Η διαμόρφωση της σύγχρονης δυναμικής και πολυδιάστατης κοινωνίας, είναι τέτοια, ώστε να κάνει τη ζωή μας δύσκολη και εξαντλητική.
Η εποχή μας έχει χαρακτηριστεί ως η εποχή της ανησυχίας και του άγχους. Ο άνθρωπος φοβάται και δεν ξέρει πολλές φορές γιατί και από τί φοβάται. Ανησυχεί και δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί και από τί ανησυχεί. Οι πιέσεις που δέχεται καθημερινά από την εργασία του, από το σπίτι του, από την κοινωνία, μαζί με την ακρίβεια, την αδικία και την εκμετάλλευση, κάνουν τη ζωή του αφόρητη. Η οικονομική κρίση από την άλλη πλευρά έχει αρνητική και καταστρεπτική συνέπεια στη σωματική και ψυχική του υγεία.
Μέσα σ’ αυτό το σύγχρονο και συνεχώς επεκτεινόμενο χάος, ο άνθρωπος ψάχνει να βρει την ψυχική γαλήνη και ξεκούραση, δυστυχώς όμως με το να μαζεύει υλικά αγαθά, διασκεδάζοντας, ξοδεύοντας τον ελεύθερο χρόνο του σε κάποιο χόμπι ή βρίσκοντας μια ακόμα εργασία για να τα βγάλει πέρα, αλλά και για να ξεχνάει την πραγματικότητα. Παρόλα αυτά, όταν βρίσκεται μόνος του, διαπιστώνει ότι όσο περνούν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, γίνεται ακόμα πιο ανήσυχος, πιο αγχώδης και πιο δυστυχισμένος.
Ποιος, λοιπόν, και τί θα γεμίσει το μεγάλο του κενό; Και τί θα τον ξεκουράσει και θα του δώσει λίγη χαρά;
Στο ερώτημα αυτό απαντάει ο ίδιος ο Θεός, προσφέροντας στον άνθρωπο τη μεγάλη ευκαιρία, όχι μόνον να τον ελευθερώσει από τις πιέσεις και τα άγχη της καθημερινής του ζωής, αλλά και να του δώσει τη μεγάλη αυτή ευκαιρία να ζήσει μια νέα και άφθονη ζωή. Μια ζωή όμορφη, ξεκούραστη, ελεύθερη από άγχη και ψυχικά βάρη, μια ζωή που βρίσκεται στον ίδιο το Θεό, που μπορεί και θέλει να προσφέρει στον άνθρωπο όλα εκείνα τα εσωτερικά αγαθά που τον γεμίζουν και τον ικανοποιούν.
Η Αγία Γραφή, χρησιμοποιώντας τον αρνητικό λόγο μας λέει: «Μάτι δεν είδε, ούτε αυτί άκουσε, ούτε τα έβαλε ο λογισμός του ανθρώπου, όσα ο ετοίμασε ο Θεός για εκείνους που τον αγαπούν» (Α΄ Κορινθ. 2:9). Στον στίχο αυτό, ο Θεός τονίζει τα υπέροχα πνευματικά αγαθά που δίνει σ’ αυτούς που Τον αγαπούν, σ’ αυτούς που Τον πιστεύουν ως Σωτήρα και Κύριο στη ζωή τους. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, την αλήθεια αυτή την παρουσιάζει χρησιμοποιώντας τον θετικό λόγο: «Ελάτε σ’ Εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω» (Ματθ. 11:28). Όποιος θέλει να αποκτήσει μια ζωή εσωτερικής ανάπαυσης και γαλήνης, αρπάζει την μεγάλη αυτή ευκαιρία και φωνάζει όπως ο Τελώνης: «Θεέ, ελέησέ με τον αμαρτωλό», και όπως ζήτησε ο άσωτος γιος, λέγοντας: «Πατέρα αμάρτησα κατά του ουρανού και ενώπιόν Σου και δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι υιός Σου» (Λουκ. 18:21). Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους, βλέποντας στην ταπείνωσή τους και τους έκανε και τους δυο ευτυχισμένους εσωτερικά ανθρώπους.
Η πείρα κάθε συνειδητού Χριστιανού ήταν, είναι και θα είναι η ίδια. Όλοι οι Άγιοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά και οι απλοί Χριστιανοί, όλοι είχαν μια στιγμή στη ζωή τους, που με μετάνοια και πίστη στον Χριστό έγιναν νέα δημιουργήματα (Β’ Κορινθ. 5:17).
Όποιος ζητάει την σωτηρία του απ’ τον Χριστό, γίνεται καινούργιος άνθρωπος που απολαμβάνει την ευλογημένη χριστιανική ζωή, με την πνευματική μυστηριακή ζωή μέσα στην Εκκλησία, αλλά και σε κάθε στιγμή και κατάσταση της ζωής του.