Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2014
Οι Καλοκαιρινές Μας Διακοπές
Όπως είναι γνωστό, ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών. Όσο μπορεί ο καθένας προσπαθεί να «δραπετεύσει» λίγο από τις καθημερινές του δραστηριότητες, για ν’ απολαύσει τη φύση που μας χάρισε ο Θεός ως πολύτιμο αγαθό και να ξεκουραστεί, για να συνεχίσει ανανεωμένος το χειμερινό του πρόγραμμα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αδελφότητά μας πραγματοποίησε και φέτος τις θερινές της διακοπές στην περιοχή των Λιβανάτων Λοκρίδος, στη Φθιώτιδα. Η περίοδος μετά το δεκαπενταύγουστο είναι ιδανική, εφόσον όλοι έχουμε τιμήσει τη Θεοτόκο και Μητέρα μας γιορτάζοντας το «μικρό Πάσχα», όπως συνήθως το ονομάζουμε. Η τοποθεσία των Λιβανάτων είναι ιδεώδης για την ψυχική και σωματική ανάπαυση, μακριά από την κοσμικότητα και τους θορύβους της μεγαλούπολης.
Ο βασικός μας στόχος είναι να τονωθούν οι ψυχές των αδελφών με πνευματική τροφή και προσευχή. Τα κηρύγματα που γίνονται καθημερινά, πρωί και βράδυ, βοηθούν σ’ αυτό και δίνουν την ευκαιρία στον καθένα που παρευρίσκεται να αναλογιστεί και να αναθεωρήσει τη σχέση του με τον Θεό.
Σε αυτό βοηθάει πάρα πολύ και η επίσκεψη που γίνεται επί σειρά ετών στην ιερά μονή των Αγίων Αναργύρων Αταλάντης, όπου παρακολουθούμε τον Εσπερινό και το Μέγα Απόδειπνο, κάποια από τις μέρες της παραμονής μας. Είναι μεγάλη ευλογία ο Εσπερινός αυτός, όπου οι καλλικέλαδες φωνές των μοναχών ψάλλουν το «Κύριε εκέκραξα» και το «Κατευθηνθήτω η προσευχή μου»! Εκείνη τη στιγμή δεν γίνεται να μην προσευχηθούμε μαζί με τις μοναχές και να μην απευθύνουμε σιωπηλά τη δέησή μας στον Ύψιστο Θεό μας. Στη συνέχεια γίνεται μια ευλογημένη ομιλία από μία από τις μοναχές της Αδελφότητας της μονής, κάτι που επίσης αποτελεί ιδιαίτερη πνευματική τόνωση για όλους μας στο «Ανέσπερο Φως».
Εκτός όμως από την επίσκεψη στην ιερά μονή και τα κηρύγματα των αδελφών, μια πολύ μεγάλη ευλογία είναι και η παρέα μεταξύ μας, στην οποία επίκεντρο είναι ο Χριστός, ο Σωτήρας μας!
Με την ευκαιρία του Σεπτεμβρίου, ευχόμαστε σε όλους μια καλή κι ευλογημένη νέα εκκλησιαστική περίοδο!
Ο Μάρτιος είναι ένας ξεχωριστός μήνας για εμάς τους Έλληνες. Η 25η Μαρτίου είναι η ημέρα που ενώνει τις δύο έννοιες, τον Χριστιανισμό και την Εθνική Παλιγγενεσία. Ίσως πιο πολύ τώρα, που όλο και περισσότερο συνδεόμαστε με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, είναι ανάγκη να τιμάμε και να γιορτάζουμε ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες.
Είναι γιορτή της Χριστιανοσύνης. Γιορτάζουμε και τιμάμε ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την ιερή εκείνη στιγμή που ο Θεός ανύψωσε την Παναγία μέχρι τον ουρανό. Την ευλόγησε και την αξίωσε να γίνει η πλατυτέρα των ουρανών, αυτή που θα κρατήσει στην αγκαλιά της τον Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Το “γεννηθήτω κατά το ρήμα σου” είναι η ήρεμη υπακοή της κόρης της Ναζαρέτ στο θέλημα του Θεού. Από εδώ αρχίζει το έργο της λύτρωσης του ανθρωπίνου γένους.
Ως Έλληνες γιορτάζουμε την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων κατακτητών, που για 400 χρόνια μας καταδυνάστευαν. Είναι μήνας ηρώων και γενναίων - μεγάλων ανδρών, που έπεσαν “για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία”.
Οι Έλληνες αποδεικνύουν πως μέσα στην Ιστορία παραμένουν πάντα οι ίδιοι. Ο αγώνας αυτός ήθελε σύμμαχο τη δύναμη του πνεύματος, το πύρωμα της ψυχής και της καρδιάς του αγωνιστή.
Μάρτιος - Απρίλιος 2018
Ο Χριστός Είναι η Αγάπη μας, ο Έρωτάς μας!
Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του Θεού. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός είναι ο έρωτάς μας. Ένας έρωτας αναφαίρετος, ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χάρις.
Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μια χαρά που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μια πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ.
Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε, αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια ευφροσύνη. Είναι η χαρά του Κυρίου μας που δίνει την ασφαλή γαλήνη, τη γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, «ἳνα ἡ χαρά ἡμῶν ἦ πεπληρωμένη» (Α’ Ιωάν. 1:4).
Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο, όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι που σας το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και να αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μας γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρά θα γνωρίσουμε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει. Πώς το λέγει ο Δαβίδ; «Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες αυτόν, εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμ. 126:1).
Σκεφθείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ’ όλο σου το «είναι», ο Χριστός παντού.
Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις.
(Βίος και Λόγοι,
Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, σ. 217-219)
Το άδειο μνήμα του Κυρίου Ιησού Χριστού μαρτυρεί και θα μαρτυρεί ότι ο θάνατος δεν είναι το τελευταίο γεγονός της ζωής μας, αλλά η πόρτα σε μια υπέροχη ζωή στην αιωνιότητα.
Το άδειο μνήμα βροντοφωνάζει στο ανθρώπινο πνεύμα ότι η δύναμη του θανάτου, που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, νικήθηκε όταν ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς. Είναι το πιο σημαντικό γεγονός της Χριστιανικής πίστης, που διώχνει κάθε φόβο για το θάνατο και φέρνει την ελπίδα της αιώνιας ζωής.
Το πρώτο μεγάλο μήνυμα που μας φέρνει το άδειο μνήμα είναι ότι η κακία, το μίσος, η διαφθορά, η υπερηφάνεια, οι ενοχές θάφτηκαν στον τόπο εκείνο. Τόσο στο σταυρό όσο και στον τάφο ο Γιος του Θεού ολοκλήρωσε τον προορισμό Του. Πήρε τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, απ’ όλες τις γενιές, επάνω Του. Ο θάνατός Του και η ταφή Του έφεραν τη ζωή, την πραγματική υπέροχη ζωή. Είναι αυτό που ψάλλουμε: «Θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος».
Το δεύτερο μήνυμα που μας φέρνει το άδειο μνήμα είναι ότι ο Ιησούς Χριστός δεν θάφτηκε μόνο για τις αμαρτίες μας, αλλά αναστήθηκε θριαμβευτικά, νικώντας ολοκληρωτικά το θάνατο (Ρωμ. 4:25). Η φαινομενική και λίγων στιγμών νίκη του θανάτου δεν ήταν δυνατή να κρατήσει τον Αρχηγό της ζωής.
Ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από το θάνατο και βγήκε από το μνήμα με το ανθρώπινο, αλλά δοξασμένο σώμα Του. Η νίκη Του πάνω στο θάνατο είναι η μοναδική απόδειξη ότι ο θάνατος δεν έχει πια εξουσία επάνω μας. Όταν συνειδητά μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, Τον ζητήσουμε και Τον δεχτούμε ως Κύριο και Σωτήρα μας, τότε ανασταινόμαστε μαζί Του σε μια νέα ζωή. Ο Κύριος είπε: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εκείνος που πιστεύει σ’ Εμένα δεν θα πεθάνει ποτέ» (Ιωάν. 11:25).
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού μετατρέπει τους συνειδητούς Χριστιανούς από τη ζωή αυτή, από νεκρούς σε ζωντανούς, από χαμένους σε παιδιά του Θεού (Λουκ. 15:24). Με τον Χριστό στη ζωή μας, νιώθουμε κάθε μέρα τη δύναμη της ανάστασής Του να ενεργεί στη ζωή μας και να μας οδηγεί στο δρόμο της θέωσης.
Ο άνθρωπος που συνειδητοποιεί το μοναδικό αυτό γεγονός της ιστορίας της ανθρωπότητας και ειλικρινά πιστεύει στο άδειο μνήμα και στον αναστημένο Κύριο Ιησού Χριστό, ζει μια νικηφόρα, ευτυχισμένη και γεμάτη με νόημα ζωή. Κάθε μέρα, η θεία χαρά πλημμυρίζει και γεμίζει τη ζωή του, γιατί ενώ ακόμα βρίσκεται στη γη, «ο Θεός τον έχει αναστήσει, τον έχει ζωοποιήσει και τον έχει καθίσει μαζί με τον Χριστό στον ουρανό» (Εφεσ. 2:4-6). Η προσωπική του ανάσταση τον έκανε παιδί του Θεού (Ιωάν. 1:12). Ελευθερωμένος από τα βάρη που κάνουν τη ζωή του αφόρητη, απολαμβάνει τη νέα ζωή (Πράξεις 3:19). Το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα του, τον ελέγχει, τον οδηγεί και του χαρίζει μια πλούσια και άφθονη ζωή (Ιωάν.7:37-39). Όλες οι ανώτατες, όλες οι υπέροχες, όλες οι ουράνιες αρετές γεμίζουν τη ζωή του. Τα αγαθά και οι ευλογίες της ανάστασης του Χριστού: «η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η χρηστοήθεια, η αγαθοσύνη, η πίστη, η πραότητα και η εγκράτεια» (Γαλ. 5:22), γίνονται καθημερινά πλούσια βιώματα.
Η δύναμη που βγήκε και βγαίνει από το άδειο μνήμα είναι η μόνη δύναμη που χρειάζεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Θαμμένος στην ύλη, στη φθορά και στο άγχος που τον κάνουν χίλια κομμάτια, χρειάζεται απαραίτητα να ζητήσει ειλικρινά και ταπεινά, η δύναμη της ανάστασης να τον κάνει έναν ολοκληρωμένο και καινούργιο άνθρωπο.
Τι Σημαίνει για τον Άνθρωπο η Ανάσταση του Χριστού
Η Ανάσταση του Χριστού είναι το οντολογικό θεμέλιο της εκκλησίας. «Ει Χριστός ούκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών» (Α΄ Κορινθ. 15,17). Είναι όμως και ερμηνευτικό κλειδί της παγκόσμιας ιστορίας και της ζωής μας. Η σάρκωση του Λόγου του Θεού είναι η είσοδος του αιωνίου και αφθάρτου στην ιστορία. Σ’ ένα κόσμο που διαλύεται και σήπεται μέσα στη φθορά, εισβάλλει και εγκαθίσταται η αιωνιότητα, προσωποποιημένη στον Χριστό, ως δυνατότητα υπερβάσεως του θανάτου.
Η ανάσταση του Χριστού είναι οριστική νίκη πάνω στο θάνατο, όχι μόνο ως συνέχεια της βιολογικής ζωής, αλλά και ως αθανασία, συνέχεια δηλαδή της ζωής μέσα στη Θεία Αγάπη και Χάρη. Αυτό σημαίνει το «αιωνία η μνήμη», που ψάλλεται στα μνημόσυνα και στις κηδείες. Να μείνει ο νεκρός στην αιώνια μνήμη, δηλαδή αιώνια μέσα στη Χάρη του Θεού. Να είναι αιώνια με τον Θεό, όπως είπε ο Χριστός στον ευγνώμονα Ληστή: «Σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω» (Λουκ. 23,43). Χωρίς τον Χριστό ο θάνατος είναι φοβερός. Ο Χριστός όμως «δια του θανάτου, κατήργησε τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ’ έστι διάβολον» (Εβρ. 2,14). Διότι γνωρίζει ο διάβολος πως ο θάνατος δεν μπορεί να διακόψει ή να διαλύσει την εν Χριστώ ζωή και τη συνέχειά της μέσα στην άκτιστη Χάρη του Θεού, παρά μόνο τη βιολογική ζωή, στην ανάπτυξή της μέσα σ’ αυτόν τον φθαρτό και μάταιο κόσμο.
Η ζωή μας, και η βιολογική και η πνευματική, είναι τόσο ζωή, όσο ανήκει στον Χριστό. Και ανήκουμε στον Χριστό, όταν πεθάνουμε και αναστηθούμε μαζί Του. Το εκούσιο πάθος μας (άσκηση) και ο εκούσιος θάνατός μας με τον Χριστό, είναι ο μόνος δρόμος συνταφής και συναναστάσεως με τον Χριστό. Στο σημείο αυτό γίνεται αντιληπτό ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι μία φιλοσοφία ή ιδεολογία, αλλά ζωή, με όλο το βάθος και το πλάτος του όρου. Είναι εμπειρία. Ή ζεις εν Χριστώ, σε ζωή διαρκούς μετανοίας, ή δεν είσαι του Χριστού.
π. Γεώρ. Μεταλληνός
Όσο ακούει ο άνθρωπος τον Θεό,
Τόσο κι ο Θεός ακούει την προσευχή του
Όσιος Παΐσιος
Με την ευκαιρία της πρόσφατης αγιοκατατάξεως του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη παραθέτουμε μερικά από τα περιστατικά της ζωής του:
– Όταν ο Γέροντας κοινωνούσε τους πιστούς και έβλεπε τα πρόσωπά τους, άλλα πρόσωπα έβλεπε με μορφές ζώων και άλλα να λάμπουν σαν τον ήλιο. Ενώ όταν προσκόμιζε, έβλεπε τις ψυχές που περνούσαν από μπροστά του και τον παρακαλούσαν να τις μνημονεύσει.
– Στους γονείς που ρωτούσαν τι κάνουν τα παιδιά τους όταν δεν ακούνε έλεγε: «Προσευχή θα κάνετε με πίστη θα τα νουθετήσετε και όσο μπορείτε με την αγάπη και με τον καλό τον τρόπο. Όχι με αυστηρότητα».
– Αναφερόμενος ο Γέροντας στο θέμα της νηστείας έλεγε: « Η νηστεία είναι η πρώτη εντολή του Θεού και ο Χριστός μας ακόμη νήστεψε. Εμένα δεν με έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που είμαι 70 χρονών. Και τα δαιμόνια και οι αρρώστιες και όλα τα πάθη με τη νηστεία και με την προσευχή αποβάλλονται.»
– Ένας άνθρωπος ρώτησε: «Εφόσον ο πατήρ Ιάκωβος αγαπά Τον Θεό γιατί ο Θεός επέτρεψε και πήγε στο νοσοκομείο και του έκαναν σοβαρές εγχειρήσεις;» Ο Γέροντας απάντησε: «Επέτρεψε ο Θεός για να ταπεινωθώ».
Πηγή: ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Αττικής
Το βάπτισμα του Ιωάννη του Βαπτιστή είναι η αφετηρία της επανασύνδεσής μας με το δημιουργό μας, τον Ιησού Χριστό, που είναι και ο αρχηγός και τελειωτής της σωτηρίας μας.
Το βάπτισμα του Προδρόμου ήταν βάπτισμα μετανοίας, που υποδήλωνε την επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό και την υπακοή του στο θείο θέλημα. Ήταν ένα είδος προπαρασκευής και προετοιμασίας, που απέβλεπε στη μεσολάβηση του Θεού μέσω του Μεσσία, δηλαδή στη δικαίωση των ανθρώπων και στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα λόγια του Χριστού προς τον Βαπτιστή Ιωάννη (Ματθ. 3: 14-17).
Όταν ο Χριστός προσήλθε στο βάπτισμα του Ιωάννη, σαν άνθρωπος αποδέχτηκε το θείο θέλημα εκ μέρους ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και τότε η μαρτυρία του ουράνιου Πατέρα, που Τον αναγνώρισε σαν τον Υιό Του τον αγαπητό και η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος σωματικά εν είδει περιστεράς σήμανε την αποδοχή του Χριστού από τον Πατέρα ως τον Μεσσία, που θα φέρει τη βασιλεία του Θεού στους ανθρώπους.
Η γιορτή των Θεοφανείων είναι προσκλητήριο ανανέωσης και επιστροφής στον Κύριο της δόξης, ο οποίος αν και ήταν Θεός ταπείνωσε τον εαυτόν Του και έγινε άνθρωπος, αναμάρτητος, συγχωρητικός και ελεήμων, η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Το βαθύτερο νόημα της γιορτής των Θεοφανείων, όμως, φανερώνεται σε εκείνους που θα καθαρίσουν με τον αγιασμό τις αισθήσεις τους από το σκοτάδι της αμαρτωλής καθημερινότητας, για να ελευθερωθούν και να σωθούν.
Σ’ αυτό το προσκλητήριο καλούμεθα κι εμείς σήμερα για την δική μας σωτηρία.
http://www.ekklisia
online.gr/nea/theo
fania-2018-espe
rinos-ton-theofa
nion-stin-mitro
poli-verias
Η μεγάλη αλήθεια για τη σωτηρία του ανθρώπου βρίσκεται στα λόγια του Ιησού Χριστού στον Νικόδημο, τον φαρισαίο διδάσκαλο: «Αμήν, αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθεί άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. 3:3), δηλαδή εάν κάποιος δεν γεννηθεί από πάνω, από τον ουρανό, από τον Θεό, δεν μπορεί να ανήκει στη βασιλεία του Θεού.
Η αναγέννηση του ανθρώπου είναι η καινούργια ζωή που βάζει ο Θεός στον άνθρωπο με το Άγιο Πνεύμα, όταν αυτός ειλικρινά μετανοήσει και πιστέψει στον Ιησού Χριστό και στο απολυτρωτικό Του έργο πάνω στο σταυρό.
Ο Απ. Πέτρος μάς λέει: «Ευλογημένος να’ ναι ο Θεός, ο Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που από μεγάλη ευσπλαχνία μας ξαναγέννησε σε μια καινούρια ζωή με την ανάσταση του Ιησού Χριστού» (Α΄ Πέτρου 1:3).
Ο Απ. Πέτρος επίσης, στο πρώτο του κήρυγμα είπε: «Να μετανοήσετε και να βαπτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σας, κι έτσι θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος». Το Άγιο Πνεύμα έρχεται και σκηνώνει στον άνθρωπο με την άνωθεν γέννηση, την αναγέννηση.
Ας προσέξουμε τα λόγια του Αγίου Κυπριανού: «Όταν βασανιζόμουν μέσα στα πυκνά σκοτάδια μιας ασέληνης νύχτας, δεν είχα κανένα αληθινό φως να με οδηγήσει. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως ήταν ποτέ δυνατόν να πετάξει κανείς από πάνω του την παλαιά ζωή της αμαρτίας. Και όμως με την παντοδύναμη χάρη του Θεού, με την μετάνοια, η νέα ζωή έγινε πραγματικότητα.Καθάρισε τον ρύπο της ψυχής μου, θανάτωσε την αμαρτία, ζωογόνησε την αρετή και άρχισα μια καινούργια ζωή σύμφωνα με το άγιο θέλημα του Θεού».
Από το Νοέμβριο μπήκαμε οριστικά και ουσιαστικά στην προ των Χριστουγέννων περίοδο. Μας τη θυμίζει το ημερολόγιο και η νηστεία βέβαια που προηγείται. Στεκόμαστε εκστατικά μπροστά στο μυστήριο και τα θαύματα του Θεού. Μένουμε άφωνοι, χωρίς να μπορούμε με τα γήινα μάτια μας να ερμηνεύσουμε το μεγαλείο του Θεού για όσα πρόσφερε και δεν παύει να προσφέρει στο ανθρώπινο γένος. Η ανθρώπινη φύση είναι το ταπεινό και φτωχικό ένδυμα που φόρεσε ο Χριστός για να κατεβεί στη γη μας. Από άπειρη αγάπη και συγκατάβαση, ο Θεός θέλησε ελεύθερα να γίνει άνθρωπος για τη δική μας σωτηρία. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς μίλησαν προφητικά και έγραψαν για τον ερχομό του Χριστού. Ο Σωκράτης κάποτε συνάντησε στο δρόμο έναν απ’ τους μαθητές του, τον Αλκιβιάδη, που πήγαινε στο ναό να προσφέρει θυσία στους θεούς. Τότε τον προέτρεψε να αναβάλει τη θυσία «έως αν εξ ουρανού τίς απεσταλμένος έλθει και διδάξει ημάς ως δει προς θεούς και ανθρώπους διάκεισθαι», δηλαδή, να αναβάλει τη θυσία «έως ότου από τον ουρανό έλθει κάποιος απεσταλμένος για να μας διδάξει πώς να συμπεριφερόμαστε στους θεούς και τους ανθρώπους».
Ήρθε ο Χριστός στον κόσμο για να κάνει τον άνθρωπο θεό, όπως γράφει ο Μέγας Αθανάσιος. Έτσι ο άνθρωπος που έχει τον Χριστό μέσα του είναι πιο δυνατός και σταθερός απ’ όσο ήταν ο Αδάμ, πριν την πτώση.
Κι αυτό είναι ένα από τα πιο μεγάλα μηνύματα των Χριστουγέννων. Το θείο βρέφος έρχεται και φέτος ταπεινά, χωρίς πανηγυρισμούς. Έρχεται όμως φορτωμένο με δώρα πολύτιμα, αμύθητης αξίας, υπερχρονικά. Μας φέρνει την αγάπη, τη χαρά, την ειρήνη, τη συμφιλίωση με τον ουρανό, την ελευθερία και τη λύτρωση. Μας κάνει ο Χριστός συγκληρονόμους Του (Ρωμ. 8:17).
Για να σωθεί όμως ο άνθρωπος από το ψέμα, το σκοτάδι, τη φθορά και το θάνατο, πρέπει συνεχώς ο ίδιος να θέλει να προσφέρει την καρδιά του στην αγάπη. Και αν συμβεί αυτό, τότε η αγάπη που θα τον πλημμυρίσει, θα απλωθεί και στον πλησίον του. Με την έμπρακτη αγάπη η καρδιά μας θα γίνει δοχείο της χάριτος του Θεού, φάτνη όπου θα γεννηθεί ο μικρός Ιησούς. Η θεία αγάπη που σαρκώθηκε, θα βρει κι εφέτος έναν κόσμο αρνητικό, ανυπότακτο, που ζει μέσα στην αμαρτία και την αδιαφορία για το συνάνθρωπό του.
Γεννιέται ο Θεός της αγάπης και προσφέρει τον εαυτό Του για την αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε κι εμείς καθήκον να δείξουμε αγάπη και φροντίδα προς το συνάνθρωπό μας. Εάν κλειστούμε στο στενό οικογενειακό περιβάλλον, ό,τι υλικό κι αν κάνουμε, δέντρα χριστουγεννιάτικα, πολύχρωμα κεράκια, δώρα και πολλά άλλα «γήινα αγαθά», στην καρδιά μας δεν θα δώσουμε χαρά, γιατί ο Χριστός δεν θα γεννηθεί μέσα μας. Η αληθινή αγάπη είναι έμπρακτη. Να επισκεφτούμε τον άρρωστο, τον φυλακισμένο, τον πονεμένο, τον φτωχό συνάνθρωπό μας. Η χαρά που θα πάρουμε, θα μας γεμίσει ειρήνη, γαλήνη και θα μας φέρει πιο κοντά στο αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.
Ας προσευχηθούμε με θέρμη ψυχής να έρθει ο Κύριος σε όλες τις ψυχές των ανθρώπων και να κατοικήσει σ’ αυτές. Κανείς αδελφός μας να μη μείνει χωρίς αληθινά Χριστούγεννα.
Φωτεινή Ηλιοπούλου, Εκπαιδευτικός
Μην έχετε ψευδαισθήσεις, ο Θεός δεν εμπαίζεται. Ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό θα θερίσει. Έτσι, όποιος σπέρνει στον αγρό των αμαρτωλών επιθυμιών του, θα θερίσει από εκεί ως καρπό την καταστροφή. Όποιος όμως σπέρνει στον αγρό του Πνεύματος, αυτός θα θερίσει ως καρπό του Πνεύματος την αιώνια ζωή. (Προς Γαλάτας 6:7-8)