Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2013
Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές για την καρδιά των γονέων είναι εκείνη που τα παιδιά τους, αφού στο μεταξύ μεγάλωσαν, θεμελιώνουν με τη σειρά τους μια οικογένεια. Όταν ο γάμος των νέων γίνεται με την ειλικρινή συγκατάθεση των γονέων, οι προοπτικές είναι βεβαίως ενθαρρυντικές.
Αυτοί οι τελευταίοι, όμως, νομίζουν ότι δεν θα εκπληρώσουν στο ακέραιο το καθήκον τους, αν δεν συμβάλουν στην ευτυχή πορεία του ζεύγους, απευθύνοντας ορισμένες συστάσεις στο γιο ή στο γαμπρό τους, στην κόρη ή στη νύφη τους. Αλλοίμονο! Η πείρα απέδειξε ότι οι επεμβάσεις αυτές δεν είναι καθόλου ευχάριστες. Μια νέα γυναίκα που έφθασε στον τίτλο της κυρίας και υπεύθυνης του σπιτιού, το θεωρεί άτοπο, αν όχι απαράδεκτο, να προσπαθούν να της μάθουν την τάξη, την ακρίβεια, την οικονομία, τους ευπροσήγορους και λεπτούς τρόπους, που θα την καταστήσουν σύζυγο και μητέρα η οποία θα χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού όλου του κόσμου, ενώ κανείς δεν φρόντισε να της τα διδάξει όταν ακόμη ήταν δεσποινίδα.
Εκείνη την εποχή ακριβώς έπρεπε να την κάνουν να επωφεληθεί από την μητρική εμπειρία, να την πάρουν στην αγορά μάλλον παρά στο χορό, να της μάθουν την τέχνη να συντάσσει τον προϋπολογισμό της οικογένειας, να ετοιμάζει εύγεστα και όχι βαριά φαγητά, να διαλέγει απλά και καλοκατασκευασμένα ρούχα. Επίσης, μπορεί το φωτοστέφανο του συζύγου ή του πατέρα να δίνει κύρος στο νέο άνδρα, θα του είναι όμως δύσκολο από τη στιγμή που δεν του δίδαξαν ποτέ να συμβάλει στην άνεση των αγαπημένων του προσώπων, μαστορεύοντας διάφορα μικροπράγματα ή έχοντας ορισμένες ευφυείς ιδέες.
Δεν μπορούμε να αυτοσχεδιάζουμε πρόχειρα τα όσα έχουν υποχρέωση να κάνουν οι γονείς, όπως και το ότι το επάγγελμα του συζύγου ή της συζύγου δεν μαθαίνεται από την μία μέρα στην άλλη. Επομένως, η επίδραση των γονέων είναι αποτελεσματική πριν από τον γάμο των παιδιών τους και όχι μετά.
Μπορούν και μετά να προτείνουν διάφορες βελτιώσεις, να προσφέρουν την φωτισμένη τους βοήθεια, αλλά δεν πρέπει να επιμένουν να υπερισχύσει η δική τους άποψη έστω κι αν είναι ολοφάνερο ότι οι νέοι πάσχουν από έλλειψη ευθυκρισίας.
(Πρακτικός οδηγός οικογένειας, σελ. 501,502)
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012
Ο γάμος είναι η συμπόρευση του άνδρα και της γυναίκας, η οποία ξεκινά με την τέλεση του μυστηρίου του γάμου και φθάνει με τη χάρη του Χριστού ως το θάνατο.
Η τέλεση του μυστηρίου αρχίζει με τη δοξολογία της ευλογημένης βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η βασιλεία του Θεού και η ζωή του κοινού αιώνος είναι το τέρμα της κοινής πορείας του ζεύγους. Έτσι εύχεται ο Λειτουργός στο τέλος του Μυστηρίου: «Ο Θεός, ο Θεός ημών … ανάλαβε τους στεφάνους αυτών εν τη βασιλεία Σου, ασπίλους και αμώμους και ανεπιβουλεύτους διατηρών εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
Στη διάρκεια της κοινής αυτής πορείας, που πρέπει να διαρκέσει όσο και η ζωή του ανθρώπου, το ζεύγος θα προσπαθήσει από κοινού να αγωνίζεται πνευματικά με την προσευχή, τη νηστεία, την εγκράτεια. Καθένας με τον τρόπο του θα είναι βοηθός στην πνευματική προσπάθεια του άλλου και οι δύο μαζί με φιλότιμο θα αγωνίζονται για την κατά Χριστόν προκοπή τους. Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Οι σύζυγοι μοιράζονται τον κόπο για να μοιραστούν και τα στεφάνια. Τα του γάμου είναι κοινά. Ας είναι κοινά και τα της αρετής.»
Το θέμα στο οποίο γίνονται πολλά λάθη από τους εγγάμους είναι οι συζυγικές σχέσεις. Ο απ. Παύλος μας έχει δώσει τον χρυσό κανόνα που θα έπρεπε να ακολουθούμε, δυστυχώς όμως είναι τόσο βαθειά ριζωμένες μέσα μας οι λανθασμένες αντιλήψεις, που ούτε τον αποστολικό λόγο κατανοούμε. Γράφει ο Απόστολος: «Μη αποστερείτε αλλήλους. Ει μη τι αν εκ συμφώνου». Ο ιερός Χρυσόστομος μας το αναλύει με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος:
«Η γυναίκα, λέγει ο Απόστολος, να μην εγκρατεύεται χωρίς τη θέληση του άνδρα, ούτε ο άνδρας χωρίς τη θέληση της γυναίκας του. Γιατί; Διότι από την εγκράτεια αυτή γεννιούνται μεγάλα κακά. Από αυτή την αιτία έγιναν πολλές φορές και μοιχείες και πορνείες και διαλύσεις οικογενειών».
(«Το Μυστήριο του γάμου», Ιερομ. Γρηγορίου, σελ. 49,50)
Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2012
Για να δημιουργηθεί με το μυστήριο του γάμου μία κοινωνία αγάπης, πρέπει ο άνδρας και η γυναίκα που θα συζευχθούν να βαδίσουν τον δρόμο που υπέδειξε ο Χριστός σ’ εκείνους που επιθυμούν να Τον ακολουθήσουν: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Δεν είναι δυνατόν να αγαπήσουμε το σύντροφό μας αν δεν αρνηθούμε τον εαυτό μας. Άλλωστε η αγάπη του ομοζύγου μας είναι ταυτόχρονα ο δρόμος που οδηγεί στην αγάπη του Θεού. Το πρώτο βήμα για να δημιουργήσουμε μέσα στον γάμο μία κοινωνία αγάπης είναι να αφαιρέσουμε το «εγώ» μας.
Ιούλιος - Αύγουστος 2012
Μέσα στο γάμο πρέπει να υπάρχει κοινωνία και αλληλομετάδοση των υλικών και πνευματικών αγαθών. Ό,τι ανήκει στον άντρα, προσφέρεται με αγάπη στη γυναίκα. Ό,τι ανήκει στη γυναίκα, προσφέρεται με αγάπη στον άντρα. Όταν στο γάμο αρχίζει να ακούγεται ο λόγος «τα δικά μου» ή «τα δικά σου», κάτι δεν πηγαίνει καλά. Κάτι προδίδει ότι δεν βαδίζουμε το δρόμο της αγάπης. «Δικά μου χρήματα, δικός μου μισθός, δικό μου γούστο, δική μου επιθυμία» είναι φράσεις που σήμερα ακούγονται συχνά και προδίδουν από μόνες τους την έλλειψη της αγάπης.
Μάιος - Ιούνιος 2012
Η οικογένεια αποτελεί τον πιο στενό δεσμό του ανθρώπου. Είναι το ομορφότερο, το αγιότερο και το πιο θερμό δημιούργημα του Θεού. Έξω από την οικογένεια, χωρίς αυτή, η ζωή είναι ψυχρή, μοναχική και κουραστική.
Η προσπάθεια, λοιπόν, τόσο του άντρα όσο και της γυναίκας και των παιδιών είναι να κάνουν το σπίτι ευχάριστο, αναπαυτικό και ελκυστικό. Με τον αμοιβαίο σεβασμό όλων των μελών της οικογένειας, με την υπομονή και την προθυμία να υπηρετεί ο ένας τον άλλο, το σπίτι γίνεται μια ζεστή φωλιά.