Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2017

Η προσευχή είναι το πρώτιστο και το σπουδαιότερο μέσο αγώνα. Μάθε να προσεύχεσαι και τότε μπορείς να νικήσεις όλες, ακόμα και τις πιο καταστροφικές δυνάμεις που μπορείς να φανταστείς, και που σου στήνουν παγίδες για να πέσεις.

Η προσευχή είναι το ένα φτερό, η πίστη είναι το άλλο. Και τα δυό μαζί σε ανυψώνουν στον ουρανό. Μόνο με ένα φτερό κανείς δεν μπορεί να πετάξει. Προσευχή χωρίς πίστη είναι τόσο αδιανόητη, όσο και πίστη χωρίς προσευχή. Αλλά αν η πίστη σου είναι πολύ αδύνατη, τότε μπορείς να λες και να ξαναλές χωρίς σταματημό: «Κύριε, πρόσθες μοι πίστιν». Μια τέτοια προσευχή σπάνια δεν εισακούεται. Ο κόκκος του σιναπιού, λέει ο Κύριος, μεγαλώνει και γίνεται μεγάλο δέντρο.

Όποιος θέλει να’ χει ήλιο και αέρα, ανοίγει το παράθυρο. Θα ήταν τρέλα να κάθεται κανένας πίσω από τα κατάκλειστα παράθυρα με στόρια κατεβασμένα και να λέει: «Δεν υπάρχει καθόλου φως, δεν υπάρχει καθόλου αέρας για να αναπνεύσω». Η εικόνα αυτή σου δείχνει πιο παραστατικά το έργο της προσευχής. Η δύναμη ή η χάρη του Θεού είναι προσιτή σε όλους, αλλά δεν μπορείς να γίνεις μέτοχός της αν δεν την ποθείς και δεν ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτό σου τον πόθο.

Η προσευχή είναι ενέργεια. Προσεύχομαι, σημαίνει ενεργώ στον ύψιστο βαθμό. Για κάθε είδος δραστηριότητας χρειάζεται άσκηση. Μιλώντας κανείς μια ξένη γλώσσα, τη μαθαίνει καλά. Και προσευχόμενος μαθαίνει κανείς να προσεύχεται. Χωρίς προσευχή αποκλείεται να βρεις ό,τι ζητάς. Η προσευχή είναι η αρχή και η βάση για κάθε προσπάθεια που κατατείνει προς τον Θεό.

«Ο Δρόμος των Ασκητών», Τίτο Κολλιάντερ, σελ. 87,88