Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2022
Χριστουγεννιάτικες σκέψεις
Η ημέρα των Χριστουγέννων ήλθε, τα φώτα έλαμψαν πάλι στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, τα δένδρα στολίστηκαν και όλη η ατμόσφαιρα γύρω μας πήρε την εορταστική της όψη. Τι σημαίνει όμως αυτή η εξωτερική εορταστική ατμόσφαιρα; Μήπως είναι ένας τρόπος αποπροσανατολισμού από το εσωτερικό μας σκοτάδι; Μήπως η γέννηση του Χριστού δεν είναι για μας μια πρόκληση για να ζήσει “Ο ΝΟΗΤΟΣ ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ” μέσα μας; Μήπως τα εξωτερικά φώτα εμποδίζουν να διώξουμε από μέσα μας το χάος και το σκοτάδι των παθών μας, για να αντιληφθούμε ότι ο Θεός υπάρχει και είναι η πηγή πραγματικού φωτός και πρέπει να Τον δοξάζουμε, να Τον υμνούμε όχι με εξωτερικά φώτα αλλά με το ανέσπερο δικό του φώς που πρέπει να λάμψει μέσα μας;
Αν είχαμε μια υπερβατική ακοή θα ακούγαμε ότι όλα τα έμψυχα και τα άψυχα, ακόμη και οι πέτρες, ακαταπαύστως υμνούν και δοξάζουν το Θεό με το «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου, ωσαννά εν τοις υψίστοις ευλογημένος ο ερχόμενος.» Αλλά ας μη πάμε σε υπερβατικές καταστάσεις, αλλά σε χειροπιαστές αποδείξεις της επιστήμης.
Όπως η Παλαιά Διαθήκη είναι προτύπωση της Καινής Διαθήκης, έτσι και μερικές ανακαλύψεις είναι προτυπώσεις του νέου ερχόμενου αιώνος, «της ανακαινισμένης κτίσης» όπου ο χρόνος έχει διασταλεί σε χρόνο αιωνιότητος. Η Εκκλησία μας μάς προτρέπει και μας εκπαιδεύει από τώρα, από αυτή τη ζωή να ζήσουμε την αιωνιότητα. Η Εκκλησία, τα παρελθόντα και τα μέλλοντα τα κάνει παρόντα και αφού όλα γίνονται παρόντα ο χρόνος παύει να υπάρχει, έχει διασταλεί στο άπειρο και εμείς έχουμε εισβάλλει στην αιωνιότητα από τώρα. Δεν είναι τυχαίο επομένως το ότι μέσα στην Εκκλησία ακούγονται τα Χριστούγεννα: «Σήμερον τίκτει η παρθένος τον ποιητή του παντός», «Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται», «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».
Στα Θεοφάνεια ακούγονται: «Σήμερον γάρ ο της εορτής ημίν επέστη καιρός», «Σήμερον ο άδυτος (που δεν δύει) Ήλιος ανέτειλε» και το Πάσχα ακούγεται το «Σήμερον κρεμμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γήν κρεμμάσας».
Η προτύπωση της κατάστασης της αιωνιότητας φαίνεται και στην επιστήμη υπό την εικόνα «Η διαστολή τού Χρόνου» που θεμελιώθηκε από τον Αϊνστάιν. Το χρονικό παράδοξο της θεωρίας αυτής περιγράφεται με το εξής υποθετικό παράδειγμα. Παίρνουμε δύο ρολόγια που να δείχνουν ακριβώς την ίδια ώρα. Εάν το ένα από τα δύο το τοποθετήσουμε σε ένα διαστημόπλοιο και το εκτοξεύσουμε με μία ταχύτητα που πλησιάζει εκείνη του φωτός (300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο) τότε όταν αυτό επιστρέψει κάποτε στη γη και το συγκρίνουμε με το ρολόι της γης θα δούμε ότι το ρολόι που εκτοξεύτηκε έγραψε χρόνο μερικά λεπτά, ενώ το ρολόι της γης κατέγραψε μερικούς αιώνες!!!!!!
Τι μας άφησε παρακαταθήκη ο Χριστός περί αιωνιότητος; Τα πιο συγκεκριμένα λόγια του περί αυτής αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη ως ακολούθως:
Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκε, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον (Ιωαν. 3:16)
Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον (Ιωαν. 3:36)
Ο πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν (Ιωαν. 14:6)
Ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς εστίν Χριστός υιός του Θεού και ίνα πιστεύοντες ζωήν έχητε εν τω ονόματι αυτού (Ιωαν. 20, 31)
Όλα τα παραπάνω εκ πρώτης όψεως θεωρούνται φραστικά ιδεολογήματα και δεν μπορεί κάποιος να πειστεί με αυτά, όπως κάποιος που δεν έχει δοκιμάσει ζάχαρη δεν μπορεί να αντιληφθεί την γλύκα της παρά μόνο όταν δοκιμάσει, δηλαδή όταν αποκτήσει εμπειρία. Μόνον η εμπειρία είναι εκείνη, που καθιστά την πίστη και την ελπίδα πραγματικότητα, διότι ο άνθρωπος είναι εμπειρικό όν. Θεωρία χωρίς εμπειρία καθίσταται «κενό γράμμα», ιδεολόγημα. Η πίστη και η ελπίδα που στηρίζονται στην εμπειρία της Εκκλησίας γίνονται πραγματικότητα. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος έλεγε: «Ελπίς βλεπομένη ουκ έστι ελπίς» που σημαίνει ότι ελπίδα που είναι απόρροια εμπειρίας παύει να είναι ελπίδα, αλλά πραγματικότητα. Θέλουμε λοιπόν να αποκτήσουμε αυτή την εμπειρία ή όχι;
Ας εισβάλλουμε λοιπόν στην εμπειρία της Εκκλησίας για να ζήσουμε την πραγματικότητα ψάλλοντας, «Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φώς το της γνώσεως»
Χ. Οι.