Μάιος - Ιούνιος 2024
Η Εβδομάδα της Διακαινησίμου
Ο πανηγυρισμός του Πάσχα συνεχίζεται καθόλη την εβδομάδα που το ακολουθεί, την Διακαινήσιμο, τη νέα εβδομάδα. Όλη αυτή λογίζεται ως μία πασχάλιος ημέρα, κατά την οποία «αυτήν την ζωηφόρον ανάστασιν εορτάζομεν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού», κατά το Συναξάρι.
Η Διακαινήσιμη εβδομάδα στην αρχαία Εκκλησία ήταν και η πρώτη εβδομάδα του εκκλησιαστικού έτους, αφού ως αρχή του εθεωρείτο η μεγάλη Κυριακή του Πάσχα. Καθόλη την εβδομάδα μπορούμε να τρώμε απ’ όλα.
Μάρτιος - Απρίλιος 2024
Διανύοντας την Σαρακοστή ή Τί είναι Ταπείνωση;
Την περίοδο του Μαρτίου - Απριλίου φέτος διανύουμε την Μεγάλη Σαρακοστή. Περίοδος νηστείας και μετανοίας. Μετάνοια βέβαια σημαίνει αλλαγή του νου και για να αλλάξει ο νους χρειάζεται ο άνθρωπος να γίνει ταπεινός. Ο υπερήφανος άνθρωπος δεν θέλει να αλλάξει διότι πιστεύει ότι είναι τέλειος.
Έτσι, λοιπόν, ας διαβάσουμε παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από τον εκλεκτό π. Αλέξανδρο Σμέμαν, σχετικά με την ταπείνωση:
Πώς κανείς γίνεται ταπεινός;
Η απάντηση για ένα Χριστιανό είναι απλή:
Η ταπείνωση μαθαίνεται, ενατενίζοντας το Χριστό, ο οποίος είπε:
«Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ».
Τελικά γινόμαστε ταπεινοί, με το να μετράμε το καθετί με μέτρο το Χριστό και να αναφερόμαστε για όλα σ’ Αυτόν.
Χωρίς το Χριστό, η αληθινή ταπείνωση είναι αδύνατη.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
Μάρτιος - Απρίλιος 2024
Από τις Ευχές των Προηγιασμένων
Κατά την περίοδο της Σαρακοστής η Εκκλησία μας έχει θεσπίσει τις Ακολουθίες των προηγιασμένων δώρων, οι οποίες είναι γεμάτες με εξαιρετικής πνευματικής αξίας ευχές. Επιλέξαμε την παρακάτω ευχή, που μπορούμε να λέμε καθ’ όλη την διάρκεια της περιόδου αυτής, καθώς φέρνει κατάνυξη στην ψυχή μας.
«Εσπέρας και πρωί και μεσημβρίας, αινούμεν, ευλογούμεν, ευχαριστούμεν και δεόμεθά σου,
Δέσποτα των απάντων, Φιλάνθρωπε, Κύριε,
Κατεύθυνον την προσευχήν ημών, ως θυμίαμα ενώπιόν σου, και μη εκκλίνης τας καρδίας
ημών εις λόγους, ή εις λογισμούς πονηρίας,
αλλά ρύσαι ημάς εκ πάντων των θηρευόντων τας ψυχάς ημών,
ότι προς σε, Κύριε, Κύριε, οι οφθαλμοί ημών, και επί σοι ηλπίσαμεν,
μη καταισχύνης ημάς, ο Θεός ημών,
Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις,
τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»
Μάρτιος - Απρίλιος 2024
Είπαν για την ελεημοσύνη 
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
Ας δείχνει ο καθένας ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό του. Μην αφήσεις άλλον να πάρει το θησαυρό που είναι για σένα. Πάρε στην αγκαλιά σου τον πονεμένο, όπως το χρυσάφι.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η ελεημοσύνη είναι βασίλισσα των αρετών που γρήγορα ανεβάζει τους ανθρώπους στον ουρανό.
Με κάτι ασήμαντο που δίνει κάποιος ελεημοσύνη, ανταμείβεται με τη βασιλεία του Θεού.
