Μάρτιος - Απρίλιος 2012
Προσευχή είναι η ανύψωση του νου και της καρδιάς προς τον Θεό, η θέαση του Θεού, η θαρραλέα συνομιλία αυτού που δημιουργήθηκε με Αυτόν που τον δημιούργησε (του δημιουργήματος με τον Δημιουργό) ενώ η ψυχή στέκεται με ευλάβεια κοντά σ’ Αυτόν, λες και στέκεται κοντά στο Βασιλιά και σ’ αυτή τη Ζωή που δίνει ζωή στα πάντα.
Προσευχή είναι η λησμονιά του κάθε τι που μας περιβάλλει, η τροφή της ψυχής, ο αέρας και το φως της ψυχής, η ζωογόνος θαλπωρή της, η κάθαρσή της από την αμαρτία, ο ενάρετος ζυγός του Χριστού και το ελαφρύ φορτίο Του.
Μη νομίζεις ότι τα πάρα κάτω είναι φανταστικά. Σου είναι δύσκολο να τα πιστέψεις και να τα πραγματοποιήσεις; Τότε σκέψου πόσο απέχει η ζωή σου από την «κατά Χριστόν» ζωή.
Από τον μικρό Ευεργετινό:
Ήταν ένας γέροντας στο όρος Σινά και καθώς κατέβαινε κάποτε από εκεί, τον συνάντησε ένας αδελφός και του είπε αναστενάζοντας:
- Πάτερ, είμαστε στενοχωρημένοι εξ αιτίας της ανομβρίας.
- Γιατί δεν κάνετε προσευχή και παράκληση στο Θεό για να βρέξει; τον ρώτησε ο γέροντας.