Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
“Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί της γης ως άνθρωπος δι' ημάς;”Εκστατικά στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο: Ο ενανθρωπίσας Θεός, ο Ιησούς Χριστός, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να μας αγιάσει με την αγιότητά Του, να μας λυτρώσει με το αίμα Του και να μας δώσει ζωή με το θάνατό Του. Σε κάθε περίπτωση, σκεφτόμαστε με τον Υμνωδό τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσαμε να δώσουμε ως αντάλλαγμα των δικών Του ευεργεσιών. Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα του θείου δώρου που πρόσφερε ο Θεός στον άνθρωπο. «Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωκε τον Υιόν Του τον Μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης 3:16).
Γι’ αυτό ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει τα Χριστούγεννα “γενέθλιον ημέρα της ανθρωπότητος”. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας τονίζουν πως ό,τι συντελείται στη Βηθλεέμ είναι ένα θαυμαστό ιστορικό γεγονός, που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας καινούριας ζωής, μιας μεγάλης αλλαγής για όλους τους ανθρώπους.
Έχει βαθύτατο θεολογικό νόημα. Αποκαλύπτει την αλήθεια για τον Θεό, για τη ζωή και το θάνατο. Άλλαξε την πορεία της ιστορίας και την όψη του κόσμου. Αν ο Χριστός δεν προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση για να την μεταμορφώσει και να την αγιάσει, θα ήταν αδύνατη η σωτηρία του ανθρώπου.
Η γέννηση του Κυρίου έγινε το κέντρο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η ιστορία χωρίστηκε στα δύο. Τα πάντα καθορίζονται από τότε με το π.Χ. και το μ.Χ. Ο Χριστός ήρθε να φέρει το φως σε αυτούς που ζούσαν στο σκοτάδι και τη σωτηρία σε αυτούς που ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο. Και ήλθε τη στιγμή που ο Θεός είχε ορίσει, γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Όταν όμως έφτασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός απέστειλε τον Υιό Του. Γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχτηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν υπόδουλοι στο νόμο για να γίνουμε παιδιά του Θεού» (Γαλάτας 4:4,5). Γεννήθηκε ως άνθρωπος στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Μόνον οι απλοϊκοί βοσκοί είχαν την ευλογία να πληροφορηθούν το θαύμα και να προσκυνήσουν τον ενανθρωπίσαντα Θεό. Ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Μας έφερε δώρα προσωπικά, ανεκτίμητης αξίας! Την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, τη συμφιλίωση με τον ουρανό, την ελευθερία και τη σωτηρία μας.
Σήμερα η εποχή μας έβγαλε τον Χριστό από τη ζωή του ανθρώπου. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος ψάχνει με λανθασμένους τρόπους να βρει την ειρήνη και το αληθινό νόημα της ζωής του. Προσπαθεί μόνο μέσα στα υλικά αγαθά να γιορτάσει τα Χριστούγεννα. Μόλις όμως περάσουν, πέφτει πάλι στην αναζήτηση, στη θλίψη, στον πόνο.
«Θεέ μου σε παρακαλούμε, αυτά τα Χριστούγεννα βοήθησέ μας να Σου προσφέρουμε σαν μοναδικό δώρο την καρδιά μας και τότε θα νιώσουμε αληθινά Χριστούγεννα. Ας γίνουν οι καρδιές μας ταπεινές φάτνες για να μπει ο Χριστός».
Τότε θα σκεφτούμε καλύτερα για τα φτωχικά σπίτια, για εκείνους που ζουν μόνοι, για τα παιδιά χωρίς προστασία, για τους ασθενείς. Ας ζήσουμε το βαθύτερο νόημα της γιορτής αυτά τα Χριστούγεννα. Ας ανάψει στην καρδιά μας η αληθινή αγάπη που δεν φοβάται καμία θυσία, που δεν υπολογίζει κανέναν κόπο.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
Ιούλιος - Αύγουστος 2015
Η αρετή αυτή σχετίζεται με το άνοιγμα της καρδιάς μας, την αύξηση της χωρητικότητάς της. Είναι ανάγκη να χωρούν μέσα μας οι άλλοι, να χωρούν τα όσα έχουν κάνει εις βάρος μας, ακόμη και οι δικαιολογίες τους, έστω κι αν δεν μας φαίνονται και τόσο επαρκείς ή αληθινές. Να μπορεί να χωράει κάθε αδυναμία τους.
