Ιούλιος - Αύγουστος 2015

Η ορθόδοξη πίστη βασίζεται στον Θεό των Αγίων Προφητών, των Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας, που έζησαν μια ζωή νίκης και θριάμβου. Μια ζωή που γέμισε τον κόσμο με υπερφυσικές πράξεις και θαύματα, με τέρατα και με σημεία. Ήταν οι πιο ευτυχισμένοι και δυνατοί άνθρωποι της εποχής τους, γιατί πίστευαν απόλυτα στον Θεό. Ζούσαν μια καθαρή και άγια ζωή που επιβαλλόταν στο περιβάλλον τους με τη δύναμη του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Παναγίου Πνεύματος. Με τη ζωή και τα έργα τους απέδειξαν ότι κάθε πιστός του Θεού, που κυριαρχείται από πνευματικές σκέψεις γεμάτες με υπερφυσικά κατορθώματα και θαύματα, ζει την ορθόδοξη ζωή της νίκης, της καλοσύνης και της δύναμης, που ενεργεί τα θαύματα εκείνα που καταπλήττουν τον κόσμο γύρω του.

Κάθε συνειδητός Χριστιανός, λοιπόν, που με ειλικρίνεια και ταπεινό πνεύμα μελετά τη ζωή και τα έργα των Αγίων της Εκκλησίας, αποκτά τη βαθιά πεποίθηση πως ο Θεός και σήμερα μπορεί και θέλει να κάνει θαύματα στη ζωή και με τη ζωή του πιστού Του, που εμπιστεύεται απόλυτα τον εαυτό του σ’ Αυτόν.

Το παράδειγμα των Αγίων Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας εμπνέει τον αφιερωμένο πιστό και τον καθοδηγεί. Όπως αυτοί ήταν άνθρωποι ζωντανοί, δυναμικοί, ενθουσιώδεις, άνθρωποι θαυμάτων και υπερφυσικών κατορθωμάτων, έτσι και ο πιστός επιθυμεί τον Κύριο, ζητά και προσεύχεται να τον χρησιμοποιήσει ο Κύριος το ίδιο αποτελεσματικά στο σύγχρονο κόσμο μας, που τόσο πολύ έχει ανάγκη από τη δύναμή Του.

Ο ευλογημένος συνειδητός Χριστιανός ζει με την προσδοκία μιας νέας αποστολικής ζωής και δύναμης. Εκζητεί τον Κύριο με όλη του την καρδιά, την ψυχή, το νου και τη θέλησή του. Επιθυμεί βαθιά να έρθει η δύναμη του Κυρίου όπως και στους Αποστολικούς χρόνους, ώστε πολλοί να σώζονται, να ελευθερώνονται και να θεραπεύονται. Πιστεύει, ότι ο Κύριος και σήμερα είναι ζωντανός και πρόθυμος να δείξει τη μεγάλη Του δύναμη και αγάπη σε κάθε πιστό. Ζώντας, λοιπόν, σ’ αυτή τη σφαίρα του υπερφυσικού, αρχίζει σιγά - σιγά και βλέπει στην αρχή μικρά θαύματα, μετά μεγαλύτερα και μετά αυτά που «μάτι δεν τα είδε κι ούτε τα άκουσε αυτί κι ούτε που τα έβαλε ο λογισμός του ανθρώπου» (Α’ Κορινθ. 2:9). Γιατί ο Κύριος, πιστός στις υποσχέσεις Του, πάντοτε κρατάει το λόγο Του και πάντοτε με γενναιοδωρία και δύναμη φανερώνεται αγαθοποιός και θαυματουργός Θεός.

Μιχάλης Κανταρτζής

Η Μέλλουσα Έλευση του Κυρίου

Η μέλλουσα έλευση του Χριστού ονομάζεται Δευτέρα Παρουσία. Κατά την πρώτη Του έλευση ο Χριστός εμφανίστηκε με τρόπο άσημο, χωρίς λαμπρότητα και μεγαλείο. Τώρα όμως, κατά τη Δευτέρα Παρουσία, θα κατέλθει σωματικώς από τον ουρανό με τρόπο εξαίσιο και θαυμαστό, με απερίγραπτη δόξα και λαμπρότητα.

