H γέννηση του Χριστού μάς χαρίζει μια πανηγυρική γιορτή, που τη χαίρονται μικροί και μεγάλοι, ακόμα και αυτοί που δεν είναι Χριστιανοί. Η Αγία Παρθένος, ο άγιος Ιωσήφ με το γαϊδουράκι, η πολυκοσμία της εποχής εκείνης και τέλος η γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού μέσα στη φάτνη συγκινούν και θα συγκινούν πάντοτε.
Βλέποντας την υπέροχη αυτή εικόνα της γέννησης του Σωτήρα του κόσμου, η ψυχή μας ευχαριστείται ιδιαίτερα με την φαντασμαγορική επίσκεψη των αγγέλων στους βοσκούς. Τα δοξαστικά της αγγελικής χορωδίας με την προσκύνηση των Μάγων και της προσφοράς του χρυσού, του λιβανιού και της σμύρνας μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο τη θεία έκσταση και χαρά. Ποιος, αλήθεια, δεν ευαισθητοποιείται σ’ αυτό το θαυμαστό και θαυματουργικό γεγονός της γέννησης του Λυτρωτή του κόσμου;
Έτσι, τις μέρες των Χριστουγέννων ζούμε μια ιδιαίτερη εμπειρία γύρω από την ιστορία της γέννησης του Σωτήρα του κόσμου. Το θλιβερό όμως είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, ενδιαφέρονται μόνο για τη λαμπρότητα της γιορτής και όλα τα συναφή υλικά στοιχεία της σύγχρονης εποχής, και όχι για τη ζωή και το έργο που ήρθε να κάνει ο Σωτήρας του κόσμου. Στην ερώτηση, «γιατί ήρθε ο Χριστός στον κόσμο;» ο ίδιος ο Σωτήρας δίνει την απάντηση: «Ήρθα, λέει, να δώσω τη ζωή μου λύτρο για όλους» (Μάρκος 10:45). «Ήρθα, για να χαρίσω ζωή και μάλιστα ζωή άφθονη» (Ιωάννης 10:10). «Ήρθα, για να ζητήσω και να σώσω κάθε άνθρωπο». Ήρθε, λοιπόν, ο Χριστός, με τελικό σκοπό τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν ήρθε για να δώσει μόνο ένα παράδειγμα ταπεινοφροσύνης και υπηρεσίας, αλλά ήρθε για να προσφέρει τον εαυτό Του επάνω στο σταυρό, ώστε όποιος ειλικρινά αναγνωρίζει ότι είναι αμαρτωλός και μετανοεί γι’ αυτό, ζητώντας τη συγχώρηση και τη σωτηρία του από τον Θεό, να ανασταίνεται, να αναγεννιέται, να γίνεται ένας καινούργιος άνθρωπος.
Το μεγάλο δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα δεν ήταν ένα βρέφος μέσα στη φάτνη, αλλά ο ίδιος ο Κύριος του Σύμπαντος, ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος, που πέθανε επάνω στο σταυρό, ώστε όλοι όσοι Τον πιστεύουν και Τον ζητούν Σωτήρα και Κύριο στη ζωή τους να αποκτούν μια νέα ζωή εδώ κάτω στη γη και μια αιώνια στον ουρανό.
Έτσι, η γέννηση του Ιησού Χριστού παίρνει τη σωστή υπερφυσική διάσταση για μας. Το βρέφος της Βηθλεέμ που λατρεύουμε είναι ο αναστημένος και δοξασμένος Κύριος Ιησούς Χριστός, Αυτός που έλαβε την ανθρώπινη μορφή και έζησε μια άγια και θαυματουργική ζωή. Είναι Αυτός που «ταπεινώθηκε θεληματικά υπακούοντας μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου σταυρικού» (Φιλιπ. 2:8). Είναι Αυτός που νίκησε το θάνατο, ο πρώτος που αναστήθηκε από τους νεκρούς (Κολ. 1:18). Είναι Αυτός που βρίσκεται τώρα στα δεξιά του Πατέρα Θεού και έχει όλη τη δύναμη και εξουσία στον ουρανό και στη γη. Είναι, τέλος, Αυτός που μεσιτεύει στον Πατέρα Θεό για τον καθένα μας.
Η ιστορία της γέννησης του βρέφους της Βηθλεέμ μέσα στη φάτνη είναι μια πολύ όμορφη και ευλογημένη ιστορία. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ο σταυρός και η ανάσταση είναι το αποκορύφωμα της ζωής και του έργου του Ιησού Χριστού. Κάθε χριστουγεννιάτικη γιορτή που αρχίζει και τελειώνει στη Βηθλεέμ και αγνοεί το Γολγοθά και την Ανάσταση, όσο και να είναι συγκινητική, ποτέ δεν θα ικανοποιήσει την πνευματική πλευρά του ανθρώπου. Μόνον όταν ανοίξουμε τις καρδιές μας στον σταυρωμένο και αναστημένο Κύριο και Τον εμπιστευτούμε ως προσωπικό μας Σωτήρα, θα νιώσουμε τη χαρά της συγχώρησης των αμαρτιών μας.
Για να γνωρίσει, λοιπόν, κάποιος τις αληθινές ευλογίες και χαρές των Χριστουγέννων, πρέπει να κοιτάξει στο σταυρό, στο άδειο μνήμα και στην ανάσταση.