Ιούλιος - Αύγουστος 2024
OΛA ΔYNATA ME THN ΠPOΣEYXH
Όταν Προσευχόμαστε, Να Μην Βιαζόμαστε
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να αναφερθώ σε ένα γεγονός που δεν συνέβη στη Μονή Φιλοθέου, αλλά χρόνια αργότερα στην Σουρωτή.
Θυμάμαι τον Γιώργο. Στρατιώτης 20 χρονών είχε ένα ατύχημα στο στρατό και έμεινε φυτό. Η μητέρα του έμαθε ότι εκείνες τις ημέρες ο Γέροντας Παΐσιος βρισκόταν στη Σουρωτή. Πήγε αμέσως στο μοναστήρι, όμως οι μοναχές της είπαν πως ο Γέροντας όλη τη νύχτα έβλεπε κόσμο και μόλις είχε αποσυρθεί. Δεν μπορούσαν να τον ενοχλήσουν πάλι.
Η μάνα του Γιώργου απελπισμένη, ξέσπασε σε γοερό κλάμα. Ο Γέροντας Παΐσιος άκουσε και βγήκε. Πήγε κοντά της και με πολλή αγάπη της είπε: «Μην κλαις... Με προσευχή και νηστεία θα ξυπνήσει». Έτσι και έγινε. Έπεσαν όλοι στα γόνατα και ο Γιώργος ξύπνησε ανήμερα των Θεοφανίων, μετά από 2,5 χρόνια έμπονης προσευχής. (Μαρία Μουρζά, «Προσανάματα», Εκδόσεις Εν Εσόπτρω, 2014).
Τί μας διδάσκει ιστορία του στρατιώτη Γιώργου; Ότι η προσευχή μας δεν πρέπει να έχει μέσα της το στοιχείο της βιασύνης. Όταν γίνεται ταπεινά, με πίστη και υπομονή, έχει τη δύναμη «να σπάσει τους κωδικούς πρόσβασης» και να μας βάλει στο «διαδίκτυο» του ουρανού.
Από το βιβλίο του Μιλτιάδη Βιτάλη: Μυστικοί ασκητικοί αγώνες του Αγίου Παϊσίου