Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016
Ένας ακόμη χρόνος πέρασε και ένας καινούριος ήρθε. Τον υποδεχτήκαμε με χαρές και τραγούδια, εορτασμούς και ευχές. Κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος, κάθε πρωτοχρονιά, μαζί με τις μνήμες και την αναπόληση του παλιού που πέρασε, μαζί με τη χαρά και τη λύπη για όσα ζήσαμε και όσα χάσαμε, μαζί με τις ανακατατάξεις και τις αναθεωρήσεις που κάνουμε, η πρωτοχρονιά είναι η γιορτή του χρόνου, η στιγμή να χαιρόμαστε, γιορτάζοντας το χρόνο που μπήκε μαζί με την ελπίδα που μας έφερε ο Χριστός.
Ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με το χρόνο και δεν μπορεί κανένας να τον αγνοήσει. Με τον τρόπο που βιώνει ο άνθρωπος το χρόνο του πάνω στη γη, ολοκληρώνει την πορεία που του έταξε ο Θεός. Περνάει το πρόσκαιρο της ζωής σκαλοπάτι για να ξανακερδίσει τον Παράδεισο που έχασε μετά την πτώση του. Ο χρόνος είναι μια πεπερασμένη μονάδα μέτρησης για τα ανθρώπινα πράγματα. Πεπερασμένο είναι και το μέγεθος του χρόνου για τον καθένα μας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο χρόνο θα ζήσουμε πάνω στη γη, ούτε φυσικά μπορούμε να επιμηκύνουμε τον “βιολογικό” μας χρόνο. Πρέπει η αγάπη μας προς τον Θεό να είναι μέσα μας πολύ ζωντανή, η πίστη μας μεγάλη και σταθερή και η ελπίδα μας βέβαιη και ακλόνητη. Στην κάθε στιγμή της ζωής μας να δίνουμε ένα νόημα.
Οι στιγμές φεύγουν και το αποτύπωμα του βιώματος ζει και ρυθμίζει τη συμπεριφορά μας και καθορίζει το μέλλον μας. Ο χρόνος δεν σταματάει. “Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν” ας κάνουμε ό,τι καλό μπορούμε. Να κάνουμε πράξεις που να μένουν και ας μην αφήνουμε το χρόνο μας να πηγαίνει χαμένος. Ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία του Χριστού είναι κάτι το μεγαλειώδες. Έχουμε ο καθένας μέσα μας την πνοή του Θεού, την αθάνατη ψυχή μας. Είμαστε ο καθένας πρόσωπο, για το οποίο ένας Θεός γεννήθηκε, έπαθε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε.
Μακάρι τη φετινή χρονιά να έχουμε μία ανοιχτή και ζεστή καρδιά, που λαχταράει να εγκαταστήσει τον Θεό μέσα της! Έτσι η κάθε στιγμή της ζωής μας θα έχει το δικό της ξεχωριστό νόημα. Κατά τις δύσκολες ημέρες που περνάει η πατρίδα μας και κατά συνέπεια και όλοι μας, υπάρχει ανάγκη από συνεχή προσευχή και ετοιμότητα, για να αντιμετωπίσουμε κάθε δύσκολη κατάσταση και ποτέ να μην αποκάμουμε.
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
Οι εικόνες που βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες των τηλεοράσεων, αλλά και τα ρεπορτάζ που ακούμε για χιλιάδες πρόσφυγες που κατακλύζουν τις ακτές των νησιών μας, πραγματικά μας συγκλονίζουν. Άνθρωποι δυστυχισμένοι προσπαθούν να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο ή ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Κουβαλάνε μαζί τους αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής, που ξαφνικά, μέσα σε λίγα λεπτά, γκρεμίστηκε. Ζητάνε να επουλώσουν τις αγιάτρευτες πληγές τους από τη βία του πολέμου και της απάνθρωπης κτηνωδίας. Πλάθουν όνειρα για μια διαφορετική εικόνα ζωής από αυτή που γνώρισαν.
Πολλή είναι η συζήτηση για τον τρόπο που οι συνειδητοί Χριστιανοί μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτούς τους «επαίτες», που βρίσκονται στην πόρτα μας και ζητούν μια ευκαιρία για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους στην «πολιτισμένη» Ευρώπη. Η πρόκληση πραγματικά είναι μεγάλη και η ευκαιρία μοναδική. Πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε την υπέρβαση και να βγούμε από τη βολή μας, για να υπηρετήσουμε, με κάθε τρόπο, ανθρώπους που είναι δυστυχισμένοι και πληγωμένοι …από τη μοίρα τους; Πώς θα γίνουμε οι Καλοί Σαμαρείτες για να τιμήσουμε στη ζωή μας πρώτα τον Θεό; Πώς θα κτίσουμε γέφυρες που θα ενώσουν ανθρώπους από διαφορετικές φυλές και από διαφορετικές θρησκείες;
Ο πρώτος που έκτισε τη γέφυρα της αγάπης και της σωτηρίας δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν ο ίδιος ο Θεός και αυτό ποτέ να μην το ξεχνούμε. Εκείνος θέλησε και βρήκε τον τρόπο να γίνει ένας ξένος, φτωχός και άστεγος ανάμεσά μας. Άγγιξε έτσι τη δική μας ανάγκη, ανοίγοντας τη δική Του αγκαλιά στο σταυρό του Γολγοθά.
Γι’ αυτό, πιστεύουμε ότι μας δίνεται μια ευκαιρία ζωής, σ’ εμάς που εμπιστευόμαστε στον Χριστό, να δείξουμε την αγάπη Του, όταν τολμήσουμε να κάνουμε κάποια βήματα.
• Να απελευθερωθούμε, με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, από κάθε φόβο και προκατάληψη για όλους αυτούς που είναι διαφορετικοί από εμάς.
• Να δεχτούμε την ποικιλομορφία της μιας και μόνης Εκκλησίας του Χριστού, που περιλαμβάνει ανθρώπους από διαφορετικά έθνη, από κάθε φυλή και γλώσσα.
• Να αποφασίσουμε να προσευχηθούμε για όλους αυτούς που χρειάζονται τη βοήθειά μας, γι’ αυτούς που παίρνουν αποφάσεις και γι’ αυτούς που υπηρετούν στην πρώτη γραμμή.
• Ν’ αρχίσουμε να βοηθούμε, στους τομείς που μπορούμε, με την εθελοντική μας προσφορά, με την παρουσία μας ή με τη στήριξη δράσεων που δίνουν το μήνυμα της ελπίδας και της χριστιανική αγάπης στα διάφορα μέρη της πατρίδας μας.
• Να αρνηθούμε τα μηνύματα που έχουν προκαταλήψεις και δισταγμούς, για να μπορέσουμε να υψώσουμε τη σημαία της ειρήνης, της φιλίας και της αγάπης Εκείνου που πρώτος μας αγάπησε.
Η δημιουργική αντίδραση συνειδητών Χριστιανών πιστεύω ότι είναι να ξανακτίσουμε γέφυρες αγάπης. Γέφυρες που θα μεταφέρουν την αγάπη του Χριστού σε ανθρώπους που δεν την γνώρισαν, αλλά την έχουν πραγματικά ανάγκη.
Ας τολμήσουμε και ας προσπαθήσουμε λοιπόν…
Δημ. Κοντογούρης
Να δοξάζεις τον Θεό που σου έδωσε ζωή και να προσπαθείς να Τον ευχαριστείς για την ζωή που σου έδωσε, φροντίζοντας να την αξιοποιήσεις
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
“Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί της γης ως άνθρωπος δι' ημάς;”Εκστατικά στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο: Ο ενανθρωπίσας Θεός, ο Ιησούς Χριστός, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να μας αγιάσει με την αγιότητά Του, να μας λυτρώσει με το αίμα Του και να μας δώσει ζωή με το θάνατό Του. Σε κάθε περίπτωση, σκεφτόμαστε με τον Υμνωδό τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσαμε να δώσουμε ως αντάλλαγμα των δικών Του ευεργεσιών. Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα του θείου δώρου που πρόσφερε ο Θεός στον άνθρωπο. «Διότι τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωκε τον Υιόν Του τον Μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης 3:16).
Γι’ αυτό ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει τα Χριστούγεννα “γενέθλιον ημέρα της ανθρωπότητος”. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας τονίζουν πως ό,τι συντελείται στη Βηθλεέμ είναι ένα θαυμαστό ιστορικό γεγονός, που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας καινούριας ζωής, μιας μεγάλης αλλαγής για όλους τους ανθρώπους.
Έχει βαθύτατο θεολογικό νόημα. Αποκαλύπτει την αλήθεια για τον Θεό, για τη ζωή και το θάνατο. Άλλαξε την πορεία της ιστορίας και την όψη του κόσμου. Αν ο Χριστός δεν προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση για να την μεταμορφώσει και να την αγιάσει, θα ήταν αδύνατη η σωτηρία του ανθρώπου.