Κάνουμε τόση πάλη πολλές φορές να δεχθούμε τους άλλους όπως είναι! Διότι έχουμε την απαίτηση να είναι όπως εμείς θέλουμε. Αυτό όμως δεν γίνεται. Κάτι κακό μας κάνουν, συνειδητά ή ασυναίσθητα. Κάποια παράξενη συνήθεια έχουν. Ενδεχομένως κάποιους τρόπους διαφορετικής αγωγής από τους δικούς μας, κάποιες εξωτερικές συνήθειες που δεν μας ταιριάζουν, κάποιες αδυναμίες, κάποιες εκφράσεις της πεπτωκυίας, της πεσμένης αμαρτωλής φύσεως του ανθρώπου έχουν κι αυτοί, όπως αναντίρρητα έχουμε κι εμείς. Μας καλεί, λοιπόν, ο Θεός να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βάλουμε μέσα τους συνανθρώπους μας όπως είναι, να τους αγαπήσουμε σαν αδελφούς μας.
Από το βιβλίο: «ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής: Από το καθ’ ημέραν στο καθ’ ομοίωσιν»
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
Πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. Να λύνεις κάθε δεσμό αδικίας. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σου έκανε και ξέχασε αυτά που σου χρωστάει.
Η νηστεία σας να είναι καθαρή από δικαστικές πράξεις και προστριβές. Κρέας δεν τρως, αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί, αλλά είσαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φας, αλλά ξοδεύεις όλη την ημέρα σου στα δικαστήρια. Αλλοίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε από κρασί, αλλά από τις αδικίες.
Μ. Βασίλειος
Μάιος - Ιούνιος 2015
Πανδοχείο για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, ιατρείο ψυχών και σωμάτων, τόπος ανανήψεως και αναρρώσεως, είναι η αγία μας Εκκλησία. Οι πόρτες της είναι πάντα για όλους ανοιχτές. Όλους τους δέχεται και όλους τους φροντίζει.
Μάρτιος - Απρίλιος 2015
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού είχε ως συνέπεια να δώσει τιμή και αξία στη γυναίκα. Πρώτες μάρτυρες της ανάστασης ήσαν οι μυροφόρες γυναίκες, μεταξύ αυτών και η Μητέρα του Ιησού, η Υπεραγία Θεοτόκος. Αξιώθηκαν πρώτες οι μυροφόρες να ακούσουν από το στόμα του αγγέλου την ανάσταση του Θεανθρώπου, να δουν και να ακούσουν τον αναστημένο Χριστό και να μεταδώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα στους μαθητές του, γεγονός το οποίο αναφέρουν και οι τέσσερεις ευαγγελιστές: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένο; Ηγέρθη ουκ έστιν ώδε» (Μάρκος: 16 1-8).
Οι γενναίες και ευλογημένες αυτές γυναίκες, «όρθρου βαθέως», δηλ. με τα βαθιά χαράματα, ήλθαν στον τάφο του Ιησού, για να αλείψουν το σώμα Αυτού με αρώματα. Και ενώ μελαγχολικές σκέψεις κυριαρχούν στο μυαλό τους και τις απασχολεί σοβαρά η έλλειψη σωματικής δύναμης για να αποκυλήσουν τον βαρύ λίθο που έφραζε τον τάφο, αντικρίζουν ένα καταπληκτικό θέαμα. Ο βαρύς λίθος ήταν αποκυλισμένος και το μνημείο άδειο. Ο λευκοφορεμένος άγγελος, που καθόταν δεξιά του μνημείου, τις πληροφορεί για την ανάσταση του Ιησού. Μετά από λίγο βλέπουν μπροστά τους τον αναστάντα Χριστό, λέγοντας σ’ αυτές: «Χαίρετε». Αξιώνονται πριν από τους μαθητές του Ιησού να δουν τον αναστάντα και πρώτες αυτές να δεχθούν τον θείο χαιρετισμό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός αυτό.
Με αφορμή τις μυροφόρες, η γυναίκα πλέον ανασύρεται από το περιθώριο της ζωής και αναδεικνύεται άξια προσωπικότητα. Δεν είναι πια δούλη, όπως την ήθελε ο παλαιός ειδωλολατρικός κόσμος. Με την προβολή των θεϊκών χαρισμάτων της, πήρε την θέση που της αξίζει μέσα στην κοινωνία και στην οικογένειά της. Το έργο της, έργο αρχόντισσας και δέσποινας μαζί, την κατέστησε «βασίλισσα» του σπιτιού. Οι μυροφόρες γυναίκες, οι ευγενικές και γενναίες αυτές ψυχές, με τις αρετές τους μας δείχνουν την αληθινή ομορφιά της ζωής. Και μείς σήμερα μπορούμε να μιμηθούμε τις αρετές των μυροφόρων, ιδίως την αγάπη που είχαν στον Χριστό.
Παρ. Μπαούρδας