Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012
Ας είμαστε προσεκτικοί στην προσευχή! Είναι μεγάλο όπλο όταν γίνεται με θερμότητα, χωρίς κενοδοξία και με ειλικρινή διάθεση. Είναι μεγάλο αγαθό η προσευχή, όταν γίνεται με ευχάριστη και νηφάλια σκέψη. Πώς λοιπόν θα είναι και ευχάριστη; Αν ασκήσουμε τον εαυτό μας να ευχαριστεί τον Θεό, όχι μόνο όταν δεχόμαστε τα δώρα Του, αλλά και όταν έχουμε αποτυχίες. Γιατί ο Θεός άλλοτε δίνει ευλογίες και άλλοτε δεν δίνει. Και τα δύο όμως τα κάνει για το καλό μας, με αποτέλεσμα, είτε πάρεις είτε δεν πάρεις, παίρνεις κι όταν δεν παίρνεις. Είτε επιτύχεις κάτι είτε δεν επιτύχεις, πετυχαίνεις και τότε που δεν πετυχαίνεις. Συμβαίνει δηλαδή κάποτε, το να μην πάρουμε αυτό που ζητούμε να είναι ωφελιμότερο από το να το πάρουμε.
Ο Κύριος μας διδάσκει να κάνουμε την προσευχή μας κοινή υπέρ των αδελφών μας. Γιατί δεν λέει: «Ο Πατέρας μου που το μεγαλείο Του φαίνεται κυρίως στους ουρανούς», αλλά: «Ο Πατέρας μας», συνιστώντας να αναπέμπουμε τις προσευχές μας υπέρ του κοινού σώματος των πιστών και σε καμιά περίπτωση να μην αποβλέπουμε μόνο στο δικό μας συμφέρον, αλλά πάντοτε στο συμφέρον του πλησίον. Με τον τρόπο αυτό και την έχθρα εκμηδενίζει, και την υπερηφάνεια καταστέλλει, και το φθόνο ξεριζώνει, και τη μητέρα όλων των αγαθών, την αγάπη, εισάγει, και την ανισότητα των ανθρώπινων πραγμάτων εξορίζει, και δείχνει την πλήρη ισοτιμία του βασιλιά προς τον φτωχό, αφού στα μέγιστα και βασικότατα μετέχουμε όλοι εξίσου.
Προσευχή: Πρεσβ. Ηλίας Γ. Διακουμάκης, σελ.57,58)
Ιούλιος - Αύγουστος 2012
Προτού, λοιπόν, υψώσουμε ικετευτικά τα χέρια μας στον ουρανό, ας πάρουμε τη μεγάλη απόφαση της ειλικρινούς μετάνοιας. Επειδή με τα ίδια μας τα χέρια εκτελούμε πολλές αμαρτίες, γι’ αυτό ακριβώς έχει καθιερωθεί ώστε, όταν τα υψώνουμε για προσευχή, να μας υπενθυμίζουν ότι αυτά υπάρχουν μόνο για αγαθά έργα και όχι για εκτέλεση πονηρών και άδικων πράξεων. Έτσι θα θυμάσαι, όταν πρόκειται να αρπάξεις κάτι ή να χτυπήσεις κάποιον, ότι αυτά τα χέρια θα τα υψώσεις στον Θεό ως πνευματική θυσία της προσευχής. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, μην τα ντροπιάζεις, μην τα κάνεις ανάξια εμφανίσεως στον Θεό με την τέλεση οποιασδήποτε αμαρτίας.
Καθάριζέ τα με την ελεημοσύνη, με τη φιλανθρωπία, με την καλοσύνη και με κάθε θεάρεστη πράξη, ώστε καθαρά τα χέρια σου να τα υψώνεις σε προσευχή. Αν δεν προσεύχεσαι ποτέ με χέρια λασπωμένα, πολύ περισσότερο μην το κάνεις με χέρια λερωμένα από την αμαρτία. Κακό και αμαρτία δεν είναι το να υψώνεις τα χέρια σου άπλυτα σε θέση προσευχής, αλλά να υψώνεις χέρια καταμολυσμένα από αναρίθμητα αμαρτήματα. Αυτό είναι φοβερό και προκαλούμε τη λύπη του Θεού και την αυτοτιμωρία μας.
(«Προσευχή», Πρεσβ. Ηλ. Γ. Διακουμάκος, σελ. 75-76)
Μάιος - Ιούνιος 2012
Όπως ακριβώς ποτέ δεν είναι άκαιρο να αναπνέει κανείς, έτσι ούτε το να ζητάει κανείς είναι άκαιρο, αλλά άκαιρο είναι το να μην απαιτεί ο άνθρωπος από τον Θεό. Γιατί, όπως ακριβώς έχουμε ανάγκη και απ’ αυτή την αναπνοή, έτσι έχουμε ανάγκη και από τη βοήθειά Του, κι αν θέλουμε, εύκολα μπορούμε να προσελκύσουμε την εύνοιά Του.
Μάρτιος - Απρίλιος 2012
Προσευχή είναι η ανύψωση του νου και της καρδιάς προς τον Θεό, η θέαση του Θεού, η θαρραλέα συνομιλία αυτού που δημιουργήθηκε με Αυτόν που τον δημιούργησε (του δημιουργήματος με τον Δημιουργό) ενώ η ψυχή στέκεται με ευλάβεια κοντά σ’ Αυτόν, λες και στέκεται κοντά στο Βασιλιά και σ’ αυτή τη Ζωή που δίνει ζωή στα πάντα.
Προσευχή είναι η λησμονιά του κάθε τι που μας περιβάλλει, η τροφή της ψυχής, ο αέρας και το φως της ψυχής, η ζωογόνος θαλπωρή της, η κάθαρσή της από την αμαρτία, ο ενάρετος ζυγός του Χριστού και το ελαφρύ φορτίο Του.
Μη νομίζεις ότι τα πάρα κάτω είναι φανταστικά. Σου είναι δύσκολο να τα πιστέψεις και να τα πραγματοποιήσεις; Τότε σκέψου πόσο απέχει η ζωή σου από την «κατά Χριστόν» ζωή.
Από τον μικρό Ευεργετινό:
Ήταν ένας γέροντας στο όρος Σινά και καθώς κατέβαινε κάποτε από εκεί, τον συνάντησε ένας αδελφός και του είπε αναστενάζοντας:
- Πάτερ, είμαστε στενοχωρημένοι εξ αιτίας της ανομβρίας.
- Γιατί δεν κάνετε προσευχή και παράκληση στο Θεό για να βρέξει; τον ρώτησε ο γέροντας.