Μάρτιος - Απρίλιος 2016
Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει, αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ….». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αϋπνία, να μη σκέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λέεις τη δοξολογία και μετά τρείς φορές «Το Κύριε Ιησού Χριστέ…», κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.
Όλα με την προσευχή τακτοποιούνται. Αλλά πρέπει να έχεις αγάπη, φλόγα στην προσευχή. Να μην έχεις άγχος, αλλά εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού. Όλα είναι μέσα στην πνευματική ζωή. Όλα αγιάζονται και τα καλά και τα δύσκολα και τα υλικά και τα πνευματικά και όσα αν ποιείτε, προς δόξαν Θεού ποιείτε. Πώς το λέει ο Απόστολος Παύλος; «Είτε ουν εσθίετε, είτε πίνετε, είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε». Όταν είσαι εν προσευχή, όλα γίνονται όπως πρέπει. Παραδείγματος χάριν, πλένεις πιάτα και δεν σπάζεις κανένα, δεν κάνεις ζημιές. Έρχεται μέσα σου η χάρις του Θεού. Όταν έχεις την χάρη, όλα γίνονται με χαρά, χωρίς κόπο.
Όταν κάνουμε προσευχή, θα μας φωτίζει ο Θεός τι να κάνουμε κάθε φορά και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Θα το λέει ο Θεός μέσα μας. Θα βρίσκει τρόπους ο Θεός. Μπορούμε, βέβαια, να συνδυάζουμε την προσευχή και με νηστεία. Δηλαδή, όταν έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα ή δίλημμα, να προηγείται πολλή προσευχή και νηστεία. Κι εγώ έτσι έκανα πολλές φορές.
Όταν πάλι έχουμε αιτήματα για τον κόσμο, να τα λέμε μυστικά με την προσευχή που γίνεται «εν τω κρυπτώ» και δεν φαίνεται. Η πολλή περίσπαση δεν διευκολύνει την προσευχή. Αφήστε τα τηλέφωνα, τις επικοινωνίες και τα πολλά λόγια με τους ανθρώπους. Αν ο Κύριος δεν βοηθήσει, τι να κάνουν οι δικές μας προσπάθειες; Άρα προσευχή, προσευχή με αγάπη. Καλύτερα τους βοηθάμε από μακριά με την προσευχή. Τους βοηθάμε με τον πιο καλό, με τον πιο τέλειο τρόπο.
«ΒΙΟΙ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ», Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, σελ 280,281
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016
Μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής, αλλά και της εκκλησιαστικής ιστορίας και των βίων των Αγίων, οπουδήποτε περιγράφεται η σχέση Θεού και ανθρώπων, παρατηρείται κάτι το κοινό. Όλοι οι άνθρωποι, ανά τους αιώνες, επιθυμούσαν να επικοινωνήσουν με τον Θεό και να ζητήσουν απ’ Αυτόν, πολλές φορές δικαίως μάλιστα, την επίλυση των σοβαρών τους προβλημάτων.
Όμως η προσευχή έχει τουλάχιστον μια προϋπόθεση, την πίστη εκείνου που προσεύχεται ότι ο Θεός ακούει και απαντά. Ο Χριστός θέλησε να μας αφήσει ορισμένα πολύ σημαντικά λόγια σχετικά με το θέμα αυτό, με σκοπό να ενθαρρύνει την ψυχή μας για συνεχή προσευχή και να μας αυξήσει την πίστη ότι, ναι, ακούει και απαντά.
Είπε, λοιπόν:«Ζητάτε, και θα σας δοθεί. Ψάξτε και βρείτε. Κτυπάτε και θα σας ανοιχθεί. Διότι ο καθένας που ζητά θα πάρει. Και αυτός που ψάχνει θα βρει. Και η πόρτα θα ανοιχτεί σ’ αυτόν που κτυπά» (Ματθ. 7:7-8).
Μεγαλύτερη έμφαση από αυτή δεν θυμάμαι να έχω βρει στην Αγία Γραφή. Ζητάτε, ψάξτε, κτυπάτε. Τρεις διαφορετικές λέξεις για το ίδιο θέμα, τον ίδιο σκοπό. Προσευχηθείτε στον Θεό χωρίς σταματημό, μέχρι να πάρετε. Μην το βάζετε κάτω.
Μην χάνετε το θάρρος σας. Ναι, ο καθένας που προσεύχεται θα πάρει απάντηση απ’ τον Θεό.
Η πόρτα που είναι χρόνια κλειστή, θα ανοιχθεί, η λύση θα έρθει, η θεραπεία θα φανεί, η ειρήνη του Χριστού θα πλημμυρίσει την καρδιά. «Γι’ αυτό ήρθα, για να έχετε ζωή άφθονη» (Ιωάν. 10:10), είπε ο Χριστός.
Ας φροντίσουμε την ψυχή μας. Ας την βοηθήσουμε να προσευχηθεί με όλη της τη δύναμη, την πίστη και την αγάπη στον Θεό, καθαρίζοντάς την από κάθε πάθος, κάθε πίκρα ή παράπονο, κάθε αμφιβολία. Ο Χριστός είναι πάντοτε εκεί. Επάνω στο Σταυρό και μας περιμένει με ανοιχτά τα χέρια Του.
Πού θα βρούμε μεγαλύτερη αγάπη!
Κ. Γεννάδης
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
(Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης)
Ο Κύριος θα ενεργήσει με δύναμη στη ζωή μας, στην πατρίδα μας και στον κόσμο, όταν, όσοι είμαστε συνειδητοί Χριστιανοί, αποφασίσουμε να ζούμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή, σε στενή σχέση και επικοινωνία με τον Κύριο. Η στενή μας αυτή ζωντανή σχέση με την πολύωρη προσευχή, θα ενεργοποιήσει και θα ενεργοποιεί συνέχεια τον Κύριο στο να δείχνει τη δύναμή Του και να πραγματοποιεί τα θαύματα εκείνα που χρειάζεται τόσο η Εκκλησία, όσο και ο κόσμος. Το θέμα, λοιπόν, της προσωπικής μας σχέσης με τον Θεό έχει την πρώτη θέση για την επιτυχία οποιουδήποτε έργου του Κυρίου.
Είναι, όμως, λυπηρό το γεγονός σήμερα, ότι εκατομμύρια προσευχές δεν φτάνουν ούτε στην οροφή του δωματίου μας και στο θόλο της Εκκλησίας μας, καθώς απευθύνονται στον Θεό με τον χαρακτηριστικό τρόπο του εικοστού αιώνα.
Προσευχόμαστε τόσο λίγο και τόσο υλιστικά, που είναι αδύνατο για τον Θεό να μας δώσει οτιδήποτε. Αν ξέραμε πόσο μακριά βρισκόμαστε εμείς - οι πιστοί του Κυρίου - στο ζήτημα της προσευχής, τότε θα αρχίζαμε με σοβαρότητα, με συνέπεια και με φόβο Θεού να μεταρρυθμίζουμε τη ζωή μας ανάλογα. Είναι απόλυτη ανάγκη να επιστρέψουμε στην προσευχή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, των Αγίων Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας.
Η αιτία για την πνευματική μας γυμνότητα βρίσκεται στη χλιαρή και ψυχρή επικοινωνία που έχουμε με τον Κύριο, στη φτωχή πνευματική μας ζωή και στη λανθασμένη αντίληψη για το ποια είναι η άγια ζωή. Είναι τόσο ρηχή και επιπόλαια η ώρα της επικοινωνίας μας με τον Κύριο, ώστε και ο Διάβολος που φοβάται πάρα πολύ την προσευχή, να ψυχαγωγείται με την ώρα αυτή. Έχουμε τοποθετήσει τον Θεό στο πιο μικρό μέρος της ζωής μας. Δίνουμε σ’ Εκείνον τα ψίχουλα του χρόνου μας και περιμένουμε να ανοίξει τους ουρανούς και να ρίξει όλες τις ευλογίες Του σε μας, σαν αντάλλαγμα γι’ αυτά τα λίγα ψίχουλα.
Και αυτή δεν είναι η μόνη αιτία. Το χειρότερο είναι ότι αντιλαμβανόμαστε τον Θεό σαν ένα «αποθηκάριο ευλογιών», που απρόσωπα πρέπει να μας δώσει ό,τι Του ζητούμε.
Δεν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για τον Θεό σαν Πρόσωπο. Ενδιαφερόμαστε για τις ευλογίες Του. Εάν ενδιαφερόμασταν για τον Κύριο, θα προσπαθούσαμε να ξοδέψουμε όλο το χρόνο μας μιλώντας μαζί Του, έχοντας σχέση μαζί Του, και προσπαθώντας να καταλάβουμε τις σκέψεις και τα αισθήματά Του. Αν θέλουμε να ονομαζόμαστε παιδιά Του, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι μόνο ένας Θεός που δίνει ή ευλογεί, αλλά και ένα «Πρόσωπο» που Του αρέσει να Του συμπεριφέρονται σαν Πρόσωπο και όχι μόνο σαν «αποθηκάριο ευλογιών».
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2015
«Επικαλέσεται προς με, και εισακούσομαι αυτού» (Θα με επικαλεστεί και (εγώ) θα τον ακούσω) (Ψαλμ. 90,15).
Λόγια εντελώς γεμάτα από αγάπη! Λόγια που μεταδίδουν ζωηρή εμπιστοσύνη σ’ εκείνον που προσεύχεται! Μερικές φορές, όταν προσευχόμαστε στο Ναό ή στο σπίτι μας, βρισκόμαστε σε κατάσταση πνευματικής και σωματικής ατονίας. Η ψυχή μας τότε είναι αδύνατη, ψυχρή και άκαρπη, ίδια με εθνικό (ειδωλολατρικό) άκαρπο Ναό. Μόλις όμως κάνουμε προσπάθεια και αναγκάσουμε την καρδιά μας σε ειλικρινή προσευχή και στρέψουμε τις σκέψεις μας και την ψυχή μας προς Αυτόν με πίστη ζωντανή, η ψυχή μας αμέσως ζωογονείται, ζεσταίνεται, καρποφορεί.
