Η μικρούλα λοιπόν, που από το ένα της χέρι κρατά σφιχτά το χέρι της μαμάς της και προχωρούν σχετικά γρήγορα και καχύποπτα – έτσι έχουμε καταλήξει να προχωρούμε πια, κοιτάζοντας καχύποπτα, τηρώντας στάση αναμονής σε έναν αδιόρατο κίνδυνο για τον οποίον έχουμε πειστεί πως είναι πολύ κοντά μας – δεν αντιλαμβάνεται γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι σε εκείνη τη θέση, το παιδικό μυαλό δεν δύναται να καταλάβει όλα αυτά που τα «σοφότερα» μυαλά άφησαν να συμβούν και καταλήξαμε σήμερα κάποιοι άνθρωποι να πρέπει να «κάθονται κάτω» και να ζητάνε το έλεος των συνανθρώπων τους.

Η εικόνα είναι πια συνηθισμένη – όσο μπορεί να τη συνηθίσει κανείς – και ολοένα συχνότερη. Και είναι γεγονός πως οι άνθρωποι δεν έχουν «πέσει κάτω» μόνο οικονομικά, αλλά επιπλέον έχουν κατρακυλήσει και σε ένα γκρεμό κακίας, ανασφάλειας, πνευματικής και συναισθηματικής ένδειας. Η ανθρώπινη εξαθλίωση, ως απότοκος της οικονομικής κατάστασης, προκαλεί απέραντη θλίψη. Πώς μια κοινωνία που ευαγγελιζόταν την ευημερία, που καυχιόταν ότι άγγιξε την τελειότητα σε τεχνολογικό επίπεδο, που παρείχε «κιλά» ευτυχίας κλεισμένα σε κουτιά του σούπερ μάρκετ, αφήνει τώρα τα μέλη της να έρπουν σε ένα πεζοδρόμιο, στηρίζοντας τη ζωή και την επιβίωσή τους στα φιλάνθρωπα αισθήματα των περαστικών; Πώς καταλήξαμε στις ατελείωτες ανθρώπινες ουρές έξω από τα συσσίτια; Πώς καταλήξαμε στις χιλιάδες των ανθρώπων που θέτουν τέρμα στη ζωή τους, μην μπορώντας να αντέξουν την τωρινή κοινωνικοοικονομική κατάσταση;

Οι αξίες και οι σταθερές του σύγχρονου δυτικού κόσμου έχουν κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Και μάλλον χωρίς ελπίδα επανόρθωσης. Τα πολιτικά συστήματα, οι ιδεολογίες, καταρρέουν και ο σύγχρονος άνθρωπος, ο υπήκοος μιας κοινωνίας καταναλωτικής, μηδενιστικής και βαθιά απρόσωπης, ψάχνει να βρει αναχώματα στις πολύπλευρες επιθέσεις που δέχεται καθημερινά και αφορούν στο πνεύμα, στην ψυχή ακόμη και στην ίδια την επιβίωσή του.

Το μόνο στήριγμα, στο οποίο μπορεί πραγματικά να στηριχτεί η ανθρώπινη ψυχή, είναι η πίστη. Η καταφυγή μας στις δύσκολες αυτές στιγμές ας είναι ο Θεός μας. Οι οποιεσδήποτε άλλες διέξοδοι αργά ή γρήγορα καταλήγουν σε αδιέξοδο. Η πίστη είναι το όπλο μας και πρέπει να συνεχίσει να είναι, μέσα σε έναν κόσμο που φαντάζει ολοένα εχθρικότερος. Ο Θεός μόνο μπορεί να δώσει πραγματική ελπίδα και ουσιαστική, αληθινή ζωή.

Ηλιοπούλου Γιούλη