Μάρτιος - Απρίλιος 2013

«Και διαγενομένου του Σαββάτου, Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψουσιν Αυτόν».

Άνοιξη! Ο ήλιος δεν έχει ακόμη ανατείλει πίσω από τις αχνές σιλουέτες των βουνών, όταν οι τρεις γυναίκες γρήγορες και σιωπηλές περνούν μέσα από τον κήπο του Ιωσήφ, εκείνο το πρωινό, και φέρνοντας αρώματα φτάνουν στο μνημείο, για να αλείψουν με αυτά το σώμα του Διδασκάλου τους.

Δεν τις τρόμαξε η ερημιά του μακρινού τούτου τόπου, της νύχτας το σκοτάδι που ακόμη δεν είχε διαλυθεί, τα πιθανά συναπαντήματα, η κουστωδία.

Στις ψυχές τους υπάρχει πόνος ανείπωτος, ενώ ακόμη αντηχεί η φοβερή βοή του πλήθους «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν», το μαρτύριο του Γολγοθά, η μεγάλη κραυγή του «Τετέλεσται» που σαν πέτρα βαραίνουν αφάνταστα την ψυχή τους.

Σε απάντηση αυτής της κίνησης λατρείας και αφοσίωσης δέχονται την Καλή Είδηση της Αναστάσεως. «Ζητείτε Ιησού τον Ναζαρηνόν, τον Εσταυρωμένον. Ηγέρθη, ουκ εστίν ώδε, ιδέ ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν». Τα αρώματα πια δεν χρειάζονται, γιατί όλη η γη αρωματίστηκε με την Ανάσταση. Η Ανάσταση του Χριστού έρχεται να μας επανατοποθετήσει στο αρχικό κάλλος του Παραδείσου. Να μας χαρίσει την αιωνιότητα μακριά από το φάσμα του πραγματικού θανάτου. Καταργείται το κράτος του θανάτου και ο διάβολος καταπατάται. Τα πάντα, ορατά και αόρατα γιορτάζουν την έγερση του Χριστού. Και το πρώτο μήνυμα της Αναστάσεως είναι «Χαίρετε».

Έτσι, η χαρά της Αναστάσεως είναι συνδεδεμένη με την αναγέννηση της ζωής του ανθρώπου. Ζητάει ο Κύριος από τους μαθητές Του να χαίρονται που πορεύεται προς τον Πατέρα. Και τούτο γιατί: «Συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω, εάν γάρ εγώ μη απέλθω, ο Παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς».

Έτσι η λύπη των μαθητών μετατράπηκε σε χαρά. Η χαρά στο Χριστιανισμό είναι τρόπος ζωή που πηγάζει από τη βεβαιότητα της Αναστάσεως. Η Εκκλησία μας με τους λαμπρούς ύμνους μας ενώνει με τον Πατέρα Θεό. «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών;» «Χαίρετε λαοί και αγαλιάσθε». «Θανάτου κράτος λέλυται και διαβόλου η πλάνη κατείργειται». Όπως οι Μυροφόρες εκείνες, έτσι κι εμείς καλούμαστε να σταθούμε εκεί, στη θέση μας, όχι με αρώματα υλικά, αλλά με πνευματικά, για να τιμήσουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό και να δοξάσουμε την Ανάσταση.

Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός