Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2021
Διακονία Προς Τους Ανθρώπους Και Ησυχαστική Ζωή
Καθημερινά ένα ανθρώπινο ποτάμι προσκυνητών κατευθυνόταν στην Παναγούδα. Άνθρωποι από παντού, κάθε τάξης και μορφωτικού επιπέδου ανεβοκατέβαιναν το μονοπάτι που διέσχιζε το Κουτλουμουσιανό λιβάδι. Όλοι σχεδόν είχαν την ίδια αγωνία, να μπορέσουν να τον συναντήσουν.
Συνειδητοποιούσαν οι επισκέπτες, ότι όσο πλησίαζαν στο κελλάκι του Γέροντα Παϊσίου, τόσο οι χτύποι της καρδιάς τους για τον ασκητή της αγάπης που επιτελούσε θαύματα, δυνάμωναν. Έτσι έκαναν πράξη την επιθυμία τους να τον επισκεφτούν.
Μία ατμόσφαιρα μυστηρίου επικρατεί, που σε κάνει να θέλεις αχόρταγα να βυθίζεσαι στην ησυχία της προσευχής και της σιωπής. Εδώ δεν υπάρχει κοσμική απραξία, πλήξη, ραθυμία. Δεν υπάρχει στους πολλούς έπαρση, αλαζονεία. Τα κεφάλια είναι σκυμμένα, τα βήματα αργά, αλλά όχι νωχελικά.
Το νιώθεις, ότι όσο πλησιάζουν στο κελί του Γέροντα οι μέριμνες, οι ανησυχίες, οι έννοιες υποχωρούν μπροστά στο βάθος της προσωπικής, μυστικής ζωής του Παϊσίου.
Ακόμα και οι αμύητοι στην πνευματική ζωή αντιλαμβάνονται την καλά κρυμμένη αγιότητα. Όχι ασφαλώς με τον τρόπο που την κατανοούν οι εκλεκτοί, οι μαθητές του Χριστού, αλλά με έναν τρόπο χαριτωμένο, παιδικό, λίγο ανώριμο, αλλά καθαρό.
Οι πιο έμπειροι στην πνευματική ζωή μιλούσαν στους αμύητους επισκέπτες για την άλλη ζωή με πολλή θέρμη και συνάμα με αφέλεια ελκυστική, σαν να μιλούσαν για τα κτήματά τους. Άρεσε στους κατηχούμενους, στους νεοφώτιστους ο πληθωρικός και άδολος τρόπος τους.
Μα το επίκεντρο ήταν ο Άγιος Παΐσιος, η αγνή ψυχή και η ανιδιοτελής αγάπη του. Η ασκητική πνευματική του παράδοση που από μικρό παιδάκι καλλιεργούσε από την εποχή της Κόνιτσας...
Όταν τελικά τον συνάντησαν οι νεοφώτιστοι προσκυνητές, αιφνιδιάστηκαν με την απλότητα και την καθαρότητά του. Ο αυθεντικός ασκητής είχε κερδίσει, πότε με τη σιωπή και πότε με τη σοφία των λόγων του, τις καρδιές τους. Αφυπνίζονταν από τα λόγια και κυρίως από το παράδειγμά του και ένιωθαν ευλογημένοι από τη συνάντηση μαζί του.
(Μιλτιάδης Βιτάλης
«Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες»,
Του Αγ. Παϊσίου, σελ. 170-171)