Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής του Πάσχα είναι από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο κεφ. Α και χωρία 1-17.
Ιδιαίτερα στα παρακάτω χωρία αναφέρεται. Εις τους δικούς του ήλθε αλλ’ οι δικοί του δεν τον εδέχθησαν. Εις όσους όμως τον εδέχθησαν, έδωκε εξουσίαν να γίνουν παιδιά του Θεού, εις εκείνους δηλαδή που πιστεύουν εις το όνομά του, οι οποίοι ούτε από αίματα ούτε από το θέλημα σαρκός ούτε από το θέλημα ανδρός, αλλ’ από τον Θεόν εγεννήθηκαν.
Και πώς γίνεται κανείς τέκνο Θεού;
Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτη
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι’ αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.
Έτσι δόθηκε στο Θεό η Υπεραγία Παρθένος: “Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου” (Λουκ. 1, 38).
Αν λέγαμε κι εμείς, “Ιδού ο δούλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου”, τότε τα ευαγγελικά λόγια του Κυρίου θα ζούσαν στις ψυχές μας, η αγάπη του Θεού θα βασίλευε σ’ όλο τον κόσμο και η ζωή στη γη θα ήταν απερίγραπτα ωραία.
Αλλά μολονότι τα λόγια του Κυρίου ακούγονται τόσους αιώνες σ’ όλη την οικουμένη, οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να τα παραδεχθούν. Όποιος όμως ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός θα δοξαστεί και στον ουρανό και στη γη.
Ευχόμαστε η ανάσταση του Χριστού να αναστήσει
την νέα ζωή του Χριστού μέσα σε όλους
Η ανάσταση είναι το κέντρο, η πεμπτουσία, η βάση και η δύναμη της χριστιανικής πίστης. Χωρίς την ανάσταση, ο Χριστιανισμός όχι μόνο δεν είναι θρησκεία, αλλά είναι η μεγαλύτερη απάτη των αιώνων. Η ζωή, η διδασκαλία, το κήρυγμα και τα θαύματα του Ιησού Χριστού αποδεικνύονται αληθινά, μόνο και μόνο επειδή ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε.
Η ανάσταση, λοιπόν, του Ιησού Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι το μοναδικό γεγονός που είναι απόλυτα ταυτισμένο με τη ζωή του ανθρώπου. Γιατί η ανάσταση δεν αφορά μόνον τον Ιησού Χριστό, αλλά κάθε άνθρωπο. Όπως ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε, έτσι και ο κάθε άνθρωπος που πιστεύει στο σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού επάνω στο σταυρό και στην ανάστασή Του, ανασταίνεται σε μια υπέροχη ζωή εδώ κάτω στη γη και σε μια ακόμη πιο υπέροχη ζωή, μετά την αναχώρησή του από τη γη, στον ουρανό.
Ο Απ. Παύλος, απευθυνόμενος στους Χριστιανούς της Κορίνθου, τονίζει τη σπουδαιότητα της ανάστασης με τα παρακάτω λόγια. «Αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, η πίστη σας είναι χωρίς περιεχόμενο. Ζείτε ακόμα μέσα στις αμαρτίες σας. Άρα κι εκείνοι που πέθαναν με πίστη στον Χριστό, έχουν χαθεί. Αν η χριστιανική ελπίδα μας περιορίζεται μόνο σ’ αυτή τη ζωή, τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι απ’ όλους τους ανθρώπους. Η αλήθεια όμως είναι πως ο Χριστός έχει αναστηθεί, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών. Γιατί, όπως ο θάνατος ήρθε στον κόσμο από έναν άνθρωπο, έτσι από έναν άνθρωπο ήρθε και η ανάσταση των νεκρών. Όπως πεθαίνουν όλοι εξ αιτίας της συγγενείας με τον Αδάμ, έτσι χάρη στη συγγένεια με τον Χριστό, όλοι θα ξαναπάρουν ζωή» (Α΄ Κορινθ. 15:17-22).
Η αιώνια ζωή του ανθρώπου βασίζεται στην ανάσταση του Χριστού. Ο άνθρωπος που μετανοεί για τη ζωή που έζησε μακριά από τον Ιησού Χριστό, που πιστεύει στο έργο της σωτηρίας του Χριστού επάνω στο σταυρό και ζητά με πίστη τη συγχώρηση όλων των αμαρτημάτων του, όχι μόνο συγχωρείται για όλες τις αμαρτίες του και γίνεται ένας καινούργιος πέρα για πέρα άνθρωπος, αλλά εκείνη τη στιγμή αποκτά την αιώνια ζωή, το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο αγαθό του κόσμου. Αυτή ήταν η εμπειρία του ληστή στο σταυρό, όταν στην προσευχή του στον Κύριο είπε: «Θυμήσου με Κύριε όταν έλθεις στη βασιλεία σου». Και ο Κύριος του απάντησε: «Αλήθεια σου λέω, σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο» (Λουκάς 23:42,43).
† Του Μητροπολίτου Φλωρίνης, π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Σαν μαγνήτης ο Πρόδρομος είλκυε τα πλήθη, η έρημος έγινε πόλις. Μέσα στους χιλιάδες ανεπισήμους να και κάποιος άγνωστος, ένας μαραγκός από τη Ναζαρέτ. Ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο εξάδελφος του Βαπτιστού. Δεν τον είχε δεί ποτέ· αυτός έμενε στην πόλη, ενώ ο Ιωάννης στην έρημο. Τον είδε εκεί και το Πνεύμα το Άγιο του λέει· Αυτός είνε «ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω» (Ιω. 1,33).
Ευχόμαστε η Νέα Χρονιά να δώσει την ευκαιρία σε όλους μας να γνωρίσουμε το Χριστό και να κατοικήσει πλούσια στις καρδιές μας (Εφεσ. 3:16-17)
Ο Θεάνθρωπος είναι η ιδιοφυΐα της ριζικής αλλαγής του ανθρώπου, γιατί έχει εκείνες τις θεϊκές υπεράνθρωπες δυνάμεις, που Τον κάνουν ικανό να ξαναδημιουργήσει τον άνθρωπο που θέλει και ζητάει τη σωτηρία του. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός και «θέλει» και «μπορεί» να αναγεννήσει τον άνθρωπο σε μια καινούργια ζωή, που θα τον οδηγήσει στην θέωση. Όταν έλεγε «ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω» (Ματθ. 11:28), το εννοούσε, το έκανε και το κάνει πραγματικότητα στη ζωή κάθε ανθρώπου που ειλικρινά θέλει να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος. Το μόνο που ζητάει από τον άνθρωπο είναι να καταλάβει αυτό που είναι αλήθεια, δηλαδή ότι είναι αμαρτωλός και ότι πρέπει γι’ αυτό να μετανοήσει και να ζητήσει τη σωτηρία του.
Ο Σολζενίτσιν γράφει: «Είναι μάταιο να αναζητούμε διέξοδο από την κατάσταση του κόσμου, χωρίς να στρέψουμε μια μετανοημένη συνείδηση προς τον Δημιουργό των πάντων». Η μετάνοια και η αναγνώριση της αμαρτωλότητας του ανθρώπου είναι το μοναδικό μέσο σωτηρίας. Ο ιερός Χρυσόστομος μας λέει ότι «η μετάνοια είναι πρόξενος βασιλείας ουρανού και είσοδος παραδείσου».
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην χρειάζεται τη σωτηρία του Χριστού. Όσο και να φαίνεται παράξενο και υπερβολικό, αυτή είναι η αλήθεια. Ο Ιησούς Χριστός είναι Αυτός που ελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε βάρος, κάθε ενοχή και κάθε δυστυχία. Ο Χριστός ήρθε στη γη «για να δώσει ζωή και μάλιστα άφθονη ζωή» (Ιωάν. 10:10). Ήλθε να δώσει το φως, τη χαρά και την ειρήνη, όπως δεν δίνει κανένας άλλος (Ιωάν. 12:46, 15:11, 14:27). Ο Θεάνθρωπος είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή!» Ο μόνος που οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό (Ιωάν. 14:6) και ο μόνος που δίνει αιώνια ζωή (Ιωάν. 6:47).
Ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να αλλάξει ριζικά. Πρέπει να γίνει καινούργιος άνθρωπος. Αυτό, όμως, δεν γίνεται χωρίς να μετανοήσει και να πιστέψει στον Χριστό ως τον μοναδικό του Σωτήρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Κύριε,
Η νέα χρονιά - επισκέπτης άγνωστος, δρόμος απρόβλεπτος, βιβλίο άγραφο λευκό - εισέρχεται στη ζωή μας γεμάτη ερωτηματικά. Δεν ξέρουμε πώς θα τελειώσει. Ούτε καν για τη σημερινή μέρα δεν το γνωρίζουμε αυτό.
Όμως, ό,τι κι αν φέρει μαζί της, ό,τι κι αν συμβεί στη διάρκειά της, για ένα Σε παρακαλώ: Κάθε στιγμή του νέου χρόνου να μας βρίσκει στη θέση μας. Στην όποια θέση μας! Εκεί που πρέπει να είμαστε. Πουθενά αλλού.
Στη σκοπιά ο στρατιώτης. Στο τιμόνι ο καπετάνιος. Στα βιβλία ο φοιτητής. Στα γόνατα ο κάθε προηγούμενος εφόσον είναι πιστός Χριστιανός!
Όλοι στη θέση μας. Στο ύψος μας. Να δίνουμε το παρόν εκεί που επιβάλλεται. Και να απουσιάζουμε από εκεί που δεν αρμόζει να βρεθούμε.
Κύριε,
Ευλόγησε κάθε στιγμή και ώρα του νέου χρόνου, ώστε να είμαστε όλοι εκεί που πρέπει. Ο ναύτης, ο αγρότης, ο δημόσιος λειτουργός, ο δάσκαλος, η μάνα, ο πατέρας, ο ηγέτης, ο ιερέας. Όλοι.
Μην επιτρέψεις να βρεθούμε ούτε στιγμή κάπου αλλού. Μόνο στη θέση μας.
Εκστατικοί στεκόμαστε μπροστά στο ασύλληπτο μυστήριο της ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού, που έλαβε ανθρώπινη φύση για να μας αγιάσει με την αγιότητά Του, να μας λυτρώσει με το αίμα Του, να μας δώσει ζωή με το θάνατό Του.
Αφού ο άνθρωπος στην πεσμένη κατάσταση που βρισκόταν, δεν μπορούσε να πλησιάσει τον Θεό, έγινε Εκείνος Υιός του ανθρώπου, για να κάνει τον άνθρωπο “Υιό του Θεού”. “Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε τον Υιόν Αυτού, τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόλλυται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον” (Ιωαν. 3: 16).
Η αγία εκείνη νύχτα αποτελεί και ορόσημο δύο κόσμων. Ο Κύριος έγινε ο ιδρυτής μιας καινούριας τάξης στον κόσμο, μιας καινούριας ζωής μεταξύ των ανθρώπων. Ο Χριστός έγινε όμοιος με εμάς, για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Εκείνον. Εκεί στη φάτνη άρχισε το έργο της λυτρώσεως και της σωτηρίας μας. Το κοσμοσωτήριο αυτό έργο γιορτάζεται από την Εκκλησία μας σαν ένα σύγχρονο πάντα γεγονός. Ο Χριστός ξαναγεννιέται, πλέον μέσα στην καρδιά του ανθρώπου που Τον θέλει, Τον αγαπά, Τον πιστεύει. Και φέτος θα αντηχήσουν οι χαρμόσυνοι εκείνοι ύμνοι της γεννήσεως του Θεανθρώπου. “Χριστός γεννάται, δοξάσατε”. “Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει”.
Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου, του μοναδικού Εκείνου που δίνει μια απόλυτα καινούργια ζωή σε κάθε άνθρωπο που ταπεινά θα ζητήσει τη σωτηρία του.
Ο Ιησούς Χριστός ήλθε για ένα μοναδικό σκοπό: Να βγάλει τον άνθρωπο από το σκοτάδι της άγνοιας, της αμαρτίας και τον πνευματικό θάνατο και να τον φέρει στο φως, στη γνώση της αλήθειας και στην ανάσταση, σε μια νέα ζωή εδώ κάτω στη γη και σε μια ακόμα πιο υπέροχη ζωή μετά το θάνατό του στον ουρανό.
Τα Χριστούγεννα επίσης μας θυμίζουν τη μεγάλη αγάπη του Θεού για εμάς. «Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το Γιο Του τον μονογενή, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3:16). Η ειλικρινής και βαθιά αγάπη του Θεού για τον καθένα μας ξεχωριστά βρήκε τον πιο παράξενο και πρωτότυπο τρόπο για να γίνει πράξη. Ο Θεός έστειλε το Γιο Του τον Μονογενή να γεννηθεί ως άνθρωπος στη γη και να πεθάνει επάνω στο σταυρό για όλους μας. Η γέννηση του Θεανθρώπου από την Αγία Παρθένο Μαρία ήταν κάτι το ασύλληπτο για τον άνθρωπο.
Αυτό που δεν θα τολμούσε να ζητήσει ο άνθρωπος από τον Θεό, ο Θεός το έδωσε - τον μοναδικό του Γιο - για να ελευθερώσει κάθε άνθρωπο από τον ίδιο τον εαυτό του και να τον κάνει έναν καινούργιο άνθρωπο. Ο ερχομός του Κυρίου Ιησού Χριστού δεν ήταν μόνο ένα ορόσημο στην ιστορία με το προ Χριστού και το μετά Χριστόν, αλλά μια επαναστατική αλλαγή σε όλους τους ανθρώπους που θα πίστευαν ότι είναι ο μοναδικός Σωτήρας.
Ο Ιησούς Χριστός, ως Αρχηγός της Χριστιανικής Πίστης, δεν είναι ένας ακόμα μεγάλος μύστης και ιδρυτής κάποιας θρησκείας. Είναι ο μόνος που ήλθε από τον ουρανό. Ο μόνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα Θεό και ως άνθρωπος από την Αγία Παρθένο. Ο μόνος που έζησε χωρίς αμαρτία. Ο μόνος που αναλήφθηκε ζωντανός, με πνευματικό σώμα, θεώνοντας την ανθρώπινη φύση. Ο μόνος που θα ξανάρθει έτσι όπως αναλήφθηκε στους ουρανούς. Όλοι οι άλλοι μεγάλοι της ανθρωπότητας ήταν άνθρωποι με αδυναμίες, που άσχετα από τα πόσα μεγάλα και σπουδαία έκαναν, πέθαναν, θάφτηκαν και παρέμειναν έτσι στην ιστορία της ανθρωπότητας, ως μεγάλοι, άντρες και γυναίκες.