Ιούλιος - Αύγουστος 2015
Ένας διάκονος κατοικεί δίπλα σε κάποιον ερημίτη πράο, άκακο, διακριτικό, ταπεινό, τον Φλωρέντιο. Ό,τι χρειάζεται ο γέροντας, ο διάκονος «σκίζεται» να το εκτελέσει. Κάποια μέρα ο διάκονος πηγαίνει προς το κελί του πνευματικού του. Όταν πλησιάζει κοντά, ο διάκονος μαρμαρώνει, στέκεται ακούνητος και φωνάζει δυνατά.
– Γέροντα, γέροντα!
– Τι τρέχει παιδί μου!
– Μην ανοίξεις την πόρτα.
– Γιατί;
– Χιλιάδες φίδια είναι στην αυλή. Θα τρυπώσουν στο κελί σου! Παρακάλα τον Θεό να φύγουν.
Ο Άγιος Φλωρέντιος σηκώνει ψηλά τα χέρια.
– Ω, Κύριε εμείς ήρθαμε εδώ στην ερημιά για να Σε λατρεύουμε, να Σε δοξάζουμε, να Σε προσκυνούμε. Καθάρισε τον τόπο από τα φίδια για να βαδίζουμε ελεύθερα όπως πρώτα.
Η προσευχή των αγίων είναι άμεση, κεραυνοβόλα!
– Γέροντα, γέροντα, άνοιξε την πόρτα! Θαύμα! Όλα τα φίδια έχουν ψοφήσει.
Ο ταπεινός Φλωρέντιος ανοίγει την πόρτα δειλά και εξέρχεται. Μόλις βλέπει ότι όλα τα φίδια είναι νεκρά, σταυροκοπιέται πολλές φορές και λέει:
«Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου! Δοξολογούμε την αγαθότητά Σου, ευλογούμε το άγιο όνομά Σου».
Ο Φλωρέντιος σηκώνει για δεύτερη φορά τα χέρια του στον ουρανό.
– Ω, Κύριε, σ’ ευχαριστούμε γιατί σκότωσες όλα τα φίδια. Αν παραμείνουν εδώ νεκρά, θα βρωμίσει ο τόπος κι εμείς θ’ αναγκαστούμε να φύγουμε! Εξαφάνισέ τα με την παντοδυναμία Σου.
Απίστευτο, αληθέστατο, γιατί αναφέρεται από αγίους ανθρώπους που δεν λέγουν ψέματα. Χιλιάδες γύπες ορμούν απροσδόκητα, ουρανόσταλτα και καθαρίζουν τον τόπο αστραπιαία!
Ο Θεός ιδιαίτερα φροντίζει τους ερημίτες, γιατί δεν έχουν ανθρώπινη βοήθεια!
(«Σ’ ευχαριστώ για τον πόνο», Θεόδ. Βγότζας, σελ. 115,116)