Με τέτοιο τρόπο να δίνεται σαν να πρόκειται να τα πάρετε εσείς οι ίδιοι.
Όπως ακριβώς είναι καταστρεπτικό το να κρατάει το στομάχι τις τροφές και να μην τις διανέμει στο υπόλοιπο σώμα, έτσι είναι καταστρεπτικό γι' αυτούς που είναι πλούσιοι να κρατούν τα υπάρχοντά τους για τον εαυτό τους.
Αττικός, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως
Όταν κάνετε ελεημοσύνη, μην κάνεις διακρίσεις για θρησκευτικούς λόγους, αλλά να τρέφετε τους πεινασμένους, είτε συμφωνούν με τις δικές μας αντιλήψεις, είτε όχι.
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Όποιος σπλαχνίζεται και ελεεί, γίνεται ίσος με τον Θεό.
Χωρίς ελεημοσύνη η ψυχή, είναι άκαρπη. Χωρίς αυτήν, όλα είναι ακάθαρτα και σε τίποτε δεν ωφελούν.
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2024
Τίμιος Εναντίον Κυρίου ο Θάνατος των Οσίων Αυτού
Έχοντας πλέον περάσει δύο χρόνια από την εκδημία των αγαπημένων μας αδελφών, του Δημήτρη και της Ράνιας, ήρθε η ώρα να γράψουμε ένα μικρό άρθρο ως μνημόσυνο για τους αδελφούς μας, που έφυγαν για τους ουρανούς.
Ο Δημήτρης και η Ράνια (Ουρανία) ήταν παντρεμένοι. Και οι δύο τα τελευταία χρόνια της ζωής τους αντιμετώπισαν σοβαρά θέματα υγείας. Ο Δημήτρης για δύο περίπου χρόνια, αλλά η Ράνια για αρκετά περισσότερα.
Αυτά που γράφω προέρχονται μέσα από την προσωπική μου επαφή μαζί τους και όχι από μαρτυρίες τρίτων. Είχα την εξαιρετική ευλογία να τους επισκέπτομαι στο σπίτι, όπου συζητούσαμε στην αρχή για τα θέματα υγείας της Ράνιας, η οποία μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία. Ήταν θαυμαστό το γεγονός ότι το επίκεντρο στις συζητήσεις μας, και με την Ράνια και με τον Δημήτρη, ήταν πάντοτε ο Θεός, καθώς και η πίστη στον Χριστό. Έβλεπα ολοφάνερα την καρδιά τους να είναι αμετακίνητη στον Χριστό.
Τα πράγματα άλλαξαν και εμφανίσθηκε πρόβλημα υγείας και στον Δημήτρη. Το καλοκαίρι του 2021, εν μέσω κορωναϊού, μου ζήτησε να τον πάω για εισαγωγή στο νοσοκομείο. Κατά θεία πρόνοια εκείνο το καλοκαίρι «χάλασε» το πρόγραμμα των διακοπών μας και μείναμε στην Αθήνα. Αυτό μου έδωσε την καταπληκτική ευκαιρία να μπορώ να είμαι μαζί του στο νοσοκομείο σχεδόν καθημερινά και να παρακολουθώ από κοντά την συνεχή επιβάρυνση της υγείας του. Ο Δημήτρης επέμενε επί δύο περίπου χρόνια την βαθμιαία και ανεπίστρεπτη βλάβη της υγείας τους ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ να ακουστεί απ’ το στόμα του ένα παράπονο για τον Θεό ή έστω για την πολύ δύσκολη ζωή που ζούσε τελευταία.
