Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2021
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Δεν Κερδίζεις Με Το Άγριο
Ένας φίλος δέχθηκε, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, τη σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους ανθρώπων αυστηρών αρχών, με αποτέλεσμα να εξουθενωθεί και να παρεξηγηθεί τελείως, ως προς τον χαρακτήρα του. Ο Γέροντας Πορφύριος τον ανέπαυσε, διότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχική ακτινογραφία του. Του είπε: «Είσαι καλός, ευαίσθητος, ήσυχος, είσαι πρόβατο του Θεού. Αλλά, όταν σε πάρουν με το άγριο, μαζεύεσαι, αντιδράς εσωτερικά, και τότε είναι που σε παρεξηγούν πολύ και δεν σε καταλαβαίνουν. Όταν όμως σε πάρουν με το καλό, φανερώνεις από μέσα σου τέτοια καλά πράγματα, που κάνεις τους άλλους να ξαφνιάζονται. Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιος είναι ο δυνατότερος κι έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός. Φύσηξε, ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιο σφιχτά στην κάπα του. Βγήκε τότε ο ήλιος απ’ τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα, ζεστάθηκε ο βοσκός κι έβγαλε την κάπα του. Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: «Είδες, ποιος απ’ τους δυο μας είναι ο δυνατότερος;» Και συμπέρανε ο π. Πορφύριος: «Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη».
(Ανθολόγιον Συμβουλών π. Πορφυρίου, σελ. 55,56)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Όταν Αγαπάς Τον Χριστό, Αγαπάς Όλους
O Γέροντας Πορφύριος ζούσε την κοινωνία του με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού. Γι’ αυτό και ήταν ο κατ’ εξοχήν άνθρωπος της Εκκλησίας. «Ο Χριστός είναι η Εκκλησία και η Εκκλησία είναι ο Χριστός, που μας έχει προσλάβει όλους στον Εαυτόν Του. Όταν αγαπάς τον Χριστό, αγαπάς συγχρόνως όλους τους ανθρώπους, χωρίς να ρωτάς αν οι άνθρωποι είναι άξιοι της αγάπης ή ακόμη αν την αποδεχθούν ή την απορρίψουν. Όταν θέλεις να συναντήσεις τον Χριστό, θα Τον βρεις στο χώρο της Εκκλησίας, γιατί εδώ είναι ενωμένη ολόκληρη η ανθρωπότητα με τον Θεό στο Πρόσωπο του Χριστού. Δεν μπορείς να επικοινωνείς με τον Χριστό και να μην τα έχεις καλά με τους άλλους ανθρώπους. Αυτά και πολλά άλλα συνήθιζε να μας λέγει ο Γέροντας με τον απλό, αλλά χαριτωμένο, χαρούμενο και ευχάριστο τρόπο του. Με το παράδειγμά του μας δίδασκε, ότι η αγάπη μας στον Χριστό περνάει μέσα από τους άλλους ανθρώπους. Έλεγε ο Γέροντας: «Η Σωτηρία μας, η Βασιλεία του Θεού, ο Παράδεισος είναι ο ίδιος ο Χριστός, δηλ. η Εκκλησία».
(Όσιος Γρηγόριος, αρ. 17, σελ. 84)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2020
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Μη Ζητάς να σ’ Αγαπούν
Mακριά από τη ζήλια. Τον κατατρώγει τον άνθρωπο. Από φθόνο, μια Μοναχή προς άλλη, την φαντάστηκε να ασχημονεί με τον πνευματικό και το έλεγε σαν πραγματικότητα.
Όλα γίνονται στο φθονερό άνθρωπο. Οι άνθρωποι με είχαν για καλό και ερχόντουσαν πολλοί για να εξομολογηθούν. Και μου τα έλεγαν με ειλικρίνεια. Μακριά από αυτά τα γυναικίστικα παράπονα. Το Χριστό, μωρέ, το Χριστό να αγαπήσουμε με πάθος, με θείο έρωτα.
Ευτυχισμένος ο Μοναχός που έμαθε να αγαπάει όλους μυστικά. Δε ζητά από τους άλλους αγάπη, ούτε τον νοιάζει αν τον αγαπούν.
Εσύ αγάπα όλους και προσεύχου μυστικά μέσα σου. Ξέχυνε την αγάπη σου προς όλους. Και θα νιώθεις, ότι όλοι σ’ αγαπούν. Ένα κοσμικό τραγούδι λέει:
«Μη μου ζητάς να σ’ αγαπώ
Η αγάπη δεν ζητιέται
Μέσα στα φύλλα της καρδιάς
Μονάχη της γεννιέται»
Παρ’ το πνευματικά. Εσύ σκόρπα φυσικά, από την καρδιά σου, την αγάπη του Χριστού.
Μερικοί Μοναχοί, ιδίως γυναίκες, λένε;
- Μ’ αγαπάς;
Πω πω! Πόσο μακριά είναι από την αγάπη του Χριστού!
Φτώχεια. Πνευματική φτώχεια!
Μη σε νοιάζει ποτέ αν σ’ αγαπούν. Εσύ μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού προς όλους. Και τότε μυστικά έρχεται μια μεταβολή, μια αλλαγή σ’ όλο το σύνολο. Αυτό που σου λέω είναι η καλύτερη ιεραποστολή. Εφάρμοσέ το και τηλεφώνησέ μου τα αποτελέσματα.
(«Ανθολόγιον Συμβουλών» Γέροντος Πορφυρίου, σελ.51, 52)
Ιούλιος - Αύγουστος 2020
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Παράδεισος Είναι Η Αγάπη Του Χριστού
Και ποιος είναι ο Παράδεισος; «Ο Χριστός», έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος. « Όταν αγαπάς τον Χριστό, τότε, παρ’ όλη την αίσθηση της αμαρτωλότητας και των αδυναμιών σου, έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες το θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού. Και να μας αξιώσει ο Θεός να δούμε το Πρόσωπο του Κυρίου και απ’ εδώ στη γη και απ’ εκεί, όπου θα πάμε». Ναι, για όλους προσεύχομαι, και γι΄αυτούς που φεύγουν χωρίς να με δουν. Για όλους γενικά. Για μερικούς όμως και ονομαστικά.
– Δεν κουράζεσθε με τόσο κόσμο; Πως αντέχετε;
– Τους αγαπώ. Θέλω όλους να τους βοηθήσω, αλλά δεν μπορώ και στενοχωρούμαι. Μιλάω συνέχεια όλη την ημέρα, ξηραίνεται η γλώσσα μου. Από τις 4, τις 5 το πρωί μιλάω. Να, σήμερα με πήρε τηλέφωνο στις 5 το πρωί ένας Ηγούμενος από το Άγιον Όρος, μετά ένας Δεσπότης από την Κρήτη.
Προχθές τα μεσάνυχτα με πήρε τηλέφωνο ένας πατέρας από ένα νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό. Καταλαβαίνεις; Ενώ εγώ είμαι εδώ, ήμουν με το πνεύμα μου κι εκεί. Μου είπε για τα κορίτσια του. Τον συμβούλεψα για ένα κορίτσι. Χάρηκε ο άνθρωπος. Του είπα να με ξαναπάρει.
Όταν κουραστώ, σκεπάζω το πρόσωπό μου και τους αφήνω μόνο να μου φιλούν το χέρι. Και έρχονται, ξέρεις, από μακριά, από την Αλεξάνδρεια προχθές, από το Κιάτο, απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδος κι άλλοτε από το εξωτερικό.
Άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα. Τι να κάνω, προσπαθώ. Όμως δεν μπορώ να μιλώ πάντα. Στενοχωριούνται, φεύγουν λέγοντας λόγια.
Ο Γέροντας από την Μονή «Παρακλήτου» μου λέει να τους δέχομαι όλους. Να λέω λίγα στον καθένα ή τουλάχιστον να παίρνουν ευχή.
Ξέρεις, τον πολύ κόσμο δεν μπορεί κανείς να τον ικανοποιήσει. Έτσι, μπορεί μερικοί να με φωνάζουν σήμερα Άγιο και αύριο μπορεί να με γράψουν οι δημοσιογράφοι, ότι δεν ικανοποίησα τον κόσμο ή ότι είμαι λαοπλάνος.
(«Ανθολόγιον Συμβουλών», Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 50, 51)
Μάιος - Ιούνιος 2020
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Ο Χριστός Είναι η Πηγή της Ζωής, της Χαράς.
Ο Χριστός είναι το παν!
– Πώς τα βλέπεις Νίκο;
– Αυτά, που είπατε, Γέροντα, είναι χρυσά λόγια, είναι η πραγματικότητα. Όπως το λέτε εσείς, έτσι είναι.
– Έ, ναι - εξακολούθησε ο Γέροντας - αλλά έτσι καλούμαστε να ζήσουμε, όταν λέμε είμαστε του Χριστού. Κατάλαβες; Ό,τι να είναι. Και στις ώρες της αδυναμίας μας, μόλις ιδούμε τον Χριστό, αμέσως αλλάζομε γνώμη και θέλουμε να’ μαστε με τον Χριστό. Αλλά ο Χριστός είναι φίλος μας, είναι ο αδελφός μας, το φωνάζει: «Υμείς φίλοι μου είστε». «Δεν θέλω να με βλέπετε διαφορετικά, δεν θέλω να με βλέπετε έτσι, ότι εγώ είμαι ο Θεός, ότι είμαι ο Λόγος του Θεού, ότι είμαι μία υπόσταση της Αγίας Τριάδος. Θέλω να με βλέπετε δικό σας, φίλο σας, το φίλο σας. ΕΜΕΝΑ, που είμαι η πηγή της ζωής, όπως είναι η αλήθεια».
Κι όμως αυτά είναι αλήθεια. Τώρα, είπαμε, υπάρχει ο σατανάς, υπάρχει η κόλαση, υπάρχει ο θάνατος. Όλα αυτά υπάρχουν, όντως υπάρχουν. Είναι το άλλο μέρος, το κακό, είναι το σκοτάδι, είναι όλα του σκοταδιού.
Ο άνθρωπος του Χριστού που θα αγαπήσει τον Χριστό, απαλλάσσεται απ’ το διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο. Θα μου πεις, εσύ έφθασες να είσαι έτσι; Δεν έχω φθάσει, αυτό ζητάω, αυτό θέλω. Και στη σιωπή μου και παντού προσπαθώ να ζήσω σε αυτά. Δεν τα ζω. Όμως, ε…προσπαθώ. Δηλαδή, πώς να σας πω; Δεν έχω πάει σ’ ένα μέρος, έτσι…ή πήγα μια φορά, το είδα, τώρα δεν είμαι εκεί, αλλά το θυμάμαι, το λαχταράω, το θέλω. Να, τώρα, αυτή τη στιγμή, αύριο μεθαύριο, κάθε στιγμή μου ‘ρχεται και το θέλω, θέλω να πάω εκεί, το ζητάω. Δεν είμαι όμως εκεί. Δεν μπορώ να σας τα εξηγήσω αυτά. Τα καταλαβαίνετε;
– Ναι γέροντα.
(«Ανθολόγιον Συμβουλών», Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 41,42)