Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2014

Είναι μια άγια συνήθεια ο κάθε Χριστιανός να βαστάζει πάνω του έναν χρυσό, ασημένιο ή από άλλο μέταλλο καμωμένο, σταυρό. Πόσα θαύματα δεν έχουν γίνει, όπου έχουν σωθεί με τη δύναμη του σταυρού που είχαν κρεμασμένο στο λαιμό τους, άνθρωποι ξεγραμμένοι από τη ζωή. Και φυσικά είναι πιο άγιο, όταν δεν φορούμε έναν σταυρό από συνήθεια ή για στολίδι, αλλά όταν βαστάζουμε το σταυρό πάνω μας σαν να είναι ο ίδιος ο σταυρός του Χριστού.

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2014

Γέροντας ασκητής της ερήμου της Αιγύπτου κατέβαινε μ’ ένα πήλινο κιούπι να πάει στην πηγή να πάρει νερό, γιατί διψούσε πολύ. Στο δρόμο του τον συνάντησε ένας μεγάλος λήσταρχος της περιοχής και του λέει: «Γέρο έχω σκοτώσει 99 ανθρώπους, ετοιμάσου να σκοτώσω κι εσένα για να γίνουν 100».

«Να με σκοτώσεις παιδί μου» λέει ο ασκητής. «Άφησέ με μόνο να πάρω λίγο νερό από την πηγή να το πιω κι ύστερα κάνε ότι θέλεις, διότι διψώ πολύ».

«Άντε δώσε μου το κιούπι να σου το φέρω εγώ, γιατί εσύ θα αργήσεις».

Παίρνει ο λήσταρχος το κιούπι και φεύγει γρήγορα για την πηγή. Ο γέροντας περιμένει προσευχόμενος, αλλά ο ληστής δεν φαινόταν. Τότε ξεκίνησε να πάει στην πηγή να δει τι συμβαίνει. Εκεί βρίσκει τον ληστή νεκρό. Τότε γονάτισε ο γέροντας και παρακάλεσε τον Θεό να του φανερώσει γιατί πέθανε ο νέος αυτός ληστής. Άγγελος παρουσιάστηκε τότε και του είπε: «Πέθανε τώρα, διότι ο Κύριος τον πήρε στην καλύτερη στιγμή της ζωής του». Εξομολογήθηκε στον γέροντα τις αμαρτίες του λέγοντάς του ότι σκότωσε 99 ανθρώπους και ζητώντας του να πάει να του φέρει αυτός νερό, έκανε τη μόνη καλή πράξη της ζωής του. Γι’ αυτό ο Κύριος τον πήρε την καλύτερη στιγμή της ζωής του.

Έτσι συμβαίνει πάντοτε. Ο Θεός μας αγαπά τόσο πολύ, ώστε φροντίζει να μας παίρνει κοντά Του όταν μας βρίσκει έτοιμους για τη βασιλεία Του.

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2014

Η παρακάτω είναι πραγματική ιστορία και αξίζει να την διαβάσουμε.

«Στην εργασία μου είχα πρόβλημα με κάποια συνάδελφο. Συνέχεια με συκοφαντούσε και έλεγε εναντίον μου ψέματα πολλά. Ο πνευματικός μου με συμβούλευε να κάνω υπομονή κι ίσως αλλάξει. Όμως η κατάσταση χειροτέρευε. Μα εγώ δεν άντεχα άλλο πλέον. «Δεν μπορώ πάτερ να περιμένω άλλο, θα την βάλω στη θέση της».

«Πρόσεξε παιδί μου», μου είπε ο γέροντάς μου, «μήπως βάζοντάς την στη θέση της εσύ βγεις έξω από την δική σου. Το καλό, παιδί μου, δεν είναι καλό, όταν δεν γίνεται με καλό τρόπο».

Ακούγοντας τα λόγια του πνευματικού μου έδειξα υπομονή και μακροθυμία. Προσπάθησα να της δείχνω αγάπη και συμπάθεια. Οπότε σταμάτησε την άσχημη συμπεριφορά της και τώρα, συνταξιούχες και οι δύο, είμαστε πολύ καλές φίλες.»