Μάλιστα, κατά την πολύμηνη περίοδο που νοσηλευόταν, μου τηλεφώνησε η Ράνια και μου ζήτησε να την φέρω και αυτήν για εισαγωγή στο ίδιο νοσοκομείο. Ο Δημήτρης και η Ράνια στον ίδιο νοσοκομείο και στον ίδιο όροφο! Και συνέχιζε να φανερώνεται η αμείωτη ελπίδα τους στον Κύριο. Εκ των πραγμάτων, οι εμπειρίες μου ήταν κυρίως με τον Δημήτρη, τον οποίο παρατήρησα με πόση υπομονή κουβαλούσε το φορτίο της συνεχώς επιδεινούμενης υγείας τους, αλλά και της συζύγου του. Το αποκορύφωμα ήταν να δει την Ράνια τελικά να φεύγει μέσα στο νοσοκομείο και βέβαια να μην είναι εφικτό να παρίσταται στην εξόδιο ακολουθία της. Τεράστια υπομονή, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ παράπονο!
Όταν τον επισκεπτόμουν και έκανα προσευχή, σήκωνε τα χέρια του και έλεγε: «Κύριε ελέησον!!!» με μια μακρόσυρτη προσευχή. Και η καρδιά του πάντα στο έργο του Κυρίου, στους αδελφούς. Μια ημέρα του είπα πως φεύγοντας θα πάω στο σπίτι μιας αδελφικής οικογένειας όπου θα συγκεντρωνόμασταν αρκετά ζευγάρια για να προσευχηθούμε για τον Δημήτρη και τον ρώτησα: Τι θέλεις να πω στους αδελφούς από σένα; Και μου απάντησε με κάτι που ποτέ δεν θα το περίμενα: «Πες στους αδελφούς ότι ο Θεός επιτρέπει τον πόνο μας για να μαλακώνουν οι καρδιές μας». Μάλιστα, οι πόνοι ήταν τόσο μεγάλοι που δεν ήταν δυνατόν να τους αντιμετωπίσουν οι γιατροί του νοσοκομείου, ούτε με τα ισχυρότερα ενδοφλέβια καταπραϋντικά φάρμακα.
Άλλο αυτό να το λέει ένας ιεροκήρυκας και άλλο να το λέει ένας που πεθαίνει με τεράστιους πόνους.
Το τελευταίο βράδυ, ημέρα Κυριακή, που τον επισκέφθηκα για τελευταία φορά στο νοσοκομείο, η Προϊσταμένη μου είπε: «Έχω δει πολλούς ασθενείς. Σαν τον κο Δημήτρη υπομονετικό άνθρωπο δεν έχω δει».
Και της αποκρίθηκα: «Είχε βάλει τον Χριστό στην καρδιά του από τα φοιτητικά του χρόνια! Και δεν άλλαξε από τότε».
Ο Δημήτρης συνήθιζε να βοηθά πολλούς εμπερίστατους ανθρώπους, αλλά ποτέ δεν θα μάθουμε τα έργα του, διότι δεν τα αποκάλυπτε. Το ίδιο και η Ράνια.
Ο Θεός τον ευλόγησε μέσα στην ασθένειά του με πολύ υπομονή και αφοσίωση στον Χριστό, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που του προκαλούσαν οι συνεχείς μεταστάσεις.
Και λίγες μέρες πριν φύγει από την ζωή αυτή, ο Θεός τον υπέρ-ευλόγησε, στέλνοντάς του – μέσω ενός αδελφού μας - έναν ευσεβέστατο ιερέα στο νοσοκομείο. Ο Πνευματικός ξόδεψε 45 λεπτά μαζί με τον εξομολογούμενο Δημήτρη, τον οποίον στο τέλος κοινώνησε με «σώμα και αίμα Χριστού».
Όλο το διάστημα της ασθενείας του, παράλληλα και με την ασθένεια της συζύγου του Ράνιας, συζητούσα με πολλούς αδελφούς και συνομολογούσαμε την απέραντη υπομονή του σε αυτή την τεράστια δοκιμασία, η οποία μεταξύ των άλλων είχε και την εκδημία της συζύγου του, λίγους μήνες πριν την δική του εκδημία.
Διαβάζοντας τα παραπάνω αναφωνούμε: «Τίμιος Εναντίον Κυρίου ο Θάνατος των Οσίων Αυτού» και προσευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους εν σκηναίς δικαίων, κι εμείς να μιμηθούμε την πίστη τους στον Χριστό.
Κ. Γεννάδης