Ιούλιος - Αύγουστος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Πως Να Αγαπάμε
Το βασικό χάρισμα του πατρός Πορφυρίου ήταν η απέραντη και χωρίς όρια αγάπη του προς τον Χριστό, αλλά και προς τον άνθρωπο. Η θεωρία και η διδασκαλία του ήταν Χριστοκεντρική και Θεανθρωποκεντρική.
Ο θεμελιακός προσανατολισμός του γέροντα ήταν ο Θεός. Τίποτα δεν μεσολαβούσε ενδιάμεσα, τίποτα δεν διέκοπτε αυτή τη σχέση. Δοξολογούσε συνεχώς τον Θεό. Έκρυβε μέσα του μία ανεκλάλητη και απέραντη αγάπη για τον Χριστό. Γι’ αυτό ζούσε μονάχα. Είχε μέσα του τον θείο έρωτα, που ήταν καρπός της μακροχρόνιας άσκησης, της βαθιάς ταπείνωσης και της διαρκούς υπακοής, της “χαρούμενης όμως υπακοής”, όπως συνήθως ο ίδιος υπογράμμιζε.
Ο γέρων Πορφύριος είχε ανακαλύψει και είχε συναντήσει τον Χριστό και ζούσε έτσι αποκλειστικά γι’ Αυτόν, τον μοναδικό του φίλο. Και όπως ο ίδιος έλεγε, όταν βρούμε τον Χριστό, ας είναι και μία σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβόμαστε να φύγουμε για να μη χάσουμε το Χριστό. Αλλά και ο Kύριος από την άλλη μεριά, πού είναι η πηγή της ζωής και της χαράς, είχε εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του γέροντα, τον είχε βοηθήσει με το φως το αληθινό να Tον αναγνωρίσει και να Tον αισθάνεται μέσα του, να βιώνει την παρουσία Tου μέσα στην ψυχή του, να Τον θεωρεί ως φίλο του, ως τον μοναδικό φίλο του.
Λέει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων σε μία μαγνητοφωνημένη ομιλία του: “Έτσι πρέπει να βλέπουμε τον Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Είναι φίλος και το φωνάζει: σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Εγώ βρε δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί Mου τη ζωή.” Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν είναι κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια. Ο Χριστός είναι η ζωή, είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι το φως το αληθινό που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά του.
“Αγαπήσατε τον Χριστό και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού.”
(Γέρων Πορφύριος, Γ. Κρουσταλάκη, σελ. 55-57)
Μαΐος – Ιούνιος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Πως Να Αγαπάμε
Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη. Θα νιώθομε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. Ας μη μας στενοχωρεί το αντίθετο. Ας αφήσομε τους άλλους να μας μιλάνε όπως αισθάνονται.
Ας μη ζητιανεύομε την αγάπη. Επιδίωξή μας να είναι ν’ αγαπάμε και να προσευχόμαστε με όλη μας την ψυχή για κείνους. Τότε θα προσέξομε ότι όλοι θα μας αγαπάνε χωρίς να το επιδιώκομε, χωρίς καθόλου να ζητιανεύομε την αγάπη τους. Θα μας αγαπάνε ελεύθερα και ειλικρινά από τα βάθη της καρδιάς τους χωρίς να τους εκβιάζομε. Όταν αγαπάμε χωρίς να επιδιώκομε να μας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά μας σαν τις μέλισσες. Αυτό ισχύει για όλους μας.
Πηγή: Βιβλίο «Βίος και λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου
Μάρτιος – Απρίλιος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Ο Θεός Θα Μας Σώσει Μέσα Από Τη Συμφορά
Βαθιά ήταν η λαχτάρα του Γέροντα να σμιλέψει την άμορφη μάζα του λίθινου εαυτού μας και να μορφώσει το Χριστό μέσα μας κι έτσι να μας μεταμορφώσει. Όλο αυτό γινόταν με ωδίνες τοκετού εκ μέρους του και με ενίσχυση της ελπίδας μας, ώστε ποτέ να μην απελπιστούμε και τα παρατήσουμε.
Τόσο στην προσωπική μας ζωή, όσο και στη ζωή του τόπου μας και της ανθρωπότητας, έβλεπε σημάδια ελπίδας. Ένα βράδυ που του είχαμε εμπιστευθεί τη θλίψη μας και τη στεναχώρια μας για τα όσα συνέβαιναν γύρω μας, μας εκμυστηρεύτηκε:
«Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία άθλια κατάσταση. Ο Θεός όμως, μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει ν’ απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό».
Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Ψυχολογικές Δυσκολίες
Σ’ ένα φίλο, ο Γέροντας Πορφύριος ήταν αποκαλυπτικός. Είδε την ψυχή του, όπως βλέπουμε το πρόσωπο ενός ανθρώπου. Του είπε: «Όταν σου κάνει κλοιό ο σατανάς και σε πιέζει, μη μένεις ακίνητος, όπως μερικοί που μελαγχολούν και σκέπτονται επί ώρες, σαν να τους απασχολούν πολύ σοβαρά προβλήματα, ενώ δεν συμβαίνει τίποτε απ’ αυτά, απλώς τους έχει καθηλώσει ο σατανάς. Να έχεις ετοιμότητα αντιδράσεως, να αντιστέκεσαι, να αποκρούεις την πολιορκία του σατανά, όπως ένας άνθρωπος που τον πιάνουν κάποιοι κακοποιοί και τον καθηλώνουν και τότε εκείνος κάνει μια απότομη κίνηση και τινάζοντας τα χέρια του, τους πετά από δω κι από κει, ξεφεύγει το σφίξιμό τους και στρέφεται προς άλλη κατεύθυνση, προς τον Χριστό, που τον ελευθερώνει».
Έπειτα ο Γέροντας σιώπησε προσευχόμενος και, όταν σηκώθηκε να φύγει ο επισκέπτης, του είπε: «Είδα καθαρά την ψυχή σου τώρα. Έχεις ψυχολογικές δυσκολίες που σε καθηλώνουν συχνά, αλλά έρχεται η χάρις του Χριστού και σε ελευθερώνει». Ο φίλος έμεινε έκπληκτος. Μου έλεγε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να περιγράψει τόσο εύστοχα την όψη αυτή της ψυχής του, όσο ο Γέροντας.
(Ανθολόγιον Συμβουλών π. Πορφυρίου, «Δεν υπάρχει απελπισία στην Εκκλησία», σελ. 79, 80)
Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2022
Μας Φωτίζει ο Άγιος Πορφύριος
Δεν Υπάρχει Απελπισία Μέσα Στην Εκκλησία
Η γενική εικόνα που έχω κρατήσει μετά από είκοσι περίπου χρόνια, είναι αυτή η ερμηνεία, η γαλήνια εικόνα. Δεν θυμάμαι ποτέ το Γέροντα να είναι σκληρός ή να σε μαλώσει.
– Ήτανε ο Γέροντας Πορφύριος της αγάπης.
– Ότι ήθελε να πει, το έλεγε χωρίς αυστηρότητα. Η φωνή του .. «έ, να πάρει η ευχή…» ήτανε μια φράση που τη χρησιμοποιούσε πολύ. Και όλους τους έλεγε: «τι καλός…τι καλά…» Σου δημιουργούσε το κλίμα της ανέσεως.
– Άλλωστε, δεν είπε τόσες φορές «Ο Χριστός είναι φίλος σας, σας αγαπάει, δεν κρατά την κόλαση και σας φοβερίζει»;
– Εκείνο που έλεγε κυρίως, ήτανε για τη σημασία της εξομολογήσεως. Έλεγε: «Δεν υπάρχει απελπισία όταν είσαι μέσα στην Εκκλησία, ότι και να έχεις κάνει, ότι και να έχεις υποστεί. Δεν υπάρχει απελπισία. Στενοχώρια μπορεί να έχεις, απελπισία όχι. Ο Θεός μέσα από την εξομολόγηση - τόνιζε πάρα πολύ τη σημασία του ιερέα, το χέρι του παπά…ήταν σαν να έβγαινε από κει η θεία χάρη - σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας». Πολλές φορές είχε τύχει να ξενυχτίσει με ανθρώπους που ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας ή άλλων οριακών καταστάσεων υγείας και υπόστασης πνευματικής και διανοητικής. Είχε ξενυχτίσει, και με την αγάπη, τη χάρη και την προσευχή που έκανε, τα ξεπερνούσε όλα με πολύ απλό τρόπο.
(Ανθολόγιον Συμβουλών π. Πορφυρίου, «Δεν υπάρχει απελπισία στην Εκκλησία», σελ. 78, 79)