Η γέννηση του Κυρίου έγινε το κέντρο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η ιστορία χωρίστηκε στα δύο. Τα πάντα καθορίζονται από τότε με το π.Χ. και το μ.Χ. Ο Χριστός ήρθε να φέρει το φως σε αυτούς που ζούσαν στο σκοτάδι και τη σωτηρία σε αυτούς που ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο. Και ήλθε τη στιγμή που ο Θεός είχε ορίσει, γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Όταν όμως έφτασε η ώρα που είχε καθορίσει ο Θεός απέστειλε τον Υιό Του. Γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχτηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν υπόδουλοι στο νόμο για να γίνουμε παιδιά του Θεού» (Γαλάτας 4:4,5). Γεννήθηκε ως άνθρωπος στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Μόνον οι απλοϊκοί βοσκοί είχαν την ευλογία να πληροφορηθούν το θαύμα και να προσκυνήσουν τον ενανθρωπίσαντα Θεό. Ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Μας έφερε δώρα προσωπικά, ανεκτίμητης αξίας! Την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, τη συμφιλίωση με τον ουρανό, την ελευθερία και τη σωτηρία μας.
Σήμερα η εποχή μας έβγαλε τον Χριστό από τη ζωή του ανθρώπου. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος ψάχνει με λανθασμένους τρόπους να βρει την ειρήνη και το αληθινό νόημα της ζωής του. Προσπαθεί μόνο μέσα στα υλικά αγαθά να γιορτάσει τα Χριστούγεννα. Μόλις όμως περάσουν, πέφτει πάλι στην αναζήτηση, στη θλίψη, στον πόνο.
«Θεέ μου σε παρακαλούμε, αυτά τα Χριστούγεννα βοήθησέ μας να Σου προσφέρουμε σαν μοναδικό δώρο την καρδιά μας και τότε θα νιώσουμε αληθινά Χριστούγεννα. Ας γίνουν οι καρδιές μας ταπεινές φάτνες για να μπει ο Χριστός».
Τότε θα σκεφτούμε καλύτερα για τα φτωχικά σπίτια, για εκείνους που ζουν μόνοι, για τα παιδιά χωρίς προστασία, για τους ασθενείς. Ας ζήσουμε το βαθύτερο νόημα της γιορτής αυτά τα Χριστούγεννα. Ας ανάψει στην καρδιά μας η αληθινή αγάπη που δεν φοβάται καμία θυσία, που δεν υπολογίζει κανέναν κόπο.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
Ηλιοπούλου Φωτεινή, Εκπαιδευτικός
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015
Πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. Να λύνεις κάθε δεσμό αδικίας. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σου έκανε και ξέχασε αυτά που σου χρωστάει.
Η νηστεία σας να είναι καθαρή από δικαστικές πράξεις και προστριβές. Κρέας δεν τρως, αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί, αλλά είσαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φας, αλλά ξοδεύεις όλη την ημέρα σου στα δικαστήρια. Αλλοίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε από κρασί, αλλά από τις αδικίες.
Μ. Βασίλειος
Ιούλιος - Αύγουστος 2015
Η αρετή αυτή σχετίζεται με το άνοιγμα της καρδιάς μας, την αύξηση της χωρητικότητάς της. Είναι ανάγκη να χωρούν μέσα μας οι άλλοι, να χωρούν τα όσα έχουν κάνει εις βάρος μας, ακόμη και οι δικαιολογίες τους, έστω κι αν δεν μας φαίνονται και τόσο επαρκείς ή αληθινές. Να μπορεί να χωράει κάθε αδυναμία τους.
Κάνουμε τόση πάλη πολλές φορές να δεχθούμε τους άλλους όπως είναι! Διότι έχουμε την απαίτηση να είναι όπως εμείς θέλουμε. Αυτό όμως δεν γίνεται. Κάτι κακό μας κάνουν, συνειδητά ή ασυναίσθητα. Κάποια παράξενη συνήθεια έχουν. Ενδεχομένως κάποιους τρόπους διαφορετικής αγωγής από τους δικούς μας, κάποιες εξωτερικές συνήθειες που δεν μας ταιριάζουν, κάποιες αδυναμίες, κάποιες εκφράσεις της πεπτωκυίας, της πεσμένης αμαρτωλής φύσεως του ανθρώπου έχουν κι αυτοί, όπως αναντίρρητα έχουμε κι εμείς. Μας καλεί, λοιπόν, ο Θεός να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βάλουμε μέσα τους συνανθρώπους μας όπως είναι, να τους αγαπήσουμε σαν αδελφούς μας.
Από το βιβλίο: «ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής: Από το καθ’ ημέραν στο καθ’ ομοίωσιν»
Μάιος - Ιούνιος 2015
Πανδοχείο για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, ιατρείο ψυχών και σωμάτων, τόπος ανανήψεως και αναρρώσεως, είναι η αγία μας Εκκλησία. Οι πόρτες της είναι πάντα για όλους ανοιχτές. Όλους τους δέχεται και όλους τους φροντίζει.
Μάρτιος - Απρίλιος 2015
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού είχε ως συνέπεια να δώσει τιμή και αξία στη γυναίκα. Πρώτες μάρτυρες της ανάστασης ήσαν οι μυροφόρες γυναίκες, μεταξύ αυτών και η Μητέρα του Ιησού, η Υπεραγία Θεοτόκος. Αξιώθηκαν πρώτες οι μυροφόρες να ακούσουν από το στόμα του αγγέλου την ανάσταση του Θεανθρώπου, να δουν και να ακούσουν τον αναστημένο Χριστό και να μεταδώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα στους μαθητές του, γεγονός το οποίο αναφέρουν και οι τέσσερεις ευαγγελιστές: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένο; Ηγέρθη ουκ έστιν ώδε» (Μάρκος: 16 1-8).
Οι γενναίες και ευλογημένες αυτές γυναίκες, «όρθρου βαθέως», δηλ. με τα βαθιά χαράματα, ήλθαν στον τάφο του Ιησού, για να αλείψουν το σώμα Αυτού με αρώματα. Και ενώ μελαγχολικές σκέψεις κυριαρχούν στο μυαλό τους και τις απασχολεί σοβαρά η έλλειψη σωματικής δύναμης για να αποκυλήσουν τον βαρύ λίθο που έφραζε τον τάφο, αντικρίζουν ένα καταπληκτικό θέαμα. Ο βαρύς λίθος ήταν αποκυλισμένος και το μνημείο άδειο. Ο λευκοφορεμένος άγγελος, που καθόταν δεξιά του μνημείου, τις πληροφορεί για την ανάσταση του Ιησού. Μετά από λίγο βλέπουν μπροστά τους τον αναστάντα Χριστό, λέγοντας σ’ αυτές: «Χαίρετε». Αξιώνονται πριν από τους μαθητές του Ιησού να δουν τον αναστάντα και πρώτες αυτές να δεχθούν τον θείο χαιρετισμό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός αυτό.
Με αφορμή τις μυροφόρες, η γυναίκα πλέον ανασύρεται από το περιθώριο της ζωής και αναδεικνύεται άξια προσωπικότητα. Δεν είναι πια δούλη, όπως την ήθελε ο παλαιός ειδωλολατρικός κόσμος. Με την προβολή των θεϊκών χαρισμάτων της, πήρε την θέση που της αξίζει μέσα στην κοινωνία και στην οικογένειά της. Το έργο της, έργο αρχόντισσας και δέσποινας μαζί, την κατέστησε «βασίλισσα» του σπιτιού. Οι μυροφόρες γυναίκες, οι ευγενικές και γενναίες αυτές ψυχές, με τις αρετές τους μας δείχνουν την αληθινή ομορφιά της ζωής. Και μείς σήμερα μπορούμε να μιμηθούμε τις αρετές των μυροφόρων, ιδίως την αγάπη που είχαν στον Χριστό.
Παρ. Μπαούρδας
Μάρτιος - Απρίλιος 2015
Ο πανηγυρισμός του Πάσχα συνεχίζεται καθόλη την εβδομάδα που το ακολουθεί, την Διακαινήσιμο, τη νέα εβδομάδα. Όλη αυτή λογίζεται ως μία πασχάλιος ημέρα, κατά την οποία «αυτήν την ζωηφόρον ανάστασιν εορτάζομεν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού», κατά το Συναξάρι. Η Διακαινήσιμη εβδομάδα στην αρχαία Εκκλησία ήταν και η πρώτη εβδομάδα του εκκλησιαστικού έτους, αφού ως αρχή του εθεωρείτο η μεγάλη Κυριακή του Πάσχα. Καθόλη την εβδομάδα μπορούμε να τρώμε απ’ όλα.