Μάιος - Ιούνιος 2015

Ο Θεός πρόσφερε το Γιο Του στο Σταυρό, για να μας οδηγεί καθημερινά από νίκη σε νίκη. Η χριστιανική ζωή είναι υπέροχη, μεγάλη, προοδευτική και προχωρά διαρκώς μπροστά. Δεν υπάρχει ούτε μια ανίερη στιγμή σ’ αυτή τη ζωή. Άσχετα από το αν είμαστε αδύνατοι ή δυνατοί, αν κοιμόμαστε ή ξεκουραζόμαστε, προχωρούμε μέρα και νύχτα στον ευλογημένο δρόμο της όμορφης χριστιανικής ζωής. Η αισιόδοξη πραγματικότητα ορίζεται από τον Απ. Παύλο στο Φιλ. 3:13-14: «Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ό,τι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου. Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού δια του Ιησού Χριστού».

Αυτή η αρχή πρέπει να κυριαρχεί στη ζωή και στην ταπεινή μας υπηρεσία. Οι δώδεκα ψαράδες, γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα, αντιμετώπισαν όλο τον κόσμο με έναν δυναμικό τρόπο. Όταν κάποιος έπεφτε σε αμαρτία, αμέσως μετανοούσε (Γαλ. 2:11-15) και συνέχιζε τη διακονία του. Δεν επέτρεπαν σε τίποτα να μπει ανάμεσα σ’ εκείνους και τον Κύριο. Όπως ήταν καινούργια κτίσματα (Β’ Κορινθ. 5:17), παρουσίαζαν τον Θεό στη ζωή τους και με τη ζωή τους, με έναν δυνατό τρόπο. Ήταν οι μόνοι άνθρωποι εκείνης της περιόδου που κατάλαβαν την ανάγκη να «προχωράςμπροστά». Ένιωθαν έντονα τη ματαιότητα του κόσμου και το γρήγορο πέρασμα των χρόνων. Έτσι, δεν έχασαν καθόλου καιρό. Είτε βοηθώντας τους αδελφούς, είτε αφοσιωμένοι στην προσευχή και στη διακονία του Λόγου (Πράξ. 6:1-4), προχωρούσαν μέσα σε σκληρούς διωγμούς με ύμνους και ψαλμούς, φέρνοντας το Ευαγγέλιο, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, στο χαμένο κόσμο.

Ενώ, λοιπόν, η σύγχρονη κοινωνία μάς βομβαρδίζει καθημερινά με τόσες πολλές απαραίτητες ή περιττές δραστηριότητες και ανάγκες, εμείς πρέπει να αναμορφώσουμε τη ζωή μας με βάση τη ζωή των πρώτων Χριστιανών. Χάνουμε καθημερινά πολύτιμο χρόνο, όταν κάνουμε ή σκεφτόμαστε πράγματα που ανήκουν στο παρελθόν και που δεν είναι για τη δόξα του Θεού.

Ο Κύριος σήμερα μας καλεί να «προχωρούμε μπροστά». Πρώτα με το να γίνουμε εκείνοι που θέλει να είμαστε και έπειτα με το να κάνομε αυτά που πρέπει να κάνουμε. Ο κόσμος μας σήμερα, που προχωράει τόσο γρήγορα στη διαφθορά, στην απελπισία και στο σκοτάδι, πρέπει να δει σ’ εμάς τους ανθρώπους του Θεού να προχωρούμε γρηγορότερα από αυτούς, αλλά σε αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς την αγιότητα, την ειρήνη και το φως.

Είμαστε, λοιπόν, άνθρωποι του παρόντος και του μέλλοντος, αθεράπευτα αισιόδοξοι, γιατί είμαστε παιδιά του Θεού που είναι η πηγή της αισιοδοξίας. Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που ζητούμε κάθε μέρα «να σκηνώσει» μέσα μας, ανοίγει τεράστιους ορίζοντες για θαυματουργικά, υπερφυσικά έργα.

Όπως για τον Θεό δεν υπάρχει τίποτα το αδύνατο και το ακατόρθωτο για το παρόν και το μέλλον, το ίδιο δεν υπάρχει και για μας. Με τον Κύριο και τη δύναμή Του μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Το μέλλον είναι δικό μας, γιατί ο Κύριος της ζωής μας είναι ο Κύριος και Θεός της αισιοδοξίας και του μέλλοντος.

Μιχάλης Κανταρτζής

Εμείς όμως, αντίθετα, είμαστε πολίτες του ουρανού, απ’ όπου και περιμένουμε να έρθει ο σωτήρας μας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός θα μεταμορφώσει το φθαρτό μας σώμα και θα το κάνει όμοιο με το δικό του ένδοξο σώμα με τη δύναμη και την εξουσία που έχει, να υποτάξει στον εαυτό του τα πάντα.

(Προς Φιλ. 3:20−21)

Μάρτιος - Απρίλιος 2015

Ο αιώνας μας έχει χαρακτηριστεί ως ο αιώνας της σύγχυσης, της ανησυχίας και του άγχους. Η αφθονία των υλικών αγαθών και μέσων, αντί να κάνει τον άνθρωπο πιο ήρεμο και πιο ευτυχισμένο, τον κάνει νευρικό και δυστυχισμένο.

Ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται καθημερινά βοηθό και συμπαραστάτη, που θα του δίνει την υπερφυσική και υπεράνθρωπη δύναμη, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον εαυτό του και τα πολλά δεινά που κάνουν τη ζωή του δυστυχισμένη.

Ο μόνος που διαθέτει τη δύναμη αυτή είναι ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος Θεός, ο καλός Θεός που ενδιαφέρεται άμεσα για κάθε άνθρωπο κάθε ηλικίας, κάθε κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης. Ο καλός, λοιπόν, Θεός της αγάπης είναι πρόθυμος να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους, με μια και μοναδική προϋπόθεση: Ο άνθρωπος, κάθε άνθρωπος, να αναγνωρίσει την πραγματικότητα της πνευματικής του ζωής μπροστά στον Θεό και να ζητήσει απ’ Αυτόν, με συντριβή και μετάνοια, να τον κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο, όπως έκανε τον Τελώνη, τον Ζακχαίο, τη Μαρία Μαγδαληνή και το ληστή στο σταυρό.

Όλοι όσοι ζητούν μ’ αυτόν τον τρόπο τη σωτηρία τους γίνονται παιδιά του Θεού, συνειδητοί Χριστιανοί, ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, που συμμετέχουν ενεργά στην πνευματική και μυστηριακή ζωή της. Αυτοί βρίσκονται στη στενή αυτή σχέση πατέρα-παιδιού, που είναι το κλειδί για να έρθει η δύναμη και η αγάπη του Θεού στη ζωή τους.

Στα παιδιά Του, λοιπόν, ο καλός Θεός δίνει μια άφθονη ζωή, μια πλούσια εσωτερική ζωή, που διαποτίζεται από αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια (Γαλ. 5:22). Στα παιδιά Του ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος Θεός κάνει φανερή τη δύναμή Του στη ζωή τους και στη στενή σχέση που έχει μαζί τους, τους συμπαραστέκεται σε κάθε τους ανάγκη, ακούγοντας τις προσευχές τους (Ψαλμός 145:18-20).

Η παρουσία του Θεού σ’ αυτούς που τον αγαπούν είναι αισθητή, ζωντανή και δυναμική. Τα παιδιά του Θεού βλέπουν την αγάπη Του και τη δύναμή Του σε άπειρες περιπτώσεις. Οι ευλογημένες πνευματικές εμπειρίες της καθημερινής ζωής μαζί Του είναι πολύτιμες και αμέτρητες. Έτσι, ζουν στην αγχώδη αυτή εποχή μας, νιώθοντας ανέκφραστη χαρά και ασφάλεια, γιατί ξέρουν ότι ο καλός Πατέρας τους πάντοτε τους κρατάει από το χέρι και τους οδηγεί. Η προστασία Του, η καλοσύνη Του, οι ευεργεσίες Του και η δύναμή Του είναι ζωντανά καθημερινά βιώματα.

Μιχάλης Κανταρτζής

Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2015

Ο συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δείχνει την πίστη του με την άγια ζωή του και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος σε έργα καλά. Η επιθυμία του συνειδητού Χριστιανού είναι να δοξάζεται ο Κύριος. Όσο πιο πολύ ο Κύριος φαίνεται δυνατός στη ζωή του πιστού, τόσο πιο πολύ ο Κύριος δοξάζει τον πιστό.

Περικυκλωμένος ο συνειδητός Χριστιανός από «νέφος αγίων» (Εβρ. 12:1), της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, καθώς και της Ιεράς Παραδόσεως, αισθάνεται την ανάγκη να ζήσει, να εργαστεί και να δείξει στο σύγχρονο ταλαιπωρημένο κόσμο μας ότι, με τη δύναμη του Κυρίου, τα αδύνατα γίνονται δυνατά (Μάρκος 9:23). Η χριστιανική, λοιπόν, πίστη μαρτυρεί έναν Παντοδύναμο και Πανάγαθο Θεό, ένα μεγάλο «ευεργέτη», έναν «δοτήρα παντός αγαθού» (Ιάκ. 1:17).

Η δύναμη και η αγάπη του Θεού στη ζωή του συνειδητού Χριστιανού και στη ζωή της Εκκλησίας είναι η μεγαλύτερη μαρτυρία της χριστιανικής πίστης σε κάθε αδιάφορο, άθεο και σκεπτικιστή.

Κάθε συνειδητός Χριστιανός, που δέχεται τον Κύριο ως Σωτήρα του και Κύριό του, ζει κάθε στιγμή σε ζωντανή σχέση με τον Θεό - Πατέρα μέσα στην Εκκλησία και στην καθημερινή ζωή. Το γεγονός αυτό του δίνει τη δύναμη να βλέπει και να αντιμετωπίζει τη ζωή από την πλευρά του Θεού. Και η πλευρά του Θεού είναι η πλευρά της νίκης και του θριάμβου.

Ο Θεός ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν νικήθηκε από κανέναν και από τίποτα. Ο Θεός ποτέ δεν φοβήθηκε κανέναν. Ο Θεός πάντοτε νικούσε, νικάει και θα νικάει. Ο Θεός είναι Παντοδύναμος, Παντοκράτορας, αλλά και Πανάγαθος. Μόνον ο Θεός συνδυάζει την υπερφυσική δύναμη με την υπερφυσική αγάπη. Ο σατανάς είναι δυνατός, όχι όμως παντοδύναμος και είναι πάντοτε κακός. Ο σατανάς δεν κάνει ποτέ καλό. Ο Θεός κάνει πάντοτε καλό. Ο σατανάς κάνει μόνο κακό, ακόμα και σ’ αυτούς που του έχουν παραδοθεί. Ο Θεός κάνει πάντοτε καλό και σ’ αυτούς που Τον αγαπούν και σ’ αυτούς που δεν Τον αγαπούν. «Βρέχει σε δίκαιους και άδικους και δίνει ζωή και πνοή και τα πάντα σε όλους» (Ματθ. 5:45).

Η δύναμη, λοιπόν, και η αγάπη του Θεού, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που Τον αγαπούν και ζουν κάθε μέρα μαζί Του, είναι πάρα πολύ μεγάλη. Όσο ο πιστός Τον εκζητεί στην Εκκλησία, στη λατρεία, στην προσευχή και στη μελέτη του Λόγου Του, τόσο πιο πολύ ο Θεός φαίνεται δυνατός στη ζωή του και με τη ζωή του. Με τη δύναμη του Κυρίου ο πιστός κάνει ανδραγαθίες (Ψαλμ. 60:12). Με την αγάπη του Κυρίου γεμίζει τον κόσμο με έργα καλά (Α’ Πέτρου 2:12).

Μιχάλης Κανταρτζής

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2014

«Αποτυχία! Αποτυχία!» φώναξε απελπισμένα η δεκαοκτάχρονη κοπέλα και τσαλάκωσε με νευρικότητα το φύλλο της εφημερίδας που κρατούσε. Όσο κι αν διάβασε προσεκτικά τα ονόματα, το δικό της δεν υπήρχε στη στήλη των επιτυχόντων. Μάταιο, λοιπόν, τόσο διάβασμα, τόσα ξενύχτια, τόσες στερήσεις για τα έξοδα του φροντιστηρίου! Ένας ανείπωτος πόνος διαπέρασε σαν βέλος τη νεανική της καρδιά.

«Αποτυχία στην επιλογή μου», λέει με σπαραγμό ο νέος που είχε δώσει όλη του την αγάπη και την εμπιστοσύνη στην όμορφη και γελαστή κοπέλα, η οποία τώρα αλλού χαρίζει την αγάπη της και τα νιάτα της.

Πόσες φορές η αποτυχία δεν οδηγεί στην απελπισία και σε απεγνωσμένα διαβήματα! Γιατί η απελπισία είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να καταστρέψει τον άνθρωπο.

Ο πόνος της απελπισίας αντιμετωπίζεται με το μοναδικό και αποτελεσματικό φάρμακο, που είναι η ελπίδα. Η ελπίδα, ενωμένη με την πίστη και την αγάπη, δίνει τη χαρά στη ζωή και τη νίκη πάνω στην απελπίσία. Ο Ψαλμωδός μας φωτίζει λέγοντας: <<Γιατί είσαι περίλυπος ψυχή μου; Γιατί ταράζεσαι μέσα μου; Έλπιζε στον Θεό>>. Σήκωσε τα μάτια σου ψηλά, δες το λαμπερό ήλιο που κάποτε φτάνει στη δύση του, όμως υπάρχει ελπίδα της ανατολής του πάλι το πρωί. Μη μείνεις όμως στην ελπίδα. Προχώρησε στην πίστη στον Χριστό, τον παντοδύναμο, τον πανάγαθο, που έχει ειδικευθεί μέσα στους αιώνες να ελευθερώνει τον άνθρωπο από την απελπισία. Ζήτησε τη βοήθειά Του. Δεν θα σου την αρνηθεί.

Η εξέλιξη της σύγχρονης ζωής δεν προσφέρει καμία ελπίδα στην αντιμετώπιση της απελπισίας. Οι άνθρωποι γίνονται όλο και περισσότερο υλιστές, ιδιοτελείς, φίλαυτοι, άγριοι και εγωκεντρικοί. Η μόνη φωτεινή αχτίδα βοήθειας είναι ο Χριστός. Ο Χριστός που δίνει, χωρίς να περιμένει να πάρει. Άνθρωποι απελπισμένοι από τη ζωή, όπως ο Ζακχαίος, ο Τελώνης, η Μαρία η Μαγδαληνή και ο ληστής πάνω στο σταυρό, βρήκαν παρηγοριά και ελπίδα στον Χριστό. Η απελπισία που τους κατείχε για την αμαρτωλή ζωή που ζούσαν, εξαφανίστηκε και αναστήθηκε η ελπίδα μιας νέας ζωής εδώ κάτω στη γη, αλλά και μιας υπέροχης ζωής μετά το θάνατο.

Όποιος, λοιπόν, θέλει να ελευθερωθεί από την απελπισία που κάνει τη ζωή του αφόρητη, δεν έχει παρά να στραφεί στον Χριστό και να ζητήσει την ελευθερία του από όλα τα δεινά. Ο Θεάνθρωπος έχει τη δύναμη και τη θέληση να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την απελπισία και να του δώσει ελπίδα και δύναμη να συνεχίσει τη ζωή του με το κεφάλι ψηλά.

Μιχάλης Κανταρτζής

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2014

«Άλλωστε καθένας για τις δικές του πράξεις θα δώσει λόγο στον Θεό»

(Γαλάτας 6:5)

Στη σύγχρονη ζωή αφθονούν οι πιέσεις, τα φορτία και τα βάρη που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να σηκώσουμε. Μερικά από αυτά μπορούμε να τα μοιραστούμε με άλλους. Τα πιο πολλά, όμως, πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε και να τα κουβαλήσουμε μόνοι μας, με τη μεγάλη βοήθεια του Θεού.

Αν και, πολλές φορές, οι διάφορες αυτές δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε μας φαίνονται αβάσταχτες, στο τέλος καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός έχει ένα υπέροχο σχέδιο για μας. Ο καλός μας Πατέρας, ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις για τις οποίες εμείς είμαστε υπεύθυνοι, δίνει λύσεις που κυριολεκτικά μας καταπλήττουν.

Υπάρχει ένας όμορφος μύθος, που δείχνει πολύ καθαρά ότι τα φορτία μας μπορούν να γίνουν «γέφυρες ευλογίας». Ο μύθος αυτός έχει τον τίτλο «Το παραφορτωμένο μυρμήγκι».

Ένα μυρμήγκι αισθανόταν πολύ άσχημα γιατί έπρεπε να κουβαλήσει ένα κομμάτι άχυρο, που ήταν μακρύ και βαρύ γι’ αυτό. Με δυσκολία σερνόταν στο έδαφος και σε κάποια στιγμή σταμάτησε, γιατί δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο μ’ αυτό το βαρύ φορτίο που σήκωνε. Καθώς η κούρασή του όλο και μεγάλωνε, άρχισε να χάνει τις δυνάμεις του και να θέλει να εγκαταλείψει τον αγώνα του. Και σαν να μην έφτανε αυτό το μεγάλο βάσανο που είχε, ένας δυνατός κρότος το έφερε μέσα σε ένα άνοιγμα του πεζοδρομίου. Αβοήθητο κι απελπισμένο στεκόταν εκεί μέσα χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Ξαφνικά, μια σκέψη πέρασε απ’ το μυαλό του. Το φορτίο που κουβαλούσε τόση ώρα, θα μπορούσε να αποδειχτεί μια ευλογία. Προσεκτικά, έβαλε το μακρύ άχυρο κατά μήκος της τρύπας που βρισκόταν, ανέβηκε πάνω σ’ αυτό κι έφτασε ασφαλισμένο στο άλλο άκρο του άχυρου. Το βαρύ φορτίο είχε γίνει η γέφυρα της σωτηρίας του.

Ο μύθος αυτός έχει ένα πολύ χρήσιμο δίδαγμα. Το φορτίο που σηκώνουμε, μπορούμε να το παρομοιάσουμε με το δυνατό χέρι της αγάπης του Θεού στον ώμο μας. Μέσα στις αναποδιές και τις δοκιμασίες ο καλός Θεός μας δυναμώνει για να αντιμετωπίζουμε νικηφόρα κάθε δυσκολία. Αν το αναγνωρίσουμε αυτό και Τον εμπιστευτούμε, θα δούμε πως, εκείνο που αρχικά εμείς θεωρήσαμε σαν μεγάλο φορτίο, ο Κύριος το χρησιμοποίησε για να μας διδάξει, να μας φωτίσει, να μας κάνει πνευματικούς και να μας βγάλει νικητές για μια ακόμη φορά.

Αυτό που στην αρχή σκεφτόμασταν ότι ήταν ένα ασήκωτο φορτίο που δεν μπορούμε να το κουβαλήσουμε, ο Κύριος θα το χρησιμοποιήσει, ώστε να αυξήσει την πίστη μας και την εμπιστοσύνη μας σ’ Αυτόν και να δοξαστεί ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος στη ζωή μας και με τη ζωή μας. Ας μάθουμε, λοιπόν, να δοξάζουμε τον Κύριο για ό,τι μας συμβαίνει. Γιατί, ό,τι κι αν μας συμβαίνει, βοηθά και συνεργεί για το καλό μας, εφ’ όσον αγαπούμε τον Θεό φυσικά.

ΤΡΟΠΑΡΙΟΝ

Ευλογητός ει, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους τους αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το Άγιον, και δι’ αυτών την οικουμένην σαγηνεύσας. Φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος, ότε του πυρός τας γλώσσας, διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε, και συμφώνως δοξάζομεν το πανάγιον Πνεύμα.

ΤΡΟΠΑΡΙΟΝ

Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τους μαθητάς, τη επαγγελία του Αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών δια της ευλογίας, ότι συ ει ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

Την υπέρ ημών πληρώσας οίκονομίαν, και τα επί γης ενώσας τοις ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος, και βοών τοις αγαπώσι σε. Εγώ ειμί μεθ’ υμών, και ουδείς καθ’ υμών.