Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012
Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που παραμένουν στις παλαιές κοινωνικές, οικογενειακές, ελληνικές και χριστιανικές παραδόσεις.
Δυστυχισμένοι και αγχώδεις αυτοί που αγκαλιάζουν αβασάνιστα τις καινούργιες και εισαγόμενες παραδόσεις και συνήθειες.
Ποιες είναι όμως οι καινούργιες αυτές παραδόσεις που θα κυριαρχήσουν στο μέλλον;
1.Οι μισοί γάμοι θα καταλήξουν σε διαζύγιο. Το διαζύγιο θα είναι η πρόχειρη, εύκολη λύση. Τα αντρόγυνα θα χωρίζουν για ασήμαντους και ιδιοτελείς λόγους.
2.Οι ενήλικες νιώθουν και θα νιώθουν περισσότερο ότι έχουν λιγότερους στενούς φίλους, σε σχέση με τους ενήλικες του παρελθόντος.
3.Η σύγχρονη αγχώδης και πολυάσχολη ζωή θα απομακρύνει τον άνθρωπο από τον συνάνθρωπο. Κάθε χρόνο, όλο και κι περισσότερο οι μεγάλοι θα ζουν μόνοι, μακριά από τα αγαπητά τους πρόσωπα και τους φίλους τους. Η στενή τους παρέα θα είναι κάποιο σκυλάκι ή γατάκι.
4.Η ανασφάλεια, η καχυποψία, οι πικρές εμπειρίες από τις οργισμένες ομάδες, αυτή καθαυτή η ψυχοσύνθεση του σύγχρονου ανθρώπου, θα τον οδηγεί να απέχει από ομάδες ανθρώπων, από κόμματα και θρησκευτικές αδελφότητες.
5.Το ποσοστό των νέων που θεωρούν καθήκον τους να υπηρετήσουν την πατρίδα θα λιγοστεύει. Η σύγχρονη εγωκεντρική και ιδιοτελής ζωή θα εξασθενεί κάθε χρόνο και περισσότερο την αγάπη προς την πατρίδα.
6.Το ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι θα είναι παρόντες σε κάποια εκδήλωση, αλλά δεν θα πηγαίνουν, θα μεγαλώνει. Η ανευθυνότητα στις ανθρώπινες σχέσεις και υποχρεώσεις θα πάρει ανησυχητικές διαστάσεις.
Η αλλαγή αυτή στις παραδόσεις συμβαίνει, επειδή ο άνθρωπος έχει αποβάλει τον Θεό από τη ζωή του. Η διαμόρφωση της σύγχρονης ζωής τον έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι όλα γύρω του πρέπει να ικανοποιούν τις προσωπικές του ανάγκες. Σε κομματική συγκέντρωση νεολαίας επικρατούσε το σύνθημα ότι «οι νέοι δεν έχουν υποχρεώσεις, έχουν μόνο δικαιώματα». Τέτοια συνθήματα κάνουν τον άνθρωπο ιδιοτελή, ανεύθυνο και επικίνδυνο για την κοινωνία. Η απόρριψη των δικαιωμάτων των άλλων, όπως τα δικαιώματα των παιδιών στο γάμο, η υποχρέωση και η αγάπη στην πατρίδα, η αγάπη και η φροντίδα των φίλων, των συνανθρώπων μας, η ασυνέπεια στις υποχρεώσεις μας, έχουν κάνει την κοινωνία μας ζούγκλα και τον άνθρωπο εγωιστή και ανεύθυνο.
Αντίθετα στις σύγχρονες αυτές καταστροφικές τάσεις, η χριστιανική ζωή και πίστη παραμένουν ο βράχος πάνω στον οποίο μπορεί να κτίσει κανείς την ατομική και κοινωνική του ζωή. Το «αγαπάτε αλλήλους», το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και την πατρίδα, η φιλία, η αφοσίωση στην οικογένεια και η συνέπεια και ο σεβασμός στις σχέσεις μας παραμένουν οι αρετές και οι αξίες που, όχι μόνον κρατούν την κοινωνία, αλλά και ικανοποιούν βαθιά κάθε άνθρωπο.
Η ευτυχία ήταν, είναι και θα είναι η προσφορά μας σε χρόνο, κόπο και αγαθά για το συνάνθρωπό μας, την πατρίδα μας και γι’ αυτούς που έχουν την ανάγκη μας. Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού (Ιωάν. 3:16) που «έδωσε» τον εαυτό Του για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου, παραμένει η πηγή της πραγματικής ζωής. Η αγάπη, ο σεβασμός και η προσφορά μας στη ζωή για τους άλλους δίνουν το βαθύ εκείνο νόημα στη ζωή, που οι καινούργιες παραδόσεις δεν μπορούν να δώσουν.
Μιχάλης Κανταρτζής