Μάιος - Ιούνιος 2013

• Ώρα αναχωρήσεως: Κάθε λεπτό καθ’ όλο το 24/ωρο
• Τα εισιτήρια εκδίδονται στον ουρανό, αλλά πληρώνονται στη γη.
• Τιμή Εισιτηρίου: Αυτό πληρώνεται με πολύ αγάπη, υπομονή, αγώνες και θυσίες.
• Τα βρέφη δεν πληρώνουν εισιτήριο γιατί ταξιδεύουν στην αγκαλιά της μητέρας Εκκλησίας.
• Το εισιτήριο είναι προσωπικό και δεν μεταβιβάζεται σε άλλο άτομο.
• Οι επιβάτες ταξιδεύουν χωρίς αποσκευές. Οι άγγελοι τις έχουν μεταφέρει σε προηγούμενο δρομολόγιο.
• Εισιτήριο μετ΄ επιστροφήςδεν εκδίδεται.
• Χρήματα δεν μεταφέρονται. Οι επιβάτες τα έχουν καταθέσει στην Τράπεζα των ουρανών. Οι αποδείξεις βρίσκονται στα χέρια των πτωχών.
• Δηλώσεις συμμετοχής δεν χρειάζονται. Τα ονόματα των επιβατών είναι γνωστά στον οδηγό της αμαξοστοιχίας.
• Ειδοποιήσεις δια την ημέρα αναχωρήσεως κάθε επιβάτη δεν στέλλονται.

Γι’ αυτό πρέπει όλοι να είμεθα πάντοτε έτοιμοι δια μετανοίας, Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας για το ταξίδι προς την αιωνιότητα.

Μάιος - Ιούνιος 2013

• Ο Θεός θέλει η ώρα της προσευχής μας να είναι, άσχετα με την διάρκειά της, ώρα καθαρής προσευχής, αφιερωμένης απόλυτα σε Αυτόν.

• Στην προσευχή, πρέπει πρώτα να δοξολογείς τον Θεό, δεύτερον, να Τον ευχαριστείς για τις ευεργεσίες που σου έδωσε, τρίτον, να εξομολογείσαι τις αμαρτίες σου με συντριβή και τέταρτον, να ζητάς εκείνο που είναι για την σωτηρία σου (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης).

• Να προσευχόμαστε ο Θεός να μας χαρίζει πείνα και δίψα… ακροάσεως και μελέτης του Λόγου Του.

• Αληθινά ενωμένος με τον Θεό είναι εκείνος που αγαπά όλους χωρίς διακρίσεις και τους βλέπει με τα πνευματικά μάτια της αγάπης του Θεού.

• Πραγματικά προχωρημένος στα πνευματικά είναι εκείνος που σε κάθε τι ανακαλύπτει το θέλημα του Θεού στην ζωή και υποτάσσεται σε αυτό (κάνει θεία υπακοή).

• Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από εμάς τι μας ωφελεί.

• Για να προχωρήσει κανείς πνευματικά, πρέπει πρώτα να ταπεινωθεί, να αδειάσει από μέσα του η σκουριά του κόσμου, να φύγει το Εγώ, να καθαρίσει η καρδιά, για να έρθει να κατοικήσει η χάρη του Αγίου Πνεύματος.

• Δεν αρκεί να διαβάζουμε για τα πνευματικά κατορθώματα των Αγίων και των Ασκητών. Πρέπει να μιμηθούμε τους κόπους και τους αγώνες τους για να αξιωθούμε και εμείς της χάριτος του Κυρίου.

• Τι έχουμε να προσφέρουμε εμείς οι ανάξιοι στον Κύριο; Την καρδιά και τις αμαρτίες μας.

• Η κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη γίνεται βήμα βήμα. Είναι έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά χρειάζεται και η δική μας συνεργασία. Ο Θεός θέλει να δει από μας καλή διάθεση, ειλικρινή προσπάθεια και τότε θα μας ενισχύσει πνευματικά στον αγώνα μας.

• Η πορεία προς τον Θεό είναι μεγάλη και συνεχής. Διαρκεί όλη μας την ζωή και αποτελείται από πολλά στάδια και πολλά σκαλιά. Για να ανεβούμε την πνευματική σκάλα (κλίμακα) προς τον ουρανό, πρέπει να κάνουμε πολλά βήματα. Πάντα όμως τα πρώτα μας βήματα να είναι η μετάνοια και η εξομολόγηση.