Ποια ησυχία τότε, ποια ανακούφιση, ποια συγκίνηση, ποια εσωτερική άγια φλόγα, ποια δάκρυα αμαρτιών, ποιο αληθινό αίσθημα λύπης (νιώθουμε), γιατί με αυτές (τις αμαρτίες) δυσαρεστήσαμε τον Πανεύσπλαχνο Κύριο, ποιο φως στην καρδιά και του νου, ποιο άφθονο ρεύμα ζωντανού ύδατος εισβάλλει στην καρδιά που ελεύθερα χύνεται από τη γλώσσα ή την καρδιά, αν τύχει να γράφουμε, στο χαρτί. Η έρημος της ψυχής ανθεί όπως το κρίνο, όταν ο Κύριος μπαίνει στην καρδιά.
Γιατί δεν στρέφουμε πιο συχνά την καρδιά μας προς τον Κύριο; Πόση Ειρήνη και ανάπαυση υπάρχει κρυμμένη σ’ Αυτόν προορισμένη για μας; «Ως πολύ το πλήθος της χρηστότητός Σου, Κύριε, ήν έκρυψας τοις φοβουμένοις Σε»! (Πόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά Σου, Κύριε, που έχεις φυλάξει για όσους Σε φοβούνται!) (Ψαλμ. 30:20).
«Εμοί το προσκολλάσθαι τω Θεώ αγαθόν εστί». (Για μένα το να προσκολλούμαι στον Θεό είναι καλό) (Ψαλμ. 72:28), είπε ο Δαβίδ που γεύτηκε τη γλυκύτητα της προσευχής και της δοξολογίας του Θεού. Αυτό το επιβεβαιώνουν και άλλοι άνθρωποι, κι εγώ ο αμαρτωλός. Πρόσεξε ότι είναι ευλογημένο και καλό να βρίσκεται κάποιος κοντά στον Θεό και σ’ αυτή τη γη – εφόσον βρισκόμαστε ακόμα στην αμαρτωλή σάρκα που μέσα της λέγει πολλά και ευχάριστα και δυσάρεστα.
Ποια ευτυχία λοιπόν, θα είναι για μας να είμαστε ενωμένοι με τον Θεό εκεί στον ουρανό! Και η ευτυχία της ένωσης με τον Θεό, εδώ στη γη, είναι δείγμα και εγγύηση της ευτυχίας της ένωσής μας με τον Θεό μετά θάνατον, στην αιωνιότητα.
Βλέπεις, λοιπόν, πόσο καλός, σπλαχνικός και αληθινός είναι ο Δημιουργός! Για να σε διαβεβαιώσει για τη μέλλουσα ευτυχία, που έχει την πηγή της στην ένωση με Αυτόν, σου επιτρέπει να δοκιμάσεις την αρχή της ευτυχίας αυτής εδώ στη γη, όταν Τον πλησιάζεις ειλικρινά. Ναι! Και εδώ ακόμα, η αόρατη ψυχή μου αναπαύεται στον αόρατο Θεό και θα αναπαυθεί πολύ περισσότερο και τελειότερα σ’ Αυτόν, όταν χωριστεί από το σώμα.
(Με ποιον μιλάς ψυχή μου, Αγ. Ιωάν. Της Κροστάνδης σελ. 112,113)
Ιούλιος - Αύγουστος 2015
Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,
μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου που ζουν μακριά από την Εκκλησία. Η αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει κοντά Σου.
Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.
Των δούλων Σου που υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.
Των δούλων Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
Των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
Μνήσθητι των αρχόντων και βοήθησον αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
Μνήσθητι, Κύριε, των παιδιών που προέρχονται από προβληματικές οικογένειες
Των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.
Μνήσθητι, Κύριε, των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στη ζωή, όσων έχουν χάσει τους συζύγους τους.
Μνήσθητι, Κύριε, όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών, φώτισον και βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.
Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων.
Όλων όσων ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.
Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων της Εκκλησίας και των πιστών.
Μνήσθητι, Κύριε, όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.
Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που είναι σε καιρό πολέμου.
Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
Όσων είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
Μνήσθητι των δούλων Σου που άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
Μνήσθητι, Κύριε, των φτωχών, αστέγων και προσφύγων.
Μνήσθητι, Κύριε, όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.
Μνήσθητι, Κύριε, των ταλαιπωρημένων, εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ’ αυτές.
Μνήσθητι των δούλων σου που υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
Μνήσθητι όσων βρίσκονται σε απόγνωση, βοήθησε και γαλήνευσέ τους.
Μνήσθητι, Κύριε των δούλων Σου που ζήτησαν τις προσευχές μας.
Μνήσθητι και πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων και ανάπαυσον αυτούς.