«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω, θάνατον πατήσας,
και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
«Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν λαοί. Πάσχα Κυρίου Πάσχα, εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκον άδοντας» (Κανόνας Αναστάσεως).
Ο Χριστός αναστήθηκε τριήμερος εκ του τάφου, διακηρύττει θριαμβευτικά η Εκκλησία μας, ως γνώση, εμπειρία και βίωμα.
Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν πάντες οι λαοί, διότι ο Χριστός, ο δημιουργός του ανθρώπου και ολοκλήρου του σύμπαντος, ένεκα της μεγάλης του αγάπης και φιλανθρωπίας, κατήλθε στα κατώτατα της γης, συνέτριψε του μοχλούς του Άδη, θανάτωσε τον θάνατο και ελευθέρωσε τον άνθρωπο από την εχθρική αιχμαλωσία.
Αναστάσεως ημέρα και λαμπρώς πανηγυρίζομε, διότι ο Χριστός με την Ανάστασή Του, μας πέρασε από τον θάνατο στη Ζωή και από την γη στον Ουρανό. Ανερχόμαστε στους ουρανούς, στον αιώνιο Παράδεισο, όπου κυριαρχεί η ατελείωτη χαρά της ψυχής.
Όμως αυτά μπορεί να τα βιώσει η καρδιά μας και να τα βλέπουμε στην καθημερινή ζωή μας, μόνον όταν καθαρίσουμε την συνείδησή μας από την απιστία προς το Ευαγγέλιο του Χριστού. Όταν πιστέψουμε στο πρόσωπο του Σωτήρα Χριστού και στην εκ νεκρών Ανάστασή Του. Ο Απ. Παύλος μας λέγει: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. 3:27). Ο πιστός άνθρωπος ντύνεται τον Χριστό, έχει κοινωνία μαζί Του.
Στην μεγάλη αυτή εορτή μπορεί να συμμετάσχει το ίδιο, και ο πλούσιος και ο φτωχός. Διότι η χάρις του Θεού δεν γνωρίζει διαφορά προσώπων. Ένα είναι το τραπέζι, και για τον πλούσιο και τον πτωχό. Τίποτα το υλικό δεν έχουμε να κερδίσουμε από αυτό το τραπέζι, διότι όλα είναι πνευματικά. Η θεία ευχαριστία, η ειρήνη, η ομόνοια, η εσωτερική χαρά και αγαλλίαση, η μυστική παρουσία του Κυρίου μέσα μας και ανάμεσα μας, η χαρά της βεβαιότητας της αιωνίου ζωής. Δεν φοβάται ο άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστό και ζει κατά το θέλημά Του.
Ο σκοπός για τον οποίον ο Χριστός πέθανε και αναστήθηκε είναι για να αναστηθεί κάθε άνθρωπος σε μια νέα ζωή, απαλλαγμένη από τον φόβο του θανάτου, από τα αδιέξοδα της καθημερινότητας και να φέρει μέσα της την βεβαιότητα της αιωνίου ζωής. «Όθεν εάν τις είναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα, τα αρχαιά παρήλθαν, ιδού, τα πάντα έγιναν νέα (Β’ Κορ. 5:17).
Χριστός Ανέστη, το μνήμα είναι κενό. Ο Χριστός είναι μαζί μας και αναμένει να Του προσφέρουμε την καρδιά μας, για να είναι και εντός ημών ως μόνος Κύριος και οδηγός στη ζωή μας.
Τότε, αληθινά και βιωματικά και από καρδιάς θα αναφωνούμε: Αληθώς Ανέστη ο Κύριος και τα πάντα στη ζωή μας θα είναι γεμάτα φως και ο Ουρανός και η γη και τα καταχθόνια.
Αυτή είναι και για μας η αγία και κλητή ημέρα που έκαμε ο Θεός για να αγαλλιασθούμε και να ευφρανθούμε, διότι έγινε αιώνια σωτηρία στην ψυχή μας. Και η ημέρα αυτή δεν θα έχει τέλος, επειδή και ο Χριστός που ζει, πλέον, μέσα μας δεν έχει τέλος.