• Η αμαρτία είναι η πληγή, η μετάνοια όμως και η εξομολόγηση είναι το φάρμακο που θεραπεύει την πληγή.

• Η αμαρτία μας χωρίζει από τον Θεό. Η μετάνοια και η εξομολόγηση μας συμφιλιώνει με τον Κύριο.

• Ο πονηρός δεν σου λέγει να μην προσευχηθείς, να μην πιστεύεις, απλώς σου λέγει, αυτά να τα αναβάλλεις για… αύριο και το αύριο για αργότερα, που καταλήγει στο ποτέ. Ο Χριστός σου λέγει "σήμερα είναι ευπρόσδεκτος καιρός σωτηρίας".

• Ο Θεός μας έπλασε για τον ουρανό, ο διάβολος μας οδηγεί στην κόλαση και ο Χριστός μας ανοίγει τον δρόμο για τον Παράδεισο.

• Το αίμα του Χριστού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Στην Θεία Κοινωνία συναντάμε τον Χριστό, λαμβάνουμε μέσα μας το Σώμα και το Αίμα Του και αυτά γίνονται φωτιά, που καίει τα πάθη και φλόγα, που θερμαίνει την καρδιά.

• Όταν έρχεται λογισμός κατακρίσεως, παρακάλεσε τον Θεό να σου τον αφαιρέσει. Μόνον τότε θα μπορέσεις να αγαπήσεις τον πλησίον σου ανυπόκριτα, γνήσια, όπως είναι, με όλα τα ελαττώματα και τις αμαρτίες του.

Μάρτιος - Απρίλιος 2013

Βιώνουμε μια εποχή που κυριαρχείται από έντονες. Κάθε λαός εκπροσωπείται από το Κοινοβούλιό του και από την πολιτική του ηγεσία που γίνεται η επίσημη φωνή του, είτε ο λαός συμφωνεί με αυτό είτε όχι. Ο Θεός όμως, επειδή είναι Σοφία και Φως και Ζωή και αγαπά το δημιούργημά Του, ζητά από αυτό την ανταπόκρισή του στην αγάπη που ο ίδιος έχει, ταπεινώνεται ενώπιον του ανθρώπου. Μα πώς γίνεται αυτό; Και πώς φαίνεται αυτό;

Εκείνο το πρωινό, που για όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα ήταν μια ακόμα συνηθισμένη μέρα, κατέβηκε ο Θεός δια μέσου του Αγγέλου Του να μιλήσει στον άνθρωπο, και μάλιστα στο πιο εκλεκτό μέλος αυτού, στην πιο αγνή και πιο αφιερωμένη καρδιά που είχε να επιδείξει το ανθρώπινο γένος. Σε αντίθεση με τις δημοκρατίες, όπου ο λαός εκλέγει τον εκπρόσωπό του (και συνήθως αστοχεί στις επιλογές του), ο Θεός εξέλεξε τον εκπρόσωπο του ανθρώπου, και ο Θεός ποτέ δεν λανθάνει. Δεν ήθελε όμως με κανέναν τρόπο να αναιρέσει την ελεύθερη βούληση, το δικαίωμα του ανθρώπου ως δημιούργημα να μπορεί να εκλέγει, να αποφασίζει για τη ζωή του, τις σχέσεις του, τη διαμόρφωση της εικόνας του. Έτσι, ο ίδιος ο Θεός έρχεται και ρωτά, ζητά από τον άνθρωπο,δεν έρχεται για να κρίνει, δεν έρχεται για να επιπλήξει, δεν έρχεται για να καταδικάσει η να τιμωρήσει, αλλά έρχεται να ζητήσει από τον άνθρωπο την άδεια να τον θεραπεύσει.

Ω, ποια ταπείνωση, ω ποια αγάπη, ω ποια ζωή, ο ίδιος ο Θεός να κτυπά την πόρτα του δημιουργήματός Του για να περάσει μέσα από αυτήν. Και τι συναντά; Μια πόρτα διαθέσιμη, μια καρδιά που λαχταρά να συναντηθεί με τον Θεό της. Αλλά όση καθαρότητα και να έχει η ψυχή, όση γνώση και αν μελέτησε στο διάβα της ζωής της, ποτέ, μα ποτέ, δεν μπορούσε να φανταστεί πως ο Θεός θα ήταν τόσο ταπεινός μα και τόσο γλυκύς, όμορφος, φωτεινός, γεμάτος χαρά και γαλήνη.

«Μα πώς είναι δυνατόν να γίνει σε μένα τούτο; Ποια είμαι εγώ που με επισκέπτεται ο Θεός μου; Δεν χωρά στο νου μου το ότι ο Θεός θέλει να γίνω μάνα χωρίς να γνωρίζω άνδρα»! Δεν φανταζόταν ποτέ στη ζωή της πως θα γινόταν μητέρα, αφιερωμένη στο ναό από μικρή, τάμα των ευσεβών γονέων της. Θεωρούσε πως η ζωή της θα ήταν μια ζωή αφιερωμένη στην προσευχή και στη μελέτη των γραφών και στην υπηρεσία του ναού. Τώρα όλα ανατρέπονται και, όχι μόνο αυτό, αλλά δεν θα γίνει με το φυσικό τρόπο, δεν θα γνωρίσει άντρα, αλλά θα γίνει μητέρα. Δεν θα γίνει όμως μια φυσιολογική μητέρα, καθώς θα πρέπει να φροντίζει τον ίδιο τον Θεό της.

Εκατομμύρια σκέψεις πέρασαν μέσα από το νου της μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου..... «πώς θα τον ταΐζω, πώς θα τον μεγαλώσω, πώς θα τον αγκαλιάζω, πώς θα τον κρατώ στην αγκαλιά μου ενώ αυτός είναι ο δημιουργός μου; Ο Θεός που υπηρετούσα τόσα χρόνια»; Μυστήριο μέγα, άλυτο στον ανθρώπινο νου...... Κι εδώ είναι που φαίνεται πως ο Θεός δεν αστοχεί σε καμιά από τις επιλογές Του: «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».Ω Θεέ μου, πόσο υπέροχο είναι το άγιο όνομά Σου, με πόση σοφία και πόση αγάπη μας τίμησες ενώ εμείς σε είχαμε απαρνηθεί, μας επισκέφτηκες ενώ ήμασταν αιχμάλωτοι των παθών, μας τάισες ενώ ήμασταν πεινασμένοι πνευματικά.

Η φωνή της κόρης από τη Ναζαρέτ έγινε η φωνή όλης της ανθρωπότητας. Το «ναι» της έγινε το «ναι» του ανθρώπου. Ναι Κύριε, ελθέ στη ζωή μας, γίνε σαν κι εμάς και λύτρωσέ μας από την αμαρτία και τον θάνατο, όπως είχες υποσχεθεί την ημέρα που δάκρυσε η Εύα. Η μητέρα πλέον του Κυρίου μας έγινε για κάθε Χριστιανό μάνα, πηγή της ζωής, χαρά και ευφροσύνη, γιατί επιτέλους βρέθηκε εκείνη που θα πει το μεγάλο «Ναι» και που θα είναι άξια να φέρει στα σπλάχνα της τον ίδιο τον Θεό. Και πόσο μας αξίωσε η Χάρη Του, να λάβει από το αίμα της Παναγίας μας το σώμα Του, αυτό το οποίο μεταλαμβάνουμε σε κάθε Θεία Κοινωνία, το σώμα που έλαβε από τη μητέρα Του.

Παράδειγμα ζωής μας άφησε ως παρακαταθήκη η Παναγιά μας, πως ο αφιερωμένος στον Θεό δεν χάνει, αντιθέτως κερδίζει. Κερδίζει τη ζωή, κερδίζει τη χάρη, το έλεος, το φως, γίνεται και ο ίδιος φως, έρχεται ο Θεός μέσα του και τον αγιάζει, τον καθαρίζει, τον σώζει. Αλλάζει η ζωή; Ναι. Η οδός είναι μπροστά μας και καλείται ο κάθε άνθρωπος να ασπαστεί αυτό το «ναι», να γίνει και εκείνος μια φωνή με τη φωνή που εξέλεξε ο Θεός, και τότε θα γίνει το θαύμα, θα γεννηθεί η σωτηρία, το φως, η ζωή στο πρόσωπο εκείνου που θα πει το μεγάλο «Ναι».

                                                                                                                            Βοναζούντας Αντώνιος, Κατηχητής