Μαΐος – Ιούνιος 2023

Ποιός είμαι;

Αναρωτήθηκες ποτέ ποιος πραγματικά είμαι; Σε ενδιαφέρει ποιος στ’ αλήθεια είμαι;

Είμαι αυτός που στα 18 μου πάλεψα να καταταγώ σε μια από τις στρατιωτικές σχολές, αλλά τότε με χλεύασες, επειδή αποφάσισα να μη ζήσω ανέμελα νεανικά χρόνια.

Είμαι αυτός που βγαίνοντας από την σχολή πήρα πρώτο μισθό 800 ευρώ, χωρίς όμως να διαμαρτυρηθώ, αλλά τότε φρόντισες πάλι να με ειρωνευτείς, λέγοντάς μου «άραγε τί προσφέρεις εσύ;»

Είμαι αυτός που ανέλαβα να προσέχω στρατιώτες, τα παιδιά σου, τα αδέλφια μου, παιδιά της ηλικίας μου ή και μεγαλυτέρους μου, βλέποντας στα μάτια τους τον δικό μου αδελφό.

Είμαι αυτός που στα 22 έριχνα με πυροβόλο, έκανα πτώση με αλεξίπτωτο, έκανα κατάδυση, οδηγούσα άρμα, σήκωνα ελικόπτερο ή αεροπλάνο, ταξίδευα μήνες σε φρεγάτα, και πάλι ήμουν υπεύθυνος για άλλους εκτός από εμένα, αλλά τότε είχες μόνο να μου πεις, ότι μόνος μου το επέλεξα.

Είμαι αυτός που κάθε 2-3-4-5 χρόνια «όπου γης και πατρίς», αλλά τότε εσύ με «παρηγορείς» λέγοντάς μου, ότι αυτά τα ήξερα εξ αρχής.

Είμαι αυτός που ποτέ δεν ζήτησε αύξηση, που δεν βγήκε στον δρόμο να φωνάξει, αφήνοντας τη θέση του και το καθήκον, αλλά τότε εσύ με «καθησύχασες» ότι θα έχω παχυλή σύνταξη, όταν αποστρατευτώ.

Είμαι αυτός, που ποτέ δεν σταμάτησε να δουλεύει, χωρίς να υπάρχουν για εμένα αργίες, γιορτές, διακοπές αλλά τότε μου έδωσες «κουράγιο», λέγοντάς μου να το δω ως εμπειρία, χωρίς μιζέρια.

Είμαι αυτός που, όταν βγει σε πρόωρη σύνταξη, μπας και προλάβω να ζήσω μερικά φυσιολογικά χρόνια, πριν πεθάνω από καρδιά και ό,τι έχει δημιουργηθεί μετά από χρόνια άγχους και εγρήγορσης, μου θυμίζεις ότι βγήκα «νεότατος» στη σύνταξη σε σχέση με άλλους.

Είμαι αυτός που ήμουνα μόνος μου σε μια βραχονησίδα, με μόνη ασπίδα την πατρίδα και το χρέος.

Είμαι αυτός που δέχεται πίεση 8g, διαλύει μέση και αυχένα, πού πέφτει από τα 1200 πόδια και μετά από 800 άλματα, δεν έχω γόνατα να ανέβω τις σκάλες του σπιτιού μου.

Είμαι αυτός που έχει χάσει την ακοή του μετά από 500 βολές στο άρμα, που καταδύεται σε ένα κομμάτι σίδερο που ταξιδεύει με φουρτούνα σε όλο το Αιγαίο μέρα και νύχτα, αλλά εσένα πάλι δεν σε απασχολεί.

Είμαι αυτός που με λες καραβανά ειρωνικά, αλλά εγώ είμαι εκεί όταν με χρειάζεσαι σε αεροδιακομιδή, πυρκαγιά, θεομηνία ή πόλεμο.

Είμαι αυτός που σκοτώθηκα εν ώρα υπηρεσίας για να σε υπερασπιστώ, κυνηγώντας τον «φίλο γείτονα».

Είμαι αυτός που πέρασε την ζωή του μέσα σε ένα πιλοτήριο, αλλά για εσένα υπάρχω μόνο στις φωτογραφίες, που πασχίζεις να τραβήξεις πλάι στο αεροπλάνο.

Είμαι αυτός που φοράει την σημαία με υπερηφάνεια στο μπράτσο, για να μπορείς εσύ να πας διακοπές. Αλλά εσύ χαίρεσαι να της βάζεις φωτιά και να την πατάς, σαν σκουπίδι.

Είμαι αυτός που θα δίνει για εσένα τα καλύτερα του χρόνια και την ζωή του ακόμα!

Είμαι ο πατέρας σου, ο γιος σου, ο αδελφός σου. Πότε θα το καταλάβεις;

Ό,τι και να λες ... όσα και να λες ... αυτός είμαι, αυτός θα είμαι...

Αφιερώνεται σε αυτούς που χάθηκαν, μη καταδεξάμενοι να παραδώσουν «τα άγια τοις κυσί» και σε αυτούς που έταξαν την ζωή τους να φυλάνε Θερμοπύλες. Αθάνατοι.

Πηγή: https://www.alithia.gr/apopseis/anarotithikes-pote-poios-pragmatika-eimai