι πρόγονοί μας φώναξαν «Ελευθερία ή θάνατος». Και ήταν από την ίδια πίστη της Παναγίας, η πίστη που θέρμανε τις ελληνικές ψυχές.
Εκείνη η πίστη της Παρθένου φάνηκε σαν μια ταπεινή, πρόθυμη προσφορά στην απάντηση: «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».Η άλλη, μια φλόγα δυνατή ξεσήκωσε ένα ταλαιπωρημένο έθνος εναντίον των αλλόθρησκων κατακτητών. Ήταν η πίστη τους σε αξίες αιώνιες. Έτσι πρόβαλε αντρειωμένη στο Μεσολόγγι, στην Αλαμάνα, στα Δερβενάκια, στα Ψαρά.
Το 1821 έδωσε πρότυπα Χριστιανών αγωνιστών. Τους χαρακτήριζε η αγάπη για την ελευθερία της πατρίδας τους, η πίστη στον Χριστό, η ανιδιοτέλεια των προσπαθειών μέχρι θυσίας της ίδιας της ζωής. Η επανάσταση των Ελλήνων του 1821 είναι, όπως χαρακτηρίστηκε, η μόνη επανάσταση που έδωσε Αγίους. Στην Πόλη κρεμάστηκε πρώτος ο Πατριάρχης Γρηγόριος ανοίγοντας πρώτος το μαρτυρολόγιο της Επανάστασης. Ο Αθανάσιος Διάκος πολέμησε σαν νέος Λεωνίδας και σουβλίστηκε για την πίστη του στον Χριστό. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Παπαφλέσσας και τόσοι άλλοι μαρτύρησαν για την πίστη τους και την ελευθερία. Ο Φώτης Κόντογλου λέει χαρακτηριστικά: «Ναι, πίστη και πατρίδα είναι για μας ένα πράγμα. Και όποιος πολεμά το ένα, πολεμά και το άλλο, κι ας μην ξεγελιέται». Αυτή η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία μαζί με την πίστη, έκανε τα αδύνατα δυνατά, τα ακατόρθωτα κατορθωτά. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο γράμμα του στους Γαλαξιδιώτες σε αυτά τα ιδανικά αναφέρεται: «Τι την θέλετε βρε αδέρφια, αυτή την πολυπικραμένη ζωή; Δεν τηράτε πως τίποτα δεν μας απέμεινε; Οι εκκλησίες μας γενήκαν τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτα εδικό του, γιατί ταχιά γίνεται φτωχό, σαν διακονιάρης στη σεράτα. Οι φαμέλιες και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα αδέρφια δε μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ό,τι μας απαντοχαίνει ας το βάλουμε γρήγορα σε πράξη και ας είμεθα βέβαιοι πως ο Χριστός μας, ο πολυαγαπημένος, θα βάλει το χέρι απάνου μας.»
Την πίστη των Ελλήνων στο δίκιο του αγώνα τους την εκφράζει ο Μακρυγιάννης με το απλό και αγράμματο ύφος του ως εξής: «Όμως του κάκου κοπιάζετε, αν δεν υπάρχει σε σας η αρετή και η δικαιοσύνη του μεγάλου Θεού, του αληθινού βασιλέα. Ότι Εκείνου η δικαιοσύνη μας έσωσε και θέλει να μας σώσει».
Τέτοιοι ήρωες πρόγονοι μας ελευθέρωσαν!
Σήμερα φτάσαμε σε τέτοια κατάντια, ώστε όλα να τα ισοπεδώνουμε και να τα απαξιώνουμε. Δικαιώματα καταπατώνται, η ιστορία μας άπειρες φορές παραφράζεται και παραλείπεται, εθνικές γιορτές απλοποιούνται με αποτέλεσμα να μην εορτάζονται όπως αρμόζει.
Μήπως γίναμε αγνώμονες, αδιάφοροι για τα ιστορικά εκείνα γεγονότα που άλλαξαν τη ροή της Ιστορίας; Είναι κρίμα η ημέρα αυτή να περνά από πολλούς σαν μια τυπική επέτειος. Χωρίς το αίμα των αγωνιστών εκείνων, χωρίς τη θυσία τους δεν θα ελευθερωνόταν η χώρα μας. Αξίζει να τους ευγνωμονούμε. Να προσευχόμαστε για τις ψυχές τους. Ξεκίνησαν έναν αγώνα άνισο. Ήταν όμως αποφασισμένοι να δώσουν τη ζωή τους για να δουν ελεύθερη την Πατρίδα και οι επόμενες γενιές. Γι αυτό πρέπει στην ξεχωριστή αυτή ημέρα της 25ηςΜαρτίου που είναι και μεγάλη θρησκευτική εορτή, να δίνουμε την αξία που της ταιριάζει. Τη γιορτάζουμε σωστά, όταν δεχόμαστε όσα σημαίνουν πατρίδα και θρησκεία, πίστη και ελευθερία, τιμώντας αυτούς που θυσιάστηκαν γι’ αυτές τις αξίες.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός