Επειδή, λοιπόν, τέτοιος φιλάνθρωπος είναι ο δικός μας Κύριος, προς Αυτόν πάντοτε ας καταφεύγουμε και ως βοηθό μόνο Αυτόν ας επικαλούμαστε και Αυτός είναι πάντα έτοιμος να μας σώζει.

Γιατί, αν αυτοί που ναυάγησαν και βρίσκονται επάνω σε μια σανίδα, πείθουν εκείνους που βρίσκονται μακριά να φανούν φιλάνθρωποι, ζητώντας αμέσως τη βοήθειά τους, παρόλο που δεν έχουν τίποτε κοινό μαζί τους, αλλά γνωρίζονται μόνο από τη συμφορά, πολύ περισσότερο ο φιλάνθρωπος Κύριος, που έχει φυσική την αγαθότητα, θα ελευθερώσει αυτούς που βρίσκονται μέσα στις συμφορές, μόνο αν θελήσουν να καταφύγουν προς Αυτόν και να Τον επικαλεστούν με καθαρή καρδιά, αφήνοντας κατά μέρος τις ανθρώπινες ελπίδες.

Όταν, λοιπόν, περιπέσεις σε κάποιο απροσδόκητο κακό, μην απογοητευτείς, αλλά αμέσως ανύψωσε τη σκέψη σου και τρέξε προς το ακύμαντο λιμάνι και τον απόρθητο πύργο, δηλαδή στη βοήθεια του Θεού.

Πόλεμος γίνεται στην αγορά, σε μάχη βρίσκονται τα καθημερινά πράγματα, ταραχή και τρικυμία επικρατεί. Έχουμε λοιπόν ανάγκη από όπλα, και είναι μεγάλο όπλο η προσευχή, γιατί είναι πολλοί οι σκόπελοι που συναντούμε κάθε μέρα και συχνά το σκάφος προσκρούει και καταποντίζεται.

(Λόγος του Ι. Χρυσοστόμου «Προσευχή», σελ. 23,24)