Μάιος - Ιούνιος 2017

Όταν γεννήθηκε ο Νίκος ήταν ένα τέλειο και όμορφο αγοράκι. Αργότερα όμως, συνέβη ένα ατύχημα που τον άφησε ανάπηρο για όλη του τη ζωή!

Όταν ο Νίκος ήταν στην πέμπτη τάξη του Δημοτικού, γνωρίστηκε με τον Λούη. Ο Λούης ήταν ένα πολύ ζωηρό παιδί. Ξεστόμιζε βρώμικες λέξεις και χαλούσε το παιχνίδι της παρέας με τη συμπεριφορά του. Στα διαγωνίσματα αντέγραφε και δεν άκουγε ούτε τους γονείς του ούτε τους δασκάλους του.

Ο Νίκος προσπαθούσε να τον βοηθήσει. Του έλεγε ότι ο Θεός λυπάται μ’ αυτά που κάνει και τον παρακαλούσε να πάει μαζί του στην Εκκλησία. Ο Λούης όμως αντιδρούσε και τον ειρωνευόταν λέγοντας:

– Εσύ πήγαινε κυρ-κατηχητούρη, εμένα άσε με ήσυχο!

Οι γονείς του Νίκου ανησυχούσαν και του έλεγαν να προσέχει από την κακή επιρροή του Λούη. Μια μέρα ο Λούης είπε:

– Έχω ανακαλύψει μια λίμνη που απέχει έξι χιλιόμετρα από ’δω. Έχει καθαρό νερό και είναι ό,τι πρέπει για κολύμπι. Έλα μαζί μου. Τι λες;

– Και πώς θα πάμε; ρώτησε ο Νίκος.

– Με τον ίδιο τρόπο που πηγαίνω εγώ, είπε με πονηριά ο Λούης. Κατόπιν, δείχνοντας το ρολόι του πρόσθεσε. Με το φορτηγό τρένο των δώδεκα!

– Τι εννοείς; ρώτησε με έκπληξη ο Νίκος.

– Σίγουρα είσαι καθυστερημένο! Δεν άκουσες ποτέ σου για λαθρεπιβάτες που «τρυπώνουν» στα τρένα;

– Α... αυτά δεν είναι για μένα, φίλε μου, είπε ο Νίκος κάνοντας μερικά βήματα πίσω.

– Δηλαδή, εγώ είμαι ο μόνος θαρραλέος που τολμά να πηδήξει κρυφά πάνω στα τρένα; είπε με κομπασμό ο Λούης.

– Κι εγώ θα τολμούσα, όμως….

– Μήπως φοβάσαι τους γονείς σου; τον διέκοψε ο Λούης.

– Όχι δεν τους φοβάμαι, αλλά τους αγαπώ και υπολογίζω τη γνώμη τους, είπε ο Νίκος με σταθερότητα.

– Είσαι δειλός και φοβητσιάρης, τον ειρωνεύτηκε ο Λούης.

– Ε, λοιπόν θα σου αποδείξω ότι δεν είμαι, είπε με πείσμα ο Νίκος και συμφώνησε να πάει μαζί του.

Με την κουβέντα πέρασε η ώρα και τα δύο αγόρια τρέξανε να προλάβουν το τρένο. Το τρένο όμως είχε ξεκινήσει και με ταχύτητα άφηνε το σταθμό. Ο Νίκος πρώτος κρεμάστηκε στο βαγόνι και προσπάθησε να συρθεί μέσα. Επειδή όμως το τρένο έτρεχε, γλίστρησε και ξαφνικά βρέθηκε κάτω από το βαγόνι. Τρομαγμένος τραβήχτηκε για να γλιτώσει, μα … τον πρόλαβαν οι πίσω ρόδες του βαγονιού και του έκοψαν το χέρι! Ο Λούης όταν τον είδε σωριασμένο μέσα στα αίματα, νόμισε ότι ήταν νεκρός. Τον εγκατέλειψε κι άρχισε να τρέχει πανικόβλητος. Αφού το τρένο απομακρύνθηκε, ο σταθμάρχης είδε το Νίκο και ειδοποίησε ασθενοφόρο για να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο.

Έτσι τραγικά τερματίστηκε η φιλία του Νίκου με το Λούη. Ο Νίκος όμως, επειδή ξέχασε τα λόγια των γονιών του, πλήρωσε πολύ ακριβά την κακή επιρροή του φίλου του.

Τα λόγια του Θεού, παιδιά μου, μας βοηθούν και μας προστατεύσουν. «Μην αφήνετε κανένα να σας παρασύρει. Καθένας μπαίνει σε πειρασμό από τη δική του επιθυμία. Αυτή τον παρασύρει και τελικά τον εξαπατάει. Έπειτα, η επιθυμία αυτή συλλαμβάνει το κακό και γεννάει την αμαρτία. Και η αμαρτία όταν ολοκληρωθεί, φέρνει το θάνατο» (Ιάκωβος 1